Alla logia na agapiomaste...

Day 1,122, 03:24 • Published in Greece Greece • by barakObamias
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
…κι άλλοι λόγοι να μισιόμαστε!

Χθες διάβασα ένα άρθρο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Στην αρχή τρόμαξα γιατί πίστεψα ότι ο δημοφιλής συντάκτης του, φωτογράφιζε εμένα. Στην πορεία διαπίστωσα ότι μάλλον αναφερόταν σε κάποιον άλλο. Ο αρθογράφος λοιπόν, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω έχει διατελέσει στο πρόσφατο παρελθόν και Πρόεδρος της e-Ελλάδας, εξηγούσε με γλαφυρό θα έλεγα τρόπο τους λόγους που κάποιος μπορεί να γίνει ενοχλητικός / κουραστικός στο παιχνίδι.

Διάβασα με προσοχή. Σε κάποια είχε δίκιο. Σε κάποια άλλα, κατά την ταπεινή μου γνώμη είχε άδικο. Επειδή θέλω να πιστεύω ότι η νηφαλιότητα και η ωριμότητα είναι δυο στοιχεία που με χαρακτηρίζουν, δεν αντέδρασα αμέσως. Σκέφτηκα πολύ πριν αποφασίσω να γράψω αυτό εδώ το άρθρο. Κάποια πράγματα που αισθάνθηκα ότι έκανα λάθος, είμαι πρόθυμος να τα διορθώσω για να μην «κουράζω» παλιούς και νέους παίκτες.

Η πρώτη μου κίνηση ήταν να γίνω συνδρομητής της εφημερίδας. Όχι γιατί το είχε ανάγκη (έχει ήδη 2 βραβεία Media Mogul) αλλά γιατί πραγματικά πιστεύω ότι η αρθογραφία του είναι ενδιαφέρουσα. Το δεύτερο πράγμα που έκανα ήταν να του ζητήσω να γίνουμε φίλοι. Οι φίλοι μπορούν και πρέπει να φωνάζουν ο ένας στον άλλον. Όπως στην πραγματική ζωή!

Σε μια περίοδο γκρίνιας, κατάθλιψης και πεσιμισμού, το τελευταίο πράγμα «φίλε» μου «παλιέ» (Προσοχή όχι παλιέ μου φίλε), είναι να βλέπεις να σε μαλώνουν σε ένα online παιχνίδι. Λες και δε μου φτάνει ο κάθε Πάγκαλος στην πραγματική μου ζωή που ανερυθρίαστα βγαίνει και με κατηγορεί ότι μαζί του, έφαγα τα λεφτά, έχω τώρα και άλλον e-κυβερνητικό αυτή τη φορά που θα βγει και θα με κατηγορήσει, θα με μαλώσει, θα με βάλει στη θέση μου. Άστοχη τοποθέτηση, που λειτουργεί ως αντικίνητρο για τη συνέχεια της e-ζωής πολλών εδώ μέσα.

Δεν επιτρέπεται, και το λέω με όλο το σεβασμό, ένας παίκτης του δικού σου επιπέδου να βγαίνει και να λέει ότι τον κουράζουν οι όποιες συμπεριφορές κάποιων κατά κύριο λόγο νέων παικτών. Αν σε κουράζει κάποιος, τον αγνοείς. Όταν με το καλό φτάσω κι εγώ στο επίπεδο σου, όσοι αρχίζουν να μου ζητάνε παράλογα πράγματα που δεν αξίζει πραγματικά να τους παρέχω, απλώς θα τους αγνοώ.

Οι νέοι παίκτες, δεν έχουν πάρα πολλά πράγματα να κάνουν στην αρχή. Στα 6-7 κλικ, έχει τελειώσει η e-μέρα τους. Μαμ, κακά και νάνι, ένα πράγμα. Γιατί, να τους στερείται το δικαίωμα να ασχοληθούν παραπάνω με το παιχνίδι; Διαβάζοντας, σχολιάζοντας κάνοντας υπολογισμούς, δημιουργώντας μεγαλεπήβολα business plans… Το παιχνίδι δεν είναι μόνο πολεμικό. Είναι και οικονομικο-πολιτικό. Είναι και κοινωνικό. Και μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας, επιτρέπεται και ένα άσχετο σχόλιο για τον αγώνα του Παναιτωλικού με τον Πανθρακικό. Στο κάτω – κάτω, αφού καταφέραμε να διατηρήσουμε τη Θράκη, πάλι καλά που δεν είδες σχόλιο για αγώνα του Πανθρακικού με τη Galatasaray!

Αναφέρεις, επίσης το θέμα του trolling. Μας παροτρύνεις να απαντάμε με ένα voted ή not voted. Όπως είδες, καταρχήν, σεβάστηκα την επιθυμία σου. Δεν έγραψα κάτι στο άρθρο σου. Όμως διαφωνώ κάθετα μαζί σου. Κοίτα κάτω. Στο τέλος του άρθρου υπάρχει ένας χώρος που λέει “Your comment”. Το σχόλιό σου. Σου δίνεται η δυνατότητα να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με αυτόν που υπογράφει το άρθρο. Και είναι πραγματικά μια γόνιμη διαδικασία. Εν αρχήν ην ο λόγος. Μετά ακολουθεί ο αντίλογος. Ο διάλογος. Δυστυχώς αν δεν υπάρχουν αυτά, τότε πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει ο Επίλογος για πολλούς εδώ μέσα!

Και στο κάτω – κάτω βρε αδερφέ, αν απαγορευόταν να υποστηρίζουμε τη γνώμη μας και να επιχειρηματολογούμε για ποιο λόγο μας άρεσε ή δε μας άρεσε το κάθε άρθρο, τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτός ο χώρος που λέει “Your Comment”. Θα έπρεπε να υπήρχαν τρία κουτάκια μόνο. Vote / Not Vote / Sub.

Και για να κλείνουμε το θέμα trolling. Η δική μου εφημερίδα θέλω να είναι ένας φιλόξενος τόπος για όλους. Όποιος αισθάνεται ότι διαφωνεί κάθετα μαζί μου ας μου το πει. Δεν είμαι κολλημένος. Ακούω και προσπαθώ να διορθώνομαι.

Για να μη μακρηγορώ άλλο, μιας και το μόνο σεντόνι που αρέσει σχεδόν σε όλους είναι αυτό του Champion’ s League, θέλω να κλείσω το άρθρο μου λέγοντας τα εξής.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι να μισιόμαστε. Αλλά υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να προχωράμε ενωμένοι. Το γοητευτικότερο πράγμα στο erepublik, απ’ όσο το έχω ζήσει ως τώρα, είναι η έλλειψη αρρωστημένου ανταγωνισμού. Σε αντίθεση με άλλα online games (ikariam / bitefight / gladiatus / khan wars κ.ο.κ.) εδώ, δεν υπάρχει λόγος να καίγεται κάποιος για την κατάκτηση της όποιας κορυφής σε ατομικό επίπεδο. Η ομάδα, συμμαχία, συντεχνία, εδώ έχει πολύ μεγαλύτερη ισχύ γιατί πολύ απλά, ορίζεται ως χώρα. Και όλοι, από τους ακροαριστερούς μέχρι τους Χρυσαυγίτες, νιώθουν υπερήφανοι όταν η Χώρα τους προχωράει μπροστά.

Μέσα σε 15 μέρες που παίζω erepublik έχω δεχτεί δωρεές από αγνώστους, είτε σε επίπεδο χρυσού είτε σε επίπεδο τροφής για να μπορέσω να εξελίξω το χαρακτήρα μου ακόμα πιο γρήγορα. Σε ποιο άλλο παιχνίδι γίνεται αυτό; Άντε ζήτα να σου δώσει κάποιος αμβροσία ή ρουμπίνια ή ό, τι άλλο έχει αγοραστεί με αληθινά λεφτά. Εδώ, υπάρχουν ευτυχώς παίκτες που βοηθάνε την «κοινότητα» ουσιαστικά και έμπρακτα. Δεν μαλώνουν τους αδαείς. Ασχολούνται μαζί τους.

Φίλε μου, το λινκ του άρθρου θα το βάλω στο shout box μου. Ελπίζω να το δεις και να περάσεις μια βόλτα από εδώ. Ένα v ή not v δεν αρκεί. Ξέρω ότι μπορείς να μου πεις πολλά περισσότερα. Και να ξέρεις ότι έχω τη διάθεση να σε ακούσω!