Join the new world

«Η Ντροπή της Ευρώπης» (Europas Schande)

Κοντά στο Χάος, γιατί η αγορά δεν είναι δίκαιη
είσαι μακριά από τη χώρα που υπήρξε κοιτίδα για σένα
Ό,τι αναζητήθηκε με ψυχή, βρέθηκε άξιο σε σένα
αλλά τώρα χαλάστηκε και εκτιμάται σα σκουπίδι
Ως οφειλέτης γυμνή πάνω στο ικρίωμα,
υποφέρει η χώρα που εσύ έλεγες ότι της χρωστάμε ευχαριστία
Μία χώρα καταδικασμένη σε φτώχεια, της οποίας ο πλούτος,
τρυφερά κόσμησε τα Μουσεία: λεία από Εσένα φυλαγμένη
Η ευλογημένη από νησιά χώρα χτυπήθηκε με βία από τα όπλα που έφεραν τον Χέλντερλιν στο στρατιωτικό τους σακίδιο
πολυδυστυχισμένη Χώρα, που οι αρχηγοί της κάποτε γίναν ανεκτοί από Σένα σαν εταίροι
ταλαίπωρη Χώρα, στην οποία οι δικαστές με δύναμη,
όλο και πιο στενά σφίγγουν τη θηλιά
απέναντί σου πεισματωμένη, η Αντιγόνη φοράει μαύρα και παντού
ενδύεται τον θρήνο ο Λαός, του οποίου προσκεκλημένος ήσουν Εσύ
εκτός της Χώρας, στου Κροίσου τη συγγενική ακολουθία
όλα όσα γυαλίζουν μαζεύονται στα θησαυροφυλάκια Σου
Μέθυσε τελικά, μέθυσε! κραυγάζουν οι λακέδες
όμως οργισμένος επιστρέφει ο Σωκράτης το κύπελλο πίσω γεμάτο
βρίζονται εν Χορώ, που είναι δικός Σου, οι Θεοί,
των οποίων τον Όλυμπο η βούλησή σου απαιτεί να αποποιηθούν
ανέμπνευστη, ατροφείς Εσύ χωρίς τη Χώρα
της οποίας το Πνεύμα, Εσένα Ευρώπη διανοήθηκε

Günter Grass

---

Europas Schande

Ein Gedicht von Günter Grass

Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.

Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.

Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.

Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.

Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.

Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.

Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.

Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.

Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.

Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.

Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.

Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.