Ο άγιος Φραγκίσκος του e-republik

Day 2,768, 22:06 • Published in Greece Greece • by Almador

Εγκαρδίως χαιρετώ την κοινότητα!

Παρακολουθώντας επισταμένως την καθημερινή αρθρογραφία έχω διαπιστώσει ότι μεταξύ των άρθρων που εμβαθύνουν στο καθόλα φλέγον ζήτημα της ανατομίας λατίνων μοντέλων, ξεπετάγονται και ορισμένα που παρενοχλούν το ραχάτι της νόησης, προσφέροντας τροφή για σκέψη. Ένα τέτοιο δημοσιεύτηκε από το συμπολίτη και φίλο Τάσο, προ ολίγων ημερών.
Your text to link here...

Θα επιχειρήσω να αναπτύξω σε αδρές γραμμές την προσωπική μου οπτική στην rl καθημερινότητα και την αντίστοιχη εφαρμογή της στο παιχνίδι. Παραδόξως λοιπόν, αν και μη θρησκευόμενος, έμελλε η προσευχή ενός μοναχού-του «Φτωχούλη του Θεού» κατα Καζαντζάκη- να αποτελέσει το πιο μεστό ανάγνωσμά μου μέχρι σήμερα.

«Θεέ μου, δώσε μου τη δύναμη να δέχομαι τα πράγματα
που δεν μπορώ να αλλάξω,
το κουράγιο να αλλάξω αυτά που μπορώ
και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά!»

Όπως όλες οι σοφές κουβεντούλες, που στο πέρασμα των αιώνων χαράχτηκαν με φωτιά στο ουράνιο στερέωμα, έτσι και τούτη χαίρει απλότητας. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε και οποιαδήποτε απόπειρά μας θα ομοιάζει με το να πετροβολάμε τον ήλιο. Αυτά καλό είναι να τα δεχόμαστε ως έχουν. Επιπλέον υπάρχουν αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε και με σθένος θα πρέπει να εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση, αποκλείοντας κάθε μορφή μοιρολατρίας. Το σημαντικότερο όμως είναι να διακρίνεις πότε έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις κάτι και πότε όχι, ώστε να μην ματαιοπονείς και φθείρεσαι άδικα. Κι αν αυτό στην πραγματική ζωή μας είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι αλλαγές προϋποθέτουν συλλογική δράση, θαρρώ πως στην e-Greece τα πράγματα είναι περισσότερο ξεκάθαρα.



Το αγαπημένο μας παιχνίδι είναι απλά το προϊόν μιας εταιρείας, που φυσικά επιθυμεί την μεγιστοποίηση του κέρδους της. Είναι λογικό, με την ανάλογη προσαρμογή των game mechanics να δώσει προβάδισμα στους παίκτες που πληρώνουν, παρά σε κείνους που δε θα της ακουμπήσουν ποτέ τον οβολό τους. Δεν μου προκαλεί εντύπωση η ύπαρξη της δυνατότητας δικτατορίας, του pto, του mto, της αθρόας χορήγησης υπηκοότητας ή του ελέγχου του εθνικού damage από τους παίκτες που βάζουν χρήματα στο παιχνίδι. Έχουν πληρώσει γι αυτά, όχι με εικονικά GRD αλλά με ζεστά αληθινά euros… Και με τις ευλογίες του πάδρε-Φραγκίσκου λοιπόν, αυτά τα δεδομένα δεν αλλάζουν. Ως εκ τούτου όσο και να διαμαρτυρηθείς, επιχειρηματολογώντας ή βρίζοντας, κατά βάση η απάντηση θα είναι μία:
“This is the game Yanis, play it or leave it!”

Όμώς θα μπορούσαν να ήταν εκείνα για τα οποία θα άξιζε να παλέψεις ώστε να αλλάξουν τα πράγματα εντός παιχνιδιού; Προφανώς όσα επιτρέπει ο προγραμματιστής της συγκεκριμένης εφαρμογής και μολονότι δεν μετράνε στην κατάταξη, ευτυχώς παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην αληθινή ζωή. Αναφέρομαι στην εδραίωση της συνεργασίας, στο σεβασμό στον συνομιλητή, στην τήρηση των κανόνων του παιχνιδιού, στη μετριοπάθεια και γενικότερα σε όλα όσα θα μπορούσαν να εμπεριέχονται σε έναν άτυπο κώδικα ηθικής και δεοντολογίας.

Από τις συνεχείς αποχωρήσεις σημαντικών παικτών το τελευταίο διάστημα, είναι πασιφανές ότι το συγκρουσιακό κλίμα και η μολυσμένη με καχυποψία ατμόσφαιρα εντός παιχνιδιού, δηλητηριάζουν την ψυχή του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από το profile του e-citizen. Κλείνω με ένα ρητό από τον παλαβιάρικο κόσμο των δρομέων αντοχής, που συνάμα περιγράφει την κατάσταση…

“Η παρατεταμένη ανηφόρα ίσως σε κουράσει, ο παρατεταμένος κατήφορος σίγουρα θα σε σκοτώσει!”