Δημόσια (χα!) δωρεάν (χα!) περίθα&lambda ;ψη (τρίτο χα!) by kalodios

Day 1,766, 14:56 • Published in Greece Greece • by kalodios

« Λένε για μένα οι όμορφες που ζήσαμε μαζί, πώς είμαι ένα αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο»
Οι υπόλοιποι λένε ότι είμαι «καλό παιδί με πολύ χιούμορ»
Ε ναι λοιπόν. Είμαι. Και όμορφος είμαι, ρωτήστε στη Μακεδονική φάλαγγα να σας πουν. Αλλά αυτό είναι ένα άρθρο από μόνο του.

Με γνώμονα το χιούμορ του Αντρέα (εγώ) λοιπόν και με την πένα του kalodiou (πάλι εγώ) θα σας περιγράψω μια πολύ πρόσφατη προσωπική εμπειρία.



Τοποθεσία : Πειραιάς
Χώρος : Κρατικό, μεγάλο και παλιό νοσοκομείο.
Ημερομηνία : 17-18-19 / 09/2012.

Πάμε.

Ένα πολύ δικό μου πρόσωπο έκανε εισαγωγή για μια μικροεπέμβαση. Αφαίρεση χολής συγκεκριμένα.

Ο γιατρός ήταν ξεκάθαρος.
Να είστε εδώ αύριο πρωί στις 7. Θα τη πάρω πρώτη. 7.30 θα χειρουργηθεί..
Ψυχολογική υποστήριξη εγώ το βράδυ. Κάργα όμως.
Φτάσαμε 7 παρά .
Η προισταμένη επίσης σαφέστατη. Να περιμένετε στο σαλόνι. Θα βρώ κρεβάτι και θα σας φωνάξω.
7.30 έρχεται το χειρουργικό καρότσι με τη πρασινοντυμένη κουκλάρα.
Καλέ? Γιατί δεν είσαι έτοιμη?
-Μααααα
-Τι μα. Αφού σας είπαν 7.30 χειρουργείο.
Από κοντά και η προισταμένη. Με άλλη σαφέστατη άποψη.
-Μα δε σας είπα να αλλάξετε?
Εκεί έκανα παρέμβαση. «Μας είπατε να περιμένουμε στο σαλόνι.»
-Ξέρω τι σας είπα. Με αγριοκοίταξε.
Ξεράδια ξέρεις ήθελα να πώ, αλλά είπα χαμογελόντας.
« Ε, είπαμε να αστειευτούμε λίγο και σας κάνουμε τζα!! Όταν θα μας ψάχνατε.
Η πρασινοντυμένη κατάλαβε τη μακακία της τύπισσας με τα γαλόνια και είπε. "Καλά αρχίσαμε τη μέρα".
Είπε ακόμη, Βάλε το βραχιολακι με τα στοιχεία σου στο χέρι γιατί είναι το μόνο που σε δένει με ότι ήρθες να κάνεις.
Σκέφτομαι, διαφορετικά, μπαίνεις για χολή και βγαίνεις με χειρουργημένο προστάτη.(έχεις δεν έχεις) Αν είχα μαρκαδόρο, θα έγραφα επάνω στο κούτελο της "ήρθα για αφαίρεση χολής" Αλλά δεν είχα. Έτσι εναπόθεσα στο βραχιολάκι τις ελπίδες μου ότι όλα θα πάνε καλά.

Όσο περίμενα, ήρθε η προισταμένη προτάσσοντας τη δεξιά τσέπη της ρόμπας και ρωτάει. "Σε αυτό το θάλαμο θα μείνετε?"
Λατρεύω τη γλώσσα του σώματος. Εκπληκτική. Με μια απλή χαριτωμένη κίνηση τα είπε όλα γλυτώνοντας ολόκληρο διάλογο.
Εγώ πάλι προτιμάω τις μονολεκτικές απαντήσεις, όταν μπορώ να έχω το ίδιο αποτέλεσμα.
ΝΑΙ. Είπα.
Νομίζω ότι απάντησε «ναιξεις και ξερός» αλλά δεν παίρνω όρκο.
Πάντως καταλήξαμε σε θάλαμο με 7 ακόμη ασθενείς. Αν είχε και με 16 εκεί θα μας έβαζε. Τέτοια λατρεία.

3 ώρες αναμονή να τελειώσει το χειρουργείο, και μετά με πήγαν στο γραφείο ενημέρωσης πελατών.

Πολιτών έγραφε, αλλά πελατών εννοούσε.
Βγαίνει μια χοντρούλα με 90αρι οξυζενέ στα μαλλιά
"Εγώ ήμουν η αναισθησιολόγος". Η κίνηση με τη τσέπη, πάλι η ίδια.
Σκέφτηκα ότι αν δεν είναι κολλητικό, μάλλον θα είναι το κοινο συνθηματικό.
Αποφάσισα να το παίξω ηλίθιος.
- Ααααα χάρηκα. Εγώ είμαι ο άντρας της. Άπλωσα το χέρι και αντι να μου δώσει το δικό της, κοίταξε αν έχει το δικό κου τίποτα μέσα.
Μετά βγήκε ο χειρούργος. Μάλλον του έκανε νόημα η χοντρούλα γιατί μου είπε
Πήγε πολύ καλά το χειρουργείο. Είχαμε καταπληκτική αναισθησιολόγο.
Ε δεν άντεξα.
"Αα Δε τη χειρουργήσατε εσείς? Εκείνη το έκανε?"
Μάλλον τα έχασε γιατί ψέλλισε κάτι που μου φάνηκε σαν
"Μα εγώ είμαι ο χειρούργος".

Α ρε Kalydna, πολλές φορές σε μελέτησα. Αν δεν είσαι χειρούργος, χάνεις.
Οι κούκλες νοσοκόμες απαυτώνουν τους γιατρούς, οι άσχημες τους νοσηλευτές και όλοι μαζί τους ασθενείς.

Πολλές μορφές στο θάλαμο, αλλά θα σχολιάσω μια μόνο.

Μια γιαγιά 93 χρονών με ανία και σπασμένο ισχίο από τούμπα.
Καταπληκτική διάλογοι με την εγγονή της κάθε μέρα.
-Καλησπέρα γιαγιάκα.
-Ποια είσαι? -Η Μαρία η εγγονή σου έλεγε εκείνη. Αφού συστήνονταν για κάνα δεκάλεπτο, την περιποιόταν τη γιαγιά, καθόταν ώρες πολλές και της μίλαγε για θέματα που θυμόταν.
Γιατί για μετά το 2002, η γιαγια αγνοούσε τα πάντα.
Το βράδυ την και μας καληνύχτιζε.

Την άλλη μέρα ο ίδιος διάλογος.
Όταν τη ρώτησα, μου απάντησε πώς αυτό γίνεται από 2005 που η γιαγιάκα άρχισε να τα χάνει.
Μέσα στο νοσοκομείο η ιστορία λάμβανε χώρα 12 μέρες, γιατί δεν υπήρχε κρεβάτι στην ορθοπεδική κλινική και χειρούργος να ρισκάρει τη φήμη του με χειρουργείο σε ισχίο 93άχρονης.
Τα βράδια η γιαγιά μόνη. Η εγγονή άνεργη 7 μήνες, ο άντρας της το ίδιο. Άλλος συγγενείς, κανένας. Καταραμένη κρίση. Λεφτά για αποκλειστική μηδέν.
Αλλά και η γιαγιά, μαντζόβολη. Καλά τα πηγαίναμε.
-Που είμαι?
-Στο νοσοκομείο γιαγιά.
-Γιατί?
-Έσπασες το πόδι σου.
-Θα με σηκώσεις να κάτσω λίγο?
-Δε κάνει γιαγιάκα. Δε πρέπει.
-Ε αφού το λές εσύ που σαι γιατρός, καλά.
Και τα δύο βράδια, κάθε 2ωρο ο ίδιος ακριβώς διάλογος.
Α ρε γιαγιακα, μακάρι να σου πάνε όλα καλά. Στις μέρες μας, η άγνοια, έστω μέσω ανίας , είναι ευτυχία.

Πήγαινα στη νοσοκόμα βάρδιας.
-Η γιαγιά πονάει.
-Ένα παυσίπονο έχω. Στη γιαγια θα το κάνω ή στη γυναίκα σου?
-Κάντο στη γιαγιά. Περνάει ήδη μπόλικα. Στη γυναίκα μου κάνε ένα από αυτά που πηγαίνεις κάθε 3ωρο στο χχχ δωμάτιο. Εκεί που κατάλαβαν το σινιάλο με τη τσέπη.
- Δε σε κατάλαβα.
- Λέω στη γιαγιά κάντο.
-Μα έχει ανία.
-Ναι αλλά έχει και σπασμένο πόδι. Και πονάει.
-Ε.
-Α. Άντε, κάνε της κάτι.
Μου λέει δεν έχει φλέβες η γιαγιά. Δε μπορώ να της δώσω κάτι.
- Ναι αλλά βογκάει. Δεν είναι αμαρτία για εκείνη και για όλους τους άλλους που χειρουργημένοι μένουν ξύπνιοι? Δώσε μου μια άδεια σύριγγα.
-Και τι θα κάνεις.
– Μωρέ δώσε μου εσύ. Έχω ακούσει ότι άμα σου βάλουνε αέρα στη φλέβα, δε καταλαβαίνεις τίποτα.
– Χριστός και Παναγία.
–Κοίτα. Ή εσύ θα κάνεις κάτι, ή εγώ. Τελικά έκανε εκείνη.
Την άλλη μέρα, ήρθε η εγγονή, μια από τα ίδια
-Καλησπέρα γιαγιάκα.
–Ποια είσαι?
Ά ρε γιαγιακα.

Η δική μας περιπέτεια τέλειωσε. Όλα πήγαν καλά, αν και ταλαιπωρηθήκαμε.
Θέλω να πώ ένα μπράβο στις νοσοκόμες. Δεν έκαναν κάτι παραπάνω από αυτό που έπρεπε, αλλά έκαναν ότι έπρεπε και ηξέραν να το κάνουν καλά. Οι γιατροί βάρδιας. Άλλο καπέλο. Τη μία μέρα, ο εφημερεύων γιατρός, πέρναγε ανά ώρα. Τέλειος σε όλα του . Άξιος.
Την άλλη μέρα, ο άλλος γιατρός, έπεσε για ύπνο από τις 10 το βράδυ. Εξέτασε 15 λεπτά πριν την πρωινή ενημέρωση στον διευθυντή ορόφου, ίσα ίσα για να ξέρει τι θα πεί.

Με δυο λόγια, αυτή είναι η «δωρεάν» δημόσια περίθαλψη που μας επιτρέπεται να έχουμε πλέον.
Μη με ρωτήσετε αν τα «έσκασα» στο γιατρό.
Θα σας πώ μόνο πως σε αντίθεση με πολλούς άλλους από κει μέσα, δε ζήτησε κάτι. πριν όπως έμαθα πώς κάνουν άλλοι., ούτε μου έκανε συμφωνία.

Υ.Γ.
Χειρούργος λέγεται? Ή χειρουργός?