Έξω είναι καλοκαίρι...

Day 2,422, 14:37 • Published in Greece Greece • by dmesk
Και έτσι φτάσαμε εδώ

Αγαπητέ Πρόεδρε Panikk συγχαρητήρια όχι μόνο γιατί οι παίχτες σε ψήφισαν για το άτομό σου, αλλά γιατί βγήκες και τα είπες όπως τα αισθάνεσαι χωρίς να προδώσεις τις αρχές σου για χάρη μιας ενότητας που τελικά μπορεί και να μας διχάζει ακόμα περισσότερο. Ακούμε τώρα διάφορα “δεν ξέραμε, δεν ρωτάγαμε”, “καλό παιδί ο Panikk αλλά μας την έφερε(!!!)”, “αν τα έλεγε πριν δεν θα τον ψήφιζα”. Έλεος! Λες και είπες να σε ψηφίσουν. Βγήκες με την αξία σου και αυτό είναι ξεκάθαρο αλλά πως ένας παίχτης σαν εμένα, ένα χρόνο κι ένα μήνα σκάρτο να ξέρω ότι θα πεις αυτά ακριβός που είπες, κάτι που σε τιμάει φυσικά και μεγάλο μέρος της κοινότητας να δικαιολογεί το ότι σε στήριξε γιατί είσαι καλό παιδί και ότι “δεν ήξερε”. Πως γίνετε να το ξέρω και να το επιβεβαιώνεις από άρθρο σου ότι το ξέρω και ότι όλοι το ήξεραν ότι θα ακολουθήσεις την πολιτική που ακολουθείς, δηλαδή την δική σου φιλοσοφία που ποτέ δεν έκρυψες; Ρητορικά τα ερωτήματα προφανώς.

Η αρχή

Ήταν βράδυ λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του Μαΐου όταν πήγα να κατέβω πρώτη φορά στις εκλογές, τότε που βγήκε ο mixalis95 “που κατέβαινε μόνος” του. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν υποψήφιος και τότε, με πρόγραμμα, σχήμα και τα λοιπά, έπαιξα και έχασα. Χωρίς όμως να απογοητευτώ συνέχισα να οργανώνομαι μέχρι τις επόμενες εκλογές του Ιουνίου. Βρήκα άτομα για υπουργούς και ομάδα για την κυβέρνηση, ζήτησα όχημα και όχι πολιτική στήριξη από την Isopollitia. Καταλαβαίνω ότι πολλές φορές, για τις ανάγκες του ρόλου, θα πρέπει να σχετίσουμε έναν παίχτη με μια ομάδα και το αντίθετο ώστε να χτυπήσουμε την ομάδα ή τον παίχτη. Υπάρχουν φορές που μπορεί ορθός να το κάνουμε γιατί θεωρούμε ότι όντως αυτό ισχύει. Συνήθως όμως στην πολιτική και εκεί που υπάρχει εξουσία, είτε αυτή ασκείται με τον λόγο, είτε ασκείται με το όπλο δεν διστάζουμε να θυσιάσουμε την ηθική μας για να πετύχουμε τους στόχους μας. Αν όλο αυτό το πασπαλίσουμε με τα eεθνικά μας συμφέροντα, τότε μπορούμε να κάνουμε ανεξέλεγκτοι ανοιχτά ή από το παρασκήνιο ότι θέλουμε.

Κατέβηκα λοιπόν μέσω πυρών και βγήκα πρόεδρος. Να σταθώ λίγο εδώ. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τώρα τελευταία οι πρόεδροι “κατεβαίνουν μόνοι τους” δηλαδή υπάρχουν φαβορί και είναι στάνταρ ο νικητής, γι' αυτό βγήκα εγώ, γιατί κατέβηκα μόνος μου “χωρίς αντίπαλο”. Παραλείπουν ορισμένοι ρήτορες να αναδείξουν την ουσία αυτού του φαινομένου και η ουσία είναι πως υπάρχουν παρατάξεις που δεν έχουν την επιχειρησιακή δυνατότητα, να αναλαμβάνουν ευθύνες και την διακυβέρνηση της χώρας σε άστατες περιόδους και αφήνουν άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, γι' αυτό υπάρχουν μονομπλόκ υποψήφιοι. Όταν λοιπόν βρεθεί κάποιος να αναλάβει, υπάρχουν σχεδόν πάντα άνθρωποι σε υψηλά αξιώματα που ούτε τον στηρίζουν ούτε τον βοηθάνε, μοιάζουν σαν να μην τους ενδιαφέρει το καλό της χώρας αλλά μόνο η παρέα τους και να μείνει αλώβητο το κόμμα τους. Αρκούνται λοιπόν μερικοί συμπαίκτες μας στο να τον υποβιβάζουν το ότι κάποιος έγινε πρόεδρος γιατί δεν υπήρχε άλλος υποψήφιος και στο να του βάζουν τρικλοποδιές για να τον κατηγορούν μετά για διάφορα. Όλα αυτά όμως είναι ή θα έπρεπε να είναι αναμενόμενα για έναν πρόεδρο.

Όσο κι αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε ως πολίτες, καλός ή κακός ο πρόεδρος, έχουμε κάθε φορά αυτόν που μας αξίζει και ο πρόεδρος της χώρας είναι και ο καθρέφτης μας.

1η Μέρα

Η πρώτη μέρα έχει το δικό της ιδικό κεφάλαιο. Ξαφνικά ως παίχτης ξύπνησα σε μια διαφορετική πραγματικότητα στο erepublik. Κουμπάκια, νόμοι, ειδοποιήσεις, μηνύματα και όλα τα άλλα που είχα μελετήσει στο wiki και είχα συζητήσει με άτομα αλλά τώρα έπρεπε να αρχίσω να τα λειτουργώ. “Την έκατσα” είπα μέσα μου και είχαμε και μάχη με τα Σκόπια που χάναμε. Καμιά φορά όταν πάω για κανα bh, ανεβαίνει και λίγο η αδρεναλίνη μου, δεν ξέρω αν το νιώσατε ποτέ σε αυτό το game. Η αδρεναλίνη μου την πρώτη μέρα προεδρίας πήγε στα ύψη, ξαφνικά ένιωσα ένα τεράστιο βάρος, μια μεγάλη πίεση. Αν χάσουμε τι θα γίνει, στα feed οι πολίτες είχαν αρχίσει ήδη να δυσανασχετούν “ποιος μ%#@$σ βάζει τα co”, “πού είναι ο πρόεδρος;” κτλ. Από τότε και μετά δεν ξανάνιωσα να μου ανεβαίνει η αδρεναλίνη.

Αφού βγήκε η πρώτη μέρα κουτσά στραβά, αρχίζω να μην έχω μεγάλη ανταπόκριση από μέλη στο σχήμα μου. Είχαμε μάχες στις οποίες ήμουν απασχολημένος, και άτομα που ξέραν ότι δεν έχω σχήμα με πίεζαν να βγάλω άρθρο με το σχήμα μου. Τέσπα, να 'ναι καλά το παλικάρι ο paok1987, ο μόνος που ήρθε εθελοντικά στο σχήμα μου, ο μοναδικός στο υπουργικό μου συμβούλιο και ο αγαπημένος μου Υπουργός Οικονομικών στο erepublik. Τον εμπιστεύτηκα και δεν με πρόδωσε το ένστικτο μου.

Η επόμενη μέρα

Τώρα έχουμε να δούμε τι θα κάνουμε με τον διχασμό της κοινότητας. Διχαστικός δεν είμαι, ούτε ενωτικός, οπότε πάμε να κάνουμε ενημέρωση και στα δύο ts. Όλα από την πρώτη στιγμή στο ts ήταν ξεκαθαρισμένα στο μυαλό μου. Υπάρχει ένα τελεσίγραφο ότι “Τα ξαναλέμε όταν μας βγάλεις από την συμμαχία”. Ξεκάθαρος ο όρος, αλλά υπάρχει ένα θέμα εδώ. Άσε τα game mechanics. Ας πούμε ότι στην eGreece υπάρχουν δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Οι Loyalties και οι Terrorists που λέει και ο GeorgeIV. Κάποιοι Loyalties ζητάνε από τους Terorists προτάσεις και ενώ οι Terrorists εμφανίζονται σύσσωμοι να είναι πολύ ξεκάθαροι και ο μόνος όρος-πρόταση που θέτουν για να συζητήσουν για όποια ενότητα είναι να βγει η eGreece από την Asteria, το μεγαλύτερο κομμάτι των Loyalties δεν το βλέπει αυτό.

Δεν θα πω στον έναν ή τον άλλο τι θα κάνει, αλλά η θέση μου ήταν πάντα ότι έχουμε μπει σε έναν φαύλο κύκλο και όσο περιμένουμε μεσσίες που θα σώσουν την κατάσταση θα συμβαίνει το ίδιο. Υπάρχουν κάποιες μονάδες που καλός ή κακός, αυτή την περίοδο επιλέγουν να μην πολεμάνε για κυβερνήσεις και κοινοβούλια που στηρίζουν την Asteria και κάποιες άλλες που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Δεν γίνεται από την μία να ζητάς να είμαστε στην Asteria και από την άλλη να ζητάς την όποια ένωση. Ή το αποδέχεσαι ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει και χαράζεις την στρατηγική σου ή βασανίζεσαι αυτή την περίοδο σε αυτό το game και χάνεις την όρεξη σου.

Κάποια άλλη φορά η συνέχεια....

Φιλικά,
dmesk