Join the new world

Ёж, и вот только не надо тут попыток отфилонить под маркой "я создал"! ))
Стихи давай! ))

Добра прыдумаў! Малайчына!!!
V!

You have successfully donated 5 Gold. If the user accepts, the amount will appear shortly in the citizen account.

на партыйныя праекты

[removed]

[removed]

[removed]

вручите этому ^ задроту уже приз

[removed]

пухлого вовы исполним каприз

А ну, вертай взад, если это твои были! ((

калі грамадскасць патрабуе...

[removed]

а чо делать, если стихов много? )

Скидывай все)

Стихов неприлично много, а эссе больше 200 штук... (
В моей газете есть пару эссе, но не буду засорять просторы репки,ведь говорят, что это не в тему 🙂

пiшы ўсе: больш шанцаў атрымаць узнагароду! 😃

Piŝy tol'ki tyja, ŝto na bielaruskaj movie. Prabliema adrazu vyraŝycca)

а на шведской тебе ок будет или ты по-шведски кириллицей не осилишь? )
Свои давай грузи, отмазчик 80-го левла! )))

Кошку размазал КамАЗ по дороге,
Шерсть, грязь и мясо, оторваны ноги.
К каше кровавой три комочка прижалось
День или два пожить им осталось.

Ты постоишь с ними рядом из жалости,
Но это пустые, детские шалости.
Жизнь не изменишь, для того и живём,
Что б на асфальте остаться пятном.

Ты заберёшь домой этих котят.
Вырастишь их. Они котят наплодят,
Что бы лежали на каждой дороге
Шерсть грязь и мясо... оторваны ноги...

Жизнь посмеяться любит над нами,
Над глупыми кошками и над котами.
Прячься, не прячься, но как-то раз
Встретит тебя твой личный КамАЗ.

Вот оно наше нелёгкое бремя -
Для каждого скоро придёт это время,
Холодный асфальт своей кровью согреть.
Жизнь нам лишь мачеха, мама нам - смерть.

Блин, Анаркистоооо...мне тебя даже погладить захотелось..

Погладить захотелось, видимо, утюгом? Примерно так как гладят мятую рубашку?

а мона диверсию устроить? )
тучу статей с 1 стихом в каждой - пресса Белки выйдет в топ насыщенности )))

Народ, ну вы че, не уважаете себя? Вы Ёжа не уважаете? Незалежную Беларусь? Вы же можете! Дайте фантазии побрыкаться! Пишите!
Вон сколько хокку наваляли 3 недели назад. Это ж тоже в формат ложится. А может, кто-нить прозу поэтическую напшет? Я б почитала. Неужто вы боитесь, что проиграете? Так ведь не будет такого!!

РЭП
Добра прыдумаў! Just малайчына!!!
PaulFromMinsk пять подкинул голдинок.
Comment deleted умножить на три.
Бутор готов вручить ему приз.
Jagodka Baba: «А если их много?»
Just №2: «Скидывай все»
Трахатель мозга: «Размаŷляю на movie»
А Бабушка Яго получит ФП.

Ладно, я начну )
[26.08.2013 23:13:43] E.J.: тогда о наступающей осени)

* * *
Вот и осень подобралась,
Бабьим летом назвалась.
Я ни в чем не разобралась
И ни в чем не поклялась.

Солнце светит бкз усилий,
И не радует фонтан.
Я вчера нашла красивый
Полированный каштан.

А сегодня лист прелестный
На работу провожал.
Это было очень лестно,
Но чего-то стало жаль.

Воздух стал звенеть хрустально,
В нем легко висеть дворцам.
Это здорово печально, -
Как смеяться без конца.

Бабья осень постаралась,
Паутинкой оплела.
Я ни в чем не разобралась
И ни в чем не поклялась.

o7

КОЛЫБЕЛЬНАЯ

Погасли свечи в опустевшей зале,
И музыка в портьерах растворилась.
Вы ничего мне снова не сказали,
А я опять счастливой притворилась.

В ушах - Ваш смех,
И все играют скрипки,
В глазах - колючий снег,
Усни, улыбка.

Я в пустоте большой и темной залы.
Вас больше нет, Вы для меня навек ушли.
Я Вас ждала, а Вы так много слов сказали
Безжизненных, не ищущих души.

В ушах - Ваш легкий смех
И ласки чистой скрипки,
В глазах все тает снег,
Усни, улыбка.

В который раз свечи огонь усталый
Моей надежды вновь не обогрел.
Слеза ли пролилась через края бокала,
Невинное ль вино, до крови не созрев...

навеяна РЛ:

жыў-быў уладзя ў нейкім саўхозе
падабалася яму - жыць у неўрозе
працы ўладзя зусім не баяўся
калі налівалі, вабшчэ ў бой рваўся.

аднойчы ўладзю замовілі боты
што рабіць, кажа ён, з гэтай турботай?
жонка яго ў сумненнях нядоўга:
"У сям'ю тэрмінова патрэбная "воўга"!
Не нервуйся, Уладзя, усё будзе добра,
язджай да братоў - у Беларусь
Яны дапамогуць, краіны ж нашыя - Русь?"

Падумаў уладзя, і вырашыў - "да!
Паеду туды, абыйдзе бяда!
Куплю сыравіну, забацаю боты
Адвязу ў Бярэзнікі, і адыйдуць турботы!"

Забыўся ўладзя адную дэтальку
у РБ ёсць брацюня з вялікай мядалькай
Брацюня з мядалькай - сам абутнік!
Абутнік ён вядомы - ВАЯЕ абутак,
прыгожы і танны, проста цуд:
абутак разыходзіцца нібы корм для вутак!
Захад, Масква, Арабскі свет..
Хаця, пардон...апошнім - ніяк не.
А медальку брацюне ўручыў сам народ
Ну абутнік швыдка ўзяў усіх у абарот.

Ітак, даехаў уладзя да той Беларусі,
дзе жыў абутнік і ягоныя гусі
гусёў той любіў - холіў-лялеяў
размаўляць навучыў, бо ў жывёлаў верыў!
Але адзіны гусак - клічуць Мішаня - быў амбіцыйны, хадзіў па Ашанам,
купляў сям-там скуру, вырабляў шузы і ўціхую заганяў па розных каапсаюзах
Уладзя празнаў пра гэтую тэму, падумаў і вырашыў - "зламаю сістэму!
Дамоўлюся з Мішам, куплю сыравіну, зраблю на замову і будзе маліна!
А сістэму зламаю, бо буду рабіць так не раз і не два,
і пляваць на брацюню, абыйдзе бяда!"

Сказана-зроблена, пайшоў увесь працэс,
абутак вырабляецца, як гаворыцца "ноў эксцэс".
"Воўгу" жонцы даўно прыкупіў,
але нечакана для сябе загрусціў...
Уладзя мужык быў даволі стандартны:
Выпіць любіў, пагуляцца ў карты,
Бярозку абняць, паплакацца ёй,
уступіць з хачамі ў няроўны бой...
Карацей, апошніх шукаў-не знайшоў,
і вырашыў Уладзя, як у песні, "парА дамоў!"

Бяда абыходзіла ўладзю доўга...
купіць ён паспеў не адну, не дзве "воўгі"
Але, як вядома, расплата прыходзіць
Хочаш - не хочаш, бяда надыходзіць...

Данеслі аднойчы брацюне з мядалькай
што на яго зоне вырабляюць паганыя калькі
і галоўнае што - асноўны гусак
абыходзіць дабрадзецеля і гэтак і так...
Раззлаваўся брацюня: "Прывядзіце іх мне,
Мішаня - кравінка, астатніх змяшаю ў лайне!"
Мішаня прыйшоў, спужаўся вядома,
але пашанціла - спаслаўся на стому.
Маўляў, яго, гусака, абулі нібы апошняга прусака,
Калі ён - Мішаня, купляў для брацюні падарункі ў Ашане
Брацюня падарункі ад гусей, ад народа любіў,
Таму нядоўга думаючы Мішаню прасціў.

А уладзя тым часам знайшоў самакат,
Дабрацца дадому квест на сто лят:
ехаць у Бярэзнікі вой як доўга
самакат яўна лепш будзь-якой воўгі!
Колы на транспОрце мяняў ён зашмат
Бяда надышла - пад'ехаў атрад
Малодшыя гусі схапілі ўладзю - поўны п...ц!
Адвезлі брацюне, казцы ўладзі прыйшоў АДНАЗНАЧНЫ капец.

Фініта трагедыі мне невядома,
можа ўладзя таксама таксама спаслаўся на стому?
Адное скажу - у краіне з адным абутніком,
дваіх быць ня можа, інакш - поўны аблом!

ого! класс!

Весь зелёный с красным он, абсолютно весь,
Островок стабильности в центре Европы есть.
Островок стабильности в центре Европы есть,
Весь зелёный с красным он, абсолютно весь.

Там живут несчастные люди-колдыри
Вроде как свободные, но рабы внутри.
Вроде как свободные, но рабы внутри
Так живут несчастные люди-колдыри.

Что б они не делали на всё своя статья -
Сотни контролёров плюс милиция.
Сотни контролёров плюс милиция
И чтоб они не делали будет им статья!

Плачут бабы молятся, не жалея слёз,
Ведь отца семейства КГБ увёз.
Раз отца семейства КГБ увёз
Остаётся плакать им не жалея слёз.

Вроде не бездельники и могли бы жить,
Им бы контролёров всех взять да устранить.
Им бы их физически взять да устранить,
Вроде ж не бездельники и могли бы жить.

Как на зло на острове есть один урод.
Он всю эту банду принял в оборот.
Сам её крышует, доит свой народ.
Как на зло на острове есть такой урод.

По такому случаю с ночи до зари
Бухают невезучие люди-колдыри.
Соплями заедая дешёвенький "компот",
Молча доедают с фигой бутерброд.

V

Цыганка

Вечар, пыл і дарога.
Гожа, шыкоўна й чарнаброва
Цыганка плыве з грамады.
І варта рукой павесці,
Як трацяць розум і сэрцы,
І большасць ўжо назаўжды!
Погляд, усмешка, выпрабаванне,
Ці гэта такая гульня...
Вырашыць лес й наканаванне,
На ўсе здольна яна!
Мары і таямніцы
Яна прынесла свае,
Ключы ад душэўнай вязніцы
Мусіць з сабой забярэ...

у газэнваген курву!

....ПОКА....

Пока еще не сделан
Последний вольный шаг,
Пока послушно тело,
Пока не спит душа,

Я буду улыбаться
И плакать, не стыдясь,
А если надо - драться,
Фингалов не боясь.

Я буду сомневаться
В безгрешности богов
И честно сознаваться,
Что верую. В любовь.
.

Мені цей вірш найбільше сподобався) Дякую, Ягодка))

Дери вас черт! пошла писать конкурсную статью, а то заманаемся тут коменты перелистывать )

Шаноўныя Браце, настаюць дзіўныя часы!
Мы болей ня будзем, тымі, кім раней былі.
Зазірніце ў люстэрка й запомніце назаўжды!
Шляхетная доля ёсьць у кожнага з нас у крыві.
Уздымайцеся Браце, ды крочце наперад - туды:
Дзе чакаюць нас Воля, Смак Перамогі, Піры!
Толькі разам, мы здольныя абрынуць сыстэмы муры,
Й не патрэбны нам ліры, даляры, рублі!
Прачынайцеся Браце, зьбірайцеся больш чым па тры.
Мы дзеці новай фармацыі, мы Бацькаўшчыны сваёй сыны!
Дык уратуем жа Маці, ад небясьпечнай чумы.
Толькі разам - і назаўжды!

[removed]

Дзе ж ты ёсьць маё каханьне? Кожны дзень устае пытаньне.
Паспытаў я і спатканьні, і гуляньні, алькаголем злоўжываньне,
У памяшканьнях зацісканьні й па шашы ў начы блуканьні,
Маладзіцаў абдыманьні, цалаваньні... Я наеўся, хопіць Пані!

Ты спытаеш: "Што жадаю, мо здурнеў, усяго ж хапае?"
Так, шаноўная, зьязджаю! Можа, хто адказы мае?
Гэты кепска альбо файна? То бок, я жыву нармальна,
Нешта нават адчуваю, штосьці бачу, нечым мару...

Толькі ж, як цябе ўзгадаю, усё на сьвеце цалкам забываю!
Усьмешка некуды зьнікае, а у галаве хуткацечныя хмары,
Мітусьлівае жыцьцё поруч пралятае, але нічагуткі мяне не кранае.
Гэта я спакваля прытомнасьць губляю ці нарэшце моцна кахаю?

Сардэчная хвароба нарынула на нас нечакана,
Звар'яцелыя матылі заляцелі да нас у жываты.
Ты з глузду з'язджаеш, - мне родная маці казала.
Я не веручы, ля люстэрка прымяраў на сябе лапікі.
Нарэшце вось, вырашыў я зайсці ў інтэрнэт,
Каб абраць табе ружаў пяшчотных букет.
І раптам, я бачу твой статус ЎКантакце:
"Сустракаюсь з Алёхай". - Нічаго сабе наце!
Мне здавалася, што нам прырода спрыяе,
І што сонца, цудоўны наш шлях асвятляе.
Але памыліўся я, хай даруе мне мама.
Не бывае хараства, нажаль, не бывае!

І неяк пад'ябваючы расейскіх гэнста-рэпераў, паказваў ім прыклад, якім павінен быць рэп па-расейску : D
Моя риторика достигает эпогея
Но у мобаса садится батарея
Прощай ,фея
И я ведь никогда не встречал гопницу милее
Хоть ветер веял
Меня лелеил
А я не верил маме
Что существуют феи
и вот причалил к берегам плывя по блудному Эгею
16.02.13практически, касаясь нимбом, солнцу подобной Веги
перебирая море мыслей, от Альфы до Омеги
Не нюхаючи клея
переступая горы, обворожительного снега
поэтому не удалось мне повстречать Пелея
не сожалею
ведь пересечь ту грань реальности мне удалось без кокса
Я просто улыбался небу, превзнемогая ритмы лютого битбокса.

Эх, харанягі, нагналі паэтычны настрой, каб яго трасца ўзяла, прымусілі лезьці ў загашнікі...

Як субота пачалася, праца
быццам бы знайшлася...

Як правеў я на пасадзе ды ўжо перша лецейка-лета
Заслужыў ужо па працы я аклад за
гэта.
А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх! Ды па працы лепш і лепш
выходзіць!
Як правеў я на пасадзе ды другое
лецейка-лета
Заслужыў ужо па працы надбаўку
за гэта.
А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны, А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш
выходзіць! Як правеў я на пасадзе ды ўжо
трэця лецейка-лета
Заслужыў ужо па працы поўны
клас за гэта.
А той клас хоць і нязменны, ды зато
які атменны, А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны,
А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш выходзіць! Як правеў я на пасадзе ды чацверта
лецейка-лета
Заслужыў ужо па працы новы комп
за гэта.
А кампутар як уключаць, падвісае,
трохі глючыць, А той клас хоць і нязменны, ды зато
які атменны,
А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны,
А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты... А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш
выходзіць! Як правеў я на пасадзе ды ўжо пята
лецейка-лета
Заслужыў ужо па працы я аўто за
гэта.
А аўто то з аўтапрома, і бензін ідзе
як ў прорву, А кампутар як уключаць, падвісае,
трохі глючыць,
А той клас хоць і нязменны, ды зато
які атменны,
А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны, А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш
выходзіць!

Як правеў я на пасадзе ды ўжо
шоста лецейка-лета
Заслужыў ужо па працы я жытло за
гэта.
А жытло хаця і нова, трэ сантэхнік
тэрмінова,
А аўто то з аўтапрома, і бензін ідзе
як ў прорву,
А кампутар як уключаць, падвісае,
трохі глючыць,
А той клас хоць і нязменны, ды зато
які атменны,
А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны,
А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш выходзіць!
Як правеў я на пасадзе ды ўжо сема
лецейка-лета
Атрымаў жа я, нарэшце, дзеўчыну
за гэта.
А дзяўчына та артыстка, пайшла
замуж за міністра,
А жытло хаця і нова, трэ сантэхнік
тэрмінова,
А аўто то з аўтапрома, і бензін ідзе
як ў прорву,
А кампутар як уключаць, падвісае,
трохі глючыць,
А той клас хоць і нязменны, ды зато
які атменны,
А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны,
А аклад хоць невялікі, ды начальнік
дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш
выходзіць!
Як правеў я на пасадзе ды ўжо
восьма лецейка-лета
Атрымаў жа я, нарэшце, і жонку за
гэта.
Жонка тая ў шчасці тае,
А дзяўчына та артыстка, пайшла замуж за міністра,
А жытло хаця і нова, трэ сантэхнік
тэрмінова,
А аўто то з аўтапрома, і бензін ідзе
як ў прорву,
А кампутар як уключаць, падвісае, трохі глючыць,
А той клас хоць і нязменны, ды зато
які атменны,
А надбаўка хоць паболей, ды на
працы ўжо ня вольны,
А аклад хоць невялікі, ды начальнік дамавіты...
А гады праходзяць-праходзяць...Эх!
Ды па працы лепш і лепш
выходзіць!

Во, а то ишь, решил народ саги о труде лишить! )

Пырскі

віно было ці не віно
не прыгадаеш ўсе адно
было б добра ўсе зрання
і не балела галава
настрою добрага паболей
і будзе файна ўсе між волі

P.S. неяк навеяна было па слядах мінулага дня...

Примите статью на конкурс, пожалуйста )

http://www.erepublik.com/en/article/-be-1-2311383/1/20

Gleichgueltig haeltst du in den Haenden
Mein heisses, ganz bluetendes Herz
Und scheinst, keine Ahnung zu haben,
Dass tust mir ein echt wildes Schmerz.

O, koenntest du es dir vorstellen,
Wie toetet mich deine Gewalt!
Es wird wohl mein Los, mir zu waehlen
Das Glueck, das ich hab nur gemalt.

Wohin fuehrt mich langsam mein Schicksal?
Das antworten kann nur Herr Gott.
Doch fuehl ich, dass mein Liebesunfall
Bewegt meine Seele zum Tod.

Es waere wohl lieber verschwinden,
Verlieren sich im Mondenlicht
Als einmal fuer immer erblinden
Von Worten, dass du liebst mich nicht.

Es steht in den Sternen geschrieben,
Ob kreuzt sich mit deinem mein Weg,
Doch hoff ich, dass mir hilft die Liebe
Zum Herzen auffinden den Steg.