Η οδύσσεια ενός ερωτευμένου (part2/2)

Day 1,683, 07:04 • Published in Greece Cyprus • by kostas stav

Καλησπέρα και πάλι!! Σας είχα υποσχεθεί την συνέχεια της ιστορίας μου και επειδή είδα ότι το πρώτο μέρος βρήκε ανταπόκριση, αποφάσισα να γράψω και το δεύτερο. Όσοι δεν διαβάσατε το πρώτο μέρος μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://www.erepublik.com/en/article/-part1-2--2070750/1/20

Είχαμε μείνει λοιπόν στο σημείο που ο φίλος μας θα προσπάθησε να αλλάξει τη στάση του και την κατάσταση του, μετά και την προτροπή της. Μετά και από δική της πρωτοβουλία λοιπόν, ξανάρχισαν να μιλάνε αλλά σε καθαρά φιλικό, έως και τυπικό κάποιες φορές κλίμα. Ήξερε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος πλέον από το να προσπαθήσει να μην την βλέπει πλέον ερωτικά, όσο και αν κάτι τέτοιο του ήταν όχι απλά δύσκολο, αλλά ακατόρθωτο.! Άλλα ήλπιζε τουλάχιστον ότι με τον καιρό θα το συνήθιζε..

Όλα αυτά όμως μέχρι τη στιγμή που κάποιος του ‘ψυθίρησε’ ότι αυτή δεν ένιωθε και πολύ καλά πλέον, δεν ήταν στα κέφια της τις τελευταίες βδομάδες και ότι αυτό το ενδιαφέρον για τον άλλο είχε πλέον ατονήσει.. Μόλις το μαθέ, άδραξε την ευκαιρία που του ανοιγόταν και ξαναρίξε γέφυρες επικοινωνίας μαζί της, σε σαφώς καλύτερο κλίμα πλέον.. Και ναι, αυτή τη φορά όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά!! Οι συναντήσεις του ήταν πιο συχνές από κάθε άλλη φορά, κάποιες αμφιβολίες είχαν καμφθεί, και όλες οι ενδείξεις οδηγούσαν σε ένα θετικό (κατ΄ αυτόν) τέλος!! Όμως το αιώνιο και ανυπέρβλητο εμπόδιο που λέγεται ‘φίλοι’, αυτό το τεράστιο και τοόσο σημαντικό γι’ αυτή κεφάλαιο, συνέχισε να έχει αντιρρήσεις.. Και το χειρότερο: την επηρέαζαν τόσο πολύ, που της είχαν μεταδώσει αυτές τις αντιρρήσεις! Έτσι, οι συναντήσεις αραίωσαν σημαντικά, και όταν βρισκόντουσαν, ποτέ δεν είχαν αρκετό χρόνο, γιατί «μετά έπρεπε να πάει με τους φίλους της κάπου»..

Αυτή η κατάσταση όμως ήταν ανυπόφορη για τον φίλο μας, γιατί ήταν τόσο καψούρης μαζί της, που δεν άντεχε τόσο πολύ μακριά της. Έτσι, μια μέρα, γεμάτος αποφασιστικότητα άνοιξε την κουβέντα μαζί της με κύριο μέλημά του να ξεκαθαρίσει η κατάσταση μεταξύ τους.. « Κοίτα να δεις, εγώ σε αγαπάω και στο έχω πει και το ξέρεις.. Αλλά δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω θα είναι αρκετό να ανταποκριθεί στις ανάγκες αυτής της σχέσης.. Προτιμώ να μείνουμε φίλοι λοιπόν.. Το ξέρω ότι εσύ θες κάτι παραπάνω για μας, αλλά νομίζω ότι δεν θα πετύχει.. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο για σένα, αλλά κάνε μια προσπάθεια τουλάχιστον..» ήταν τα λόγια της στο ερώτημά του αναφορικά με το μέλλον τους. « Το ξέρεις ότι φίλοι δεν ήμασταν και ούτε θα μπορέσουμε ποτέ μα ποτέ να γίνουμε.. Αυτό που μας κρατάει κοντά είναι ο έρωτας και η ελπίδα για κάτι παραπάνω.. Αν χαθεί αυτό, τότε και μείς δεν θα είμαστε μαζί, κάτι ου δεν θέλει κανείς μας.. Οκ εγώ θα προσπαθήσω, στο υπόσχομαι, αλλά το αποτέλεσμα δεν στο εγγυώμαι…» και έτσι τελείωσε η συζήτησή τους, σε ένα πνεύμα αλληλοκατανόησης και με μία θερμή αγκαλιά αποχωριστήκαν..

Έτσι λοιπόν άρχιζε η προσπάθεια του ήρωά μας για να την δει φιλικά και μόνο.. Σε αυτό ήλπιζε να βοηθήσουν και οι επερχόμενες εξετάσεις, που θα του περιόριζαν την όρεξη, το χρόνο και τις εξόδους.. Για 2 βδομάδες όλα πήγαιναν καλά..!! Η προσπάθεια φαινόταν να αποφέρει καρπούς! Το διάβασμα ίσως και να βοηθούσε τελικά, την είχε πλέον βγάλει απ’ το μυαλό του, σε σημείο που θα ξεχνούσε την ύπαρξη της, αν ένα απόγευμα, την ώρα που διάβαζε φυσική, δεν χτυπούσε το τηλέφωνό του.. Ναι, καλά μαντέψατε.. « Τι κάνεις πως πάει το διάβασμα; Αν έχεις χρόνο και όρεξη, περιφέρομαι άσκοπα με το ποδήλατο και είπα μήπως ήθελες να περιφερόμαστε μαζί..» το περιεχόμενο του μηνύματος.. Αυτός, ανυποψίαστος στην αρχή, και μιας και τελείωνε το διάβασμά του, πήγε και την βρήκε. Πήγαν, κάθισαν σε ένα λόφο, δίπλα σε μία εκκλησιά και τα είπαν σε φιλικό και εγκάρδιο κλίμα.. Όταν έφυγαν, υποσχέθηκαν να ανανεώσουν άμεσα το ραντεβού τους το συντομότερο δυνατό.. Μπορεί εκείνη την στιγμή να μην το κατάλαβε, αλλά με αυτή τη δέσμευση θα δρομολογούνταν σημαντικές εξελίξεις..

Μέσα στις εξετάσεις λοιπόν, βρέθηκαν αρκετές φορές.. Πήγαιναν το βραδάκι μαζί στο λιμάνι και έκαναν βόλτες, μιλούσαν, ανέβαιναν ενίοτε στους γερανούς και θαύμαζαν αγκαλιά την παραλία.. Μέχρι που μια μέρα τον φίλησε κιόλας.. Μετά και από αυτό ήταν φανερό πως η προσπάθεια που έκανε είχε σταματήσει πλέον.. Καθώς συζητούσαν λοιπόν, είπαν να κάνουν και μια ανταλλαγή δώρων, με αφορμή την 7η επέτειο τους.. Το δώρο του ήρθε αμέσως στο νου : βέρες με τα ονόματά τους από μέσα.. Στις συναντήσεις τους το κλίμα ήταν πλέον ιδιαίτερα τρυφερό και γλυκό και κάτι τέτοιο μεταφράζονταν και στις πράξεις τους.. Βρισκόντουσαν πλέον όχι μόνο έξω, αλλά αρκετές φορές και στο σπίτι του, αλλά και στο δικό της.! Εν τω μεταξύ, η ανταλλαγή έγινε, αλλά μόνο αυτός έδωσε το δώρο του, γιατί αυτή δεν είχε βρει κάτι αλλά ούτε είχε βρει και χρόνο για να το αγοράσει.. Αλλά κάτι τέτοιο δεν τον πείραζε.. Όπως της είχε πει, το πολυτιμότερο δώρο για αυτόν είναι η αγάπη της..

Αυτή τη φορά, ένιωθε τόσο σίγουρος!! Όλα πήγαιναν πρίμα!! Ανάμεσά τους δεν υπήρχε πλέον τίποτα!! Αν και κάποιες φορές του έλεγε ότι δεν έχει αποφασίσει ακόμα και δεν είναι σίγουρη, μέσα από το φέρσιμό της και τις πράξεις της δεν είχε αμφιβολίες για τίποτε.. Ακόμα και στις συζητήσεις τους το κλίμα ήταν ανάλογο, και δεν έκρυβαν την αμοιβαία επιθυμία τους η σχέση τους να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη, ίσως και για χρόνια, αφού μεταξύ σοβαρού και αστείου συζητούσαν και τον γάμο, μιας και είχαν πάρει μια πρώτη γεύση με τις βέρες..! Η κατάσταση μεταξύ τους ήταν ειδυλλιακή..! Τίποτα βέβαια το ουσιαστικό δεν είχε γίνει, ούτε είχαν οριστικοποιήσει τίποτα, αλλά αυτός μέσα του ένιωθε πως η στιγμή είχε φτάσει και τίποτα δεν θα το χαλούσε αυτό..!!

Θα ήθελα να επισημάνω ότι κανονικά το άρθρο τελειώνει εδώ.. Η τουλάχιστον ήταν προγραμματισμένο να τελειώσει εδώ.. Όμως δυστυχώς, κάποιες απρόοπτες, απρόβλεπτες εξελίξεις της τελευταίας στιγμής, θα με αναγκάσουν να το συνεχίσω.. Όσοι αναρωτιέστε γιατί ‘δυστυχώς’, διαβάστε…

Με μία ακόμα συνάντησή τους προ των πυλών, ο ήρωάς μας ήταν πανευτυχής και ιδιαίτερα ανυπόμονος..! Θα περνούσε λίγες υπέροχες στιγμές με την αγαπημένη του και αυτό ήταν αρκετό από μόνο του για να τον χαροποιήσει..! Βρεθήκαν κανονικά στο στέκι τους, κάθισαν δίπλα, την αγκάλιασε και κάποια στιγμή πήγε να την φιλήσει.. Όμως αυτή αρνήθηκε.. Την ρώτησε το γιατί.. « Κοίτα να δεις.. Σου έχω πει για κάποιες αμφιβολίες που έχω…Και αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας τις τελευταίες συναντήσεις δεν βοηθάει καθόλου σε αυτές.. Ίσως αν κρατήσω μια ουδέτερη στάση, τότε να ναι καλύτερα..» Μόλις το άκουσε αυτό, η διάθεση του άλλαξε αρδην.. Κατέβασε κεφάλι και δεν μιλούσε.. Αυτή βλέποντας τον, τον αγκάλιασε και του είπε να μην στεναχωριέται, γιατί κιόλας δεν ήταν η τελική της απόφαση, απλά είπε κάποια πράγματα.. Αυτός όμως αμετάπειστος και αμμετανόητος.. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουν, διαπίστωσαν ότι το ποδήλατό το της είχε κάνει φτερά!! Της το χαν κλέψει..! Και το χειρότερο.. πριν λίγο είχε πάει να το τσεκάρει και μέσα σε 2 λεπτά που γύρισε να τον παρηγορήσει και να τον σηκώσει να φύγουν, της το σήκωσαν.. Αυτή τον κατηγόρησε, γιατί αν είχε σηκωθεί όπως του έλεγε και είχαν φύγει νωρίτερα, δεν θα το είχαν κλέψει..! Αυτός, έχοντας ήδη μια στεναχώρια, φορτώθηκε άλλο ένα άδικο κρίμα, και αμίλητος σε όλο το γυρισμό, με κατεβασμένο το κεφάλι, πετώντας και κάποια στιγμή και τα λουλούδια που είχε μαζί του και σχεδίαζε να της δώσει υπό άλλες συνθήκες, γύρισε σπίτι.. Αργά το βράδυ, μετά από καμιά ώρα, του ήρθε μήνυμα που έλεγε « Λοιπόν και επειδή δεν θέλω να τα λέω από κοντά, δεν θέλω να μαστε μαζί.. νομίζω έχεις καταλάβει τους λόγους, δεν θα υπάρξει επεξήγηση.. ονειρεύομαι απλά έναν διαφορετικό άντρα από σένα άντρα δίπλα μου και με σένα δεν νιώθω ολοκληρωμένη.. αυτό..» Νομίζω πως δεν χρειάζεται να περιγράψω τα συναισθήματα του..

Όλα αυτά που λέγαν, τα όνειρα που κάνανε μαζί, οι υποσχέσεις όπως ‘δεν θα αφήσω να χωρίσουμε ποτέ’ που αμοιβαία είπαν και είχαν δώσει, φάνταζαν πλέον τόσο μακρινά.. Το μέλλον αβέβαιο, όλα αρνητικά... Το μόνο που του έμεινε να ελπίζει είναι ότι όπως τις άλλες φορές, πάλι θα ξαναγυρίσει κοντά του και θα είναι μαζί.. Αλλά μέχρι τότε, θα είναι ένα κορμί χωρίς ζωή.. Γιατί όλη του η ζωή ήταν αυτή!! Και από τη στιγμή που την έχασε, έχασε και κάθε λόγο ύπαρξης..

Θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω τις συμβουλές σας και τις παρατηρήσεις επί του θεματος.. Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμες και σημαντικές..

Διαδώστε όσο γίνεται το άρθρο με κοινοποιήσεις, ενώ καλό θα ήταν και ένα vote και sub.. Αυτό το άρθρο μαζί με το προηγούμενο συμμετέχουν στον διαγωνισμό αρθρογραφίας του υπουργείου, στηρίξτε τα και εκεί.!! Σας ευχαριστώ για τον χρόνο και την υπομονή σας και ελπίζω να σας άρεσαν..! Ήταν όλα αληθινά γεγονότα και σας το εγγυώμαι προσωπικά!!