Anthropoi kai pontikia

Day 1,836, 05:36 • Published in Greece Croatia • by Tasos 1917

Θέλω να γίνω δεκτικός στην επίσημη εκδοχή. Όλος αυτός ο σαματάς για 85 χρυσά…; Όλη η διαπάλη για κάτι που αποδείχτηκε άνθρακας; Μα περιμέναμε χρυσό και βρήκαμε μόνο τσιμεντόπετρες; Κάποιοι από μας επενδύσαμε σ’ αυτό το σκάνδαλο! Πότε θα γίνω CP; Πάλι την χαμένη πλευρά πήγα να υποστηρίξω; Μα πόσο γκαντέμης είμαι; Είχα 50 τοις εκατό πιθανότητες να έχω δίκιο και εγώ επέλεξα γι άλλη μια φορά την λάθος μεριά…; Δεν κατάφερα να τους ρίξω ούτε τώρα που έχουμε πόλεμο; Κάποιος μ’ έχει e- μουντζώσει δεν εξηγείται αλλιώς (και εάν κρίνω από τα καλολογικά στοιχεία που μ’ έχουν στολίσει τον τελευταίο καιρό, θα πρέπει να είναι παραπάνω από ένας…).

Τα πάντα είναι θέμα επιλογής τελικά. Η απάντηση βρίσκεται στην διαχωριστική γραμμή που τραβάμε όταν ένα ερώτημα τίθεται. Διαλέγω να είμαι με το ψέμα ή με την αλήθεια; Με την –διαρκώς σωστή- επίσημη εκδοχή ή με την –πάντα βολικά- λανθασμένη και στρεβλή φαντασία των «άλλων»;

Σας φαίνονται απλά αυτά τα πράγματα ε; Οι επιλογές πράγματι, είναι καθαρές και ξάστερες, όπως ο αυγουστιάτικος ουρανός όταν κοσμεί την φωτεινότερη πανσέληνο. Τι είναι αυτό όμως που «θολώνει» και «μουντζουρώνει» τις αξιωματικές επιλογές; Είναι απλή η απάντηση γιατί είναι απλή και η ερώτηση. Ο άνθρωπος διαλέγει να ρευστοποιήσει και να ποδοπατήσει τις γραμμές που βάζει το «ύψιστο όλων των αγαθών», η λογική του δηλαδή. Φοβόμαστε την ανάδειξη της αλήθειας, οπότε φέρνουμε στην επιφάνεια την μισή ή μοναχά ένα μέρος της. Επιλέγουμε την επίσημη εκδοχή και ρίχνουμε το αίμα μας γι αυτήν γιατί εκεί δίνονται οι πραγματικές μάχες. Ακόμα και κάποια λάθη να γίνονται –ουδείς αλάθητος βρε αδελφέ- έχουμε την ευκαιρία να τα διορθώσουμε. Πολύ καλύτερη προοπτική από κείνους τους γραφικούς που ποτέ δεν κάνουν κάτι για την κοινότητα παρά μονάχα να την διασπούν.

Αυτό που δεν κατανοούν εκείνοι που επιλέγουν την συγκεκριμένη πρακτική , είναι ότι τελικώς παίρνουν θέση. Και ξεκάθαρη μάλιστα. Η μισή αλήθεια είναι χυδαίο ψέμα. Η αυταπάτη του αλάθητου της εξουσίας σε κάνει πιο διχαστικό από εκείνους τους εριστικούς και τιποτένιους κριτές που σου κουνάν το δάκτυλο προς συμμόρφωση επιδεικτικά. Ακόμα και αν έχουν συναίσθηση ότι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα ορθά, στο κρίσιμο σημείο πάντα περπατούν τον δρόμο της αρετής….

Ο διαχωρισμός αυτός που συντελείται σήμερα στην κοινότητά μας, μου θυμίζει ένα εξαιρετικό βιβλίο του Τζον Στάινμπεκ. Ο τίτλος του μιλά για επιλογές και στρατόπεδα. Ωμός, ρεαλιστικός, και αντι-ουτοπικός διαπραγματεύεται την συγκρουσιακή σχέση «των ανθρώπων με τα ποντίκια». Από τη μία έχουμε τις αγράμματες, ανέραστες και ζωώδεις φιγούρες με τα τιποτένια ένστικτα και από την άλλη τους φανταχτερούς, εκλεπτυσμένους και δίκαιους με την ανώτερη και ευγενική στόφα. Πριν βιαστείτε να εκφράσετε την προτίμησή σας, διαβάστε πρώτα το βιβλίο. Εκεί θα δείτε πως τα «ποντίκια» έχουν περισσότερη ανθρωπιά από τους αστραφτερούς κρατόντες και κριτές των τελευταίων.

Σημείωση-υπενθύμιση: Όσοι επιλέγετε να υποστηρίζετε την «αλήθεια» και τον «δρόμο της αρετής» ενώ μέσα σας γνωρίζετε ότι αυτό δεν έχει ισχύ, σας βγάζω το καπέλο. Αλήθεια. Σίγουρα κάποιοι θα σας αποκαλέσουν ψεύτες και διπρόσωπους. Εγώ όμως θα σας αποκαλέσω υγιείς ανθρώπους γιατί παρότι κάνετε τα πάντα για να πιστέψετε στα ίδια σας τα μυθεύματα, η συνείδησή σας σάς ελέγχει και σας αποδοκιμάζει. Τι μεγαλύτερη απόδειξη ανθρωπιάς ψάχνετε; Τώρα γιατί δεν μιλάτε ενώ ξέρετε; Ε, αυτό είναι θέμα επιλογής!

Κάθε άνθρωπος χτίζει τον κόσμο σύμφωνα με τη δική του εικόνα. Έχει τη δυνατότητα να διαλέξει, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να αποφύγει να διαλέξει. (Ayn Rand, αμερικανίδα συγγραφέας και φιλόσοφος).

ΥΓ1: Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στον arxaios, ο οποίος περίμενε στωικά δύο με τρεις μέρες να διαβάσει το νέο δημοσίευμα.

ΥΓ2: Cris 99 αυτό είναι καινούργιο άρθρο. Πήγαινε να το διαβάσεις γρήγορα!

ΥΓ3: Ο Θεός Zervakus είχε δηλώσει πριν λίγες μέρες δημόσια ότι οι Σέρβοι δεν θα επιτεθούν στην Ελλάδα… Ε, δεν του αξίζει η παραίτηση ρε παίδες;

ΥΓ4: Λέω να μην ζητήσω αλατιέρες σ’ αυτό το άρθρο γιατί χάνουμε τα bonus… Τι θα κάνω τώρα; Πάνω που θα γινόμουν πλούσιος ρε!