Join the new world

Музичка подлога: www.youtube.com/watch?v=uxHc4vmdD9I


Пред некое време сакајќи да го испитам нашиов здравствен систем, одлучив да го љетим на кров. За брзо време се најдов у една здравствена установа баш у центарон на Скопје. Си отидов уредно сам, да не ги мачам оние од брза помош (мож луѓето нема да се снајдат добро у сообраќајниот хаос у селово ко мене). Влегуем у нутра и барам итно некоја доктурка да ме прегледа и да ми каже Фиљо ништо не ти е можеш да клецаш сеуште. Но за мое изненаџење се погоди еден мрсен доктор и ме однесе директива у една просторија да ме снима. Си помислив у себе "Аман бре Фиљо и докториве те знаат па сакаат да те сликаат и снимаат со нив за домашна колекција". Арно ама не било такво снимање туку некое си зрачење на некакви апаратчиња. Му викам на докторот "абе докторе јас сум од онаа генерација родена пред Чернобил, па озрачен сум колку сакаш. Плус од пусто зрачење ко ќе се начукам очи ми светат ли светат, ко два фењери на газија од време на Турско". За брзо време ми ги развија тоа сликите и ми ги дадоа да ги носам у една соба да ги видела некоја специјалистка. Одејќи натака вадам од то сликите да видам дали добро сум испаднал за да не се бламирам пред жената. Абе бољи селфие у живот немам напраено. Абе да видите таа сликата кај што ме има само на фаца, таков осмех никад не сум направил. Од осмица до осмица, без 2 шестки. Се свиѓам и идам радосен да ги носам набендис. Влагам у нутра и паѓам у транс од тоа што го гледам пред мене. Седната на стол една у бел мантил, баш како глумицата у еден филм што го гледав 2 дена пред тоа на Хастлер. И ги давам сликите у рука, а она само ги погледна и почна да ме гледа од половина па надоле. Ја следам како иде со глата нагоре-надоле и оп застануе негде скоро на пола. Опа Фиљо, Џони твој не те предава, сигурно се разбудил и се протегнуе сега. Не го осеќав да бидам искрен, али тоа може да е и ако е надрвен. По некоја секунда оваа љепотицава ми вика ќе те задржиме на неколку дена. ЗнаеФ дека и се свиѓаат сликите што и ги дадов, па сега сака да ме задржи тука некој ден. Но по некое време ми вика зошто ми се треселе нозете толку??? Аман бре докторке... Како да и кажам дека изгледа баш ко глумицата у филмот кој си го замислуем у глава и одма почиње да ми се тресе и барам негде да ја легнам. Снагава де... И така ме клаваат у еден апартман со поглед накај триумфална капија и тоа сам у нутра. Ми дадоа некакви пижами и ми акнаа една у гз за да ме успиеле оти сум бил нервозен. Пред да заспијам направив еден список од 10-тина работи за да ми ги донесат од дома за да си го напраам одморот поарен (лап-оп, белите пижамки со срциња, звучките и пијополот-игриче за возрасни). Почнаа очи да ми се склапаат и ме фати страФ да не ме искористи некој додека спијам. Хиениве (сестриве и браќава) у собата како едвај да чекаат на тоа. Се будам сабајлето рано со јака болка у гзот, рипнуем од кревет и со брзина на светлината се упутуем у купатило да се натртам кон огледало за да проверам широчинско и дубинско стање. Закључуем дека све е у ред и одам пак у кревет. Гледам дедо мраз донел тоа што сум напишал, се пресоблакам и укључуем лаптоп и звучки.
Пуштам јутубот и мојата омилена песничка Емили од Бета Хаус и попушам малку повеќе глас. Си слушам така едно време и ете од негде се појави едно сестриче, видно насмеано и расположено, носејќи у рацете некакви игли и шприцови. Влезе у апартманов и ми вика здраво ја сум Емилија... Аууу Емили ма... Па кај си ти до сега да ме огрееш?... Гледајќи ги тоа шприцовите како ги носи одма ја прашав дали се за мене. Она ми даде потврден одговор и ја одма побарав да даде замена место да се боцкам да ми даде нешто да шмркнам, бонбонче или на природна база нешто за смирување, па одпосле така искулиран да преминеме у подобро упознавање. Она ми ги погледна срцињата од пижамите, кои у задниот дел беа најголеми, чиниш кругови за пикадо... Седна до креветот и за брзо време се упознавме. Ми ги бапна шприцовите у гз и следното будење ми беше вечерта негде околу 00:00. Само што се разбудив видов едно копче над глава и мислејќи дека е за сијалица палење почнав упорно да го стискам. За кратко време у соба се нацртаа неколку сестри (болничарки) и таа доктурката што ми го препорача апартманот. Ги гледам нешо растревожени и ги прашуем што е проблемот? Тогаш докторката им кажа на сите да излезат од собата и да затворат врата. Одеднаш ме фати страФ од непознато па почнав да се тресам. Докторкава седна до мене на креветот и нежно ме погали по главчето. "Јас сум Мери"... Јас едвај си го кажав името ама важно се упознавме.
-Што не е у ред со мене Мери? Зошто ме задржавте у апартманов?
-Ова што ќе ти го кажам Фиљо е многу битна ствар. Слушај ме внимателно и ако правиш како што ќе ти кажам се ќе биде у ред.
-Кажете веќе еднаш по ѓаволите не ме ставајте у неизвесност се влажнам многу...
-Ти моментално си многу здрвен од половината па надоле и укочен.
Тука одма ја прекинав и реков дека тоа е одлично пошто бољи укочен него млитав... Се насмеа убаво (ах... каква насмевка беше тоа...) и се доближи поблиску. Го соблече мантилот и ми рече да се соблечам по гаќи. Јас најбрзо што можев ги соблеков пижамите и у даден тренутак само слушнав гласно смеење. Леле бе Фиљо се обрука сега... Ти цел здрвен а Џони изгледа се сокрил. Одма правам неколку погледи надолу и констатирам дека Мери се смее на боксерките што ги носев. Сум ги носел оние со мечиња како се тркалаат. Абе од кај знам јас дека ќе ме задржат па да облечам други со слонче со голема сурла?... Јебига Мери не рачунав на вакво нешто. Ме оптегна на креветот и ми рече да се опуштам и на секое прашање да и одговорам а она ќе ме прегледувала. Почна да ме допира по нозете и да ме прашува дали осеќам нешто. Полека почна да оди со раката нагоре и у еден момент осетив топлина у пределот на меѓуножјето. Се подкренав да видам од каде доаѓа такво нешто и имав што да видам. Стап... Слика невидена. Едно од мечињата на боксериците само што не беше прободено ко со стрела. Осеќам докторке осеќам... Тоа ми се свиѓа одговори таа и почна некаков ритуал на масирање. Убавини што да ви кажам... Се поднаведна со нејзините облини подолу и почна со некакво триење за мене дотогаш непознато. Ах Фиљо, Фиљо... Ваква здрвеност одамна немам видено. Мора да ја осетам длабоко у мене. Ја погледнав зачудено и и кажав што терапија е ова пошто ми годеше. Пак се насмеа и само кажа да се препуштам на уживањето дур трае. За брзо време почна да расфрла облека од неа. На неа остана само она диши диши и очилата што ги носеше. Ме скорна од креветот и ме фрли доле на подот ко мифка. Ајде си викам терапијата е таква... Расфрла се од креветот и ме џитоса на него и она се фрли над мене. Седна на мене и почна со мешање налик на јавање. За крако време почна да испушта и звуци на некакво лелекање и ми падна жал. И реков да прилегне малку а јас ќе се обидам да ја завршам терапијата над неа само да ми каже што точно и правилно треба да сторам. И почна. Пикни вака, пикни така, измешај малку подлабоко, стисни овде-онде, плесни малку, па лапни-штипни, убрзај успори... Аман бе докторке се ми изнакажа па јас не сум на батерии. Башка брзо се уморувам дај смисли нешто полесно. Ме виде зачудено и ми се развика. Ти бе сакаш да оздравиш или не???!!! Чим се жалиш идеме на потешкиот начин... Се оптегна на креветот и ми ја фати главата со бутовите и ме завлече накај еден нејзин орган налик на модра слива у денови кога е презреана. Ајде сега чим се жалиш почни да лижеш од терапијата... Како бе докторке па ова јас досега го немам видено... Абе Фиљо од тоа ќе оздравеш земи и лижи. Тоа ти е и антибиотик и срество за смирување. Да не сакаш повеќе да те дупиме??? А не докторке доста ме дупевте, газот ренде ми го направивте. Видов невидов почнав да го конзумирам антибиотикот. Нешто се занесе оваа и едно време така ме акна со ногата у чело мислиш печат ми акнала. Извини Фиљо инстиктивно беше, некако нагло почна да конзумираш па се исплашив да не се предозираш. Ах до тоа било значи. Сепак мислела добро за мене. Да продолжам или што? Ме грабна за уши и почна моето гушење. Аман докторке пушти ме немам воздух... Не се секирај имаме боци со кислород ти само да завршиш работа. Абе јас се тргам она влече, носот цел влажен, јазик модар. Не знаев кај се наоѓам. Едно време се предадов и си реков Фиљо ако сега цркнеш бар ќе цркнеш покрај слива. За неколку минути се оттргна Мери и ме пушти. Ах конечно воздух. Почнав да дишам длабоко мислејќи дека ќе задржам што повеќе воздух затоа што незнам што следува понатака. Мери стана и тогаш ми кажа Добар си младичу добар, само така продолжи и брзо ќе оздравиш. Се поднаведна на еден од радијаторите близу прозорот и ме викна да се доближам позади неа. Сеа Фиљо иде свршен чин и привршуваме денеска со терапијата. Ќе ме фатиш цврсто за бутовите и ќе ме влечеш наназад најбрзо што можеш а јас ќе се обидам да одам нанапред. Направив како што ми кажа и набрзо почнав да збрефтам како некој вол пошто слаба кондиција. Несвесно у занос ја рашлапав по задникот а она само се сврте, се насмеа и ми рече: Пушти ги рацете грабниме за коса и шлапај ама не силно. Јас ја грабнав и пошто бев малку и нервозен и бесен и сакајќи да го истурам целиот бес почнав да ја кубам и шлапам посилно. Она сама почна да убрзуе темпо и на крај осетив јако олеснување. Фиљо сврши терапијата! Ух... Готово... Се сврте се облече на брзина и само ми рече дека за денеска е завршена терапијата и дека ќе оди на пуш пауза. Се оптегнав на креветот видно уморен и и се заблагодарив за олеснувањето. Пред да затвори врата ми кажа дека неколку дена оваа терапија ќе се повторува со плус некоја ударна доза ако она осетила потреба од тоа. Ми намигна и замина. Цела вечер око не склопив иако многу ми олесна. Имав чувство на искористеност и тоа ме прогонуваше. Сабајлето станав, набрзина се спремив пред да дојде визитата и таман да избегам ете ти ја Мери со Емили и уште 2 колешки. Добро утро Фиљо. Како спиеше? Јас само одпоздравив и ја прашав: Докторке вака да ви кажам сега. Овде креветот не ми е удобен и сакам да си одам дома, а и слабо стојам со кондиција. Она видно разочарана од моите зборови ми рече дека тоа не е убаво за мене. Фиљо ти терапија мора да примаш иначе ќе си здрвен уште долго време. Приметив дека не си у форма и немаш доволно кондиција ама на тоа ќе поработиме понатака и ќе те кренеме како што ти доликува. Ама докторке па јас стварно неможам тука да останам. Не се чувствувам исполнето. На тоа она ми одговори: Добро тогаш како сакаш ќе ти пишеме исписница ама под услов да те посетува секој ден дежурна екипа дома и навремено да ти дава терапија. Еве ќе ти ја пратиме Емилија и чат-пат јас ќе те посетувам. На тоа потврдно климнав со главичката и најљубезно се поздравив со сите. Почекав да добијам исписница и дим да ме нема.
Наравучение:
Човек да нема потреба никогаш да отиде на лекар, а у болница уште помалку заради тоа што у нашиов здравствен систем не се знае кој кого дупи!
Останетеми со полно здравје и јако здрвени кога тоа ќе ви е најпотребно.
Секогаш тука за Вас, вашиот
еФиљо други.