Η πρωτη μουΝΙ φορα?..

Day 2,511, 07:29 • Published in Greece Greece • by Plaka Mekaneis

Η πρώτη μου φορά

Επειδή τις άλλες τις φορές τις πρώτες δεν τις θυμάμαι, θα πω για την κλασική.
Αλλά όχι με γλαφυρότητα και γαργαλιστικές λεπτομέρειες, κατευθείαν στο ζουμί..

Θυμάστε τους “penfriends” τη δεκαετία 80-90?
(συμπλήρωνες ένα κουπόνι και το έστελνες κάπου μακριά - θα σε γελάσω που – με τα ενδιαφέροντά σου και φύλο/ηλικία κλπ φίλου που θα ήθελες να αλληλογραφείς, κι αυτοί στου έστελναν διεύθυνση ατόμου – 3 νομίζω – να διαλέξεις)

Εγώ διάλεξα μια συνομήλικη Αγγλίδα, να εξασκήσουμε και τη γλώσσα.. τη γραπτή.
(γιατί στα προφορικά καλά τα λέγαμε, αλλά χωρίς ορθογραφία δεν προκόβεις στη ζωή).
Μας πήρε 3 χρόνια ώσπου να αποφασίσουμε να έρθει, να πάμε διακοπές σε camping με την τροχοσκηνή! (άλλη 80τίλα η τροχοσκηνή..).



Η μάνα μου νόμιζε οικογενειακώς, αλλά η Evelyn το έκανε σαφές από την πρώτη μέρα, ότι δε χρειαζόταν να πάνε διακοπές εξαιτίας μας. – Να ‘ναι καλά το κορίτσι.
Πήρε η μάνα μου τον πατέρα της για την επιβεβαίωση:
- «Τα παιδιά λένε να πάνε μόνα τους, αν συμφωνείτε» (δηλ. «ο δικός μας θα τη γ@πήσει τη δικιά σας»)
- «Εμπιστευόμαστε τη κρίση σας και συμφωνούμε» (δηλ. «δεν πειράζει, μαγαρισμένη είναι» – εγώ τελευταίος το ‘μαθα)
και την κάναμε για Παλιούρι!


(σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, είπαμε;... οχχι ?!!)



Ήρθε το πρώτο βράδυ, γνωρίστηκε η Evelyn με τη Μαλαματίνα κι όλα πήγαιναν ρολόι.

Είχα σχεδόν 17 χρόνια στη διάθεσή μου να σχεδιάσω τη στιγμή αυτή κι όλα ήταν προμελετημένα στη λεπτομέρειά τους: ακόμα και το προφυλακτικό «ξεφλουδισμένο» κι επιμελώς κρυμμένο στο «τσεπάκι» (εκείνον τον προθάλαμο) του βρακιού! – (80΄ς έχουμε, δεν ξεχνάμε).

Δεν είχα αποφασίσει τη σωστή στιγμή κι είχα πει να κρατήσω το πλεονέκτημα..

Κρατώντας την απασχολημένη με τα προκαταρκτικά – είπαμε, στα προφορικά το ‘χαμε από νωρίς – και μετά από μία ανεπαίσθητη κίνηση βγάλε-βάλε, «την κουνήσαμε την τέντα» και φτάσαμε μ’ επιτυχία λίγο πριν την ώρα του τσιγάρου-μετά.

- «Μήπως έπρεπε να πάρουμε προφυλάξεις?» ρώτησε ανάβοντας 2 μαζί, λες και είχε σημασία πια..
Δε θυμάμαι με τι έξυπνη μ@λ@κία απάντησα, γιατί ήμουν προσηλωμένος στο δέσιμο του λάτεξ κόμπου, αλλά θυμάμαι να με κοιτάζει με περισσότερη έκπληξη από ανακούφιση..

Αυτή ήταν η πρώτη μουΝΙ φορά που το έκρυψα εκεί.. Και η τελευταία.
Χρόνια τώρα έχω δοκιμάσει ένα σωρό άλλα μέρη: την τσέπη του παντελονιού, το πορτοφόλι, το κομοδίνο, τη μαξιλαροθήκη, το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, το τσαντάκι, τη βαλίτσα, τα τσιγάρα, την κάλτσα, το κράνος, αλλά πάντα έρχεται εκείνη η στιγμή που διακόπτεις για να σκίσεις το σακουλάκι, η στιγμή που μπορεί να κρίνει τα πάντα, να γίνει η στραβή και να χαθεί το μάτς..
Πάντα σκέφτομαι τότε την τελειότητα της πρώτης μουΝΙ φοράς.
Αλλά κι αυτά τα ΗΛΙΟΣ ρε γμτ.. πολύ ΠΑΣΟΚ.. Σε ξεμπροστιάζουν..!


Δυό πράγματα έμαθα εκείνο το καλοκαίρι:
«σαν την πρώτη μουΝΙ φορά, δεν υπάρχει» &
«τα φροντιστήρια αγγλικών δεν είναι πεταμένα λεφτά – σώζουν ζωές».

Αλλά πιο ετοιμοπόλεμη θέση προφυλλακτικού, ακόμα να βρω..