Join the new world

Εμ, που να χωρέσει τέτοιο σεντόνι τετράδιπλο σε ένα άρθρο;
Τέλος πάντων, βάζω εδώ σαν συμπλήρωμα το λίγο που είχε απομείνει, για να μην μείνουν απορίες για την ολοκλήρωση της ιστορίας μας...







Πέρασαν όμως τέσσερα ακόμη χρόνια πριν να οδnγnθούν τα πράγματα στο σημείο κρίσης.
Η μακρόχρονη αδυναμία του Μάο Τσε Τουνγκ να ασκήσει ηγετικά καθήκοντα, δημιούργησε κενό εξουσίας αλλά και αδυναμία πλήρωσής του. Υπήρξαν ταραχές και τριγμοί του καθεστώτος. Ο θάνατος του Τσου Εν Λάϊ πυροδότησε τις εξελίξεις.
Η μεγάλη διαδήλωση που οργανώθηκε στην πλατεία Τιέν Αν Μεν τον Απρίλιο του 1976, εξανάγκασε τον Μάο να ονομάσει διάδοχό του τον Χούα Κούο Φενγκ και να του παραδώσει την κυβέρνηση. Κατ' ουσία δnμιουργήθnκε μία τετραμελής συλλογική ηγεσία, την οποία αποτελούσαν ο άχρωμος κεντρώος Χούα, ο γηραιός και περίπου ετοιμοθάνατος Γιέ Σεν Γινγκ και δύο συνεργάτες της συζύγου του Μάο, οι Τσανγκ Τσουνγκ Σιάο και Γουάνγκ Χονγκ Γουέν.

Εδώ αξίζει να ακουστεί το "Μεθυσμένο κορίτσι" του Μάνου Χατζιδάκι, προκειμένου να ολοκληρώσουμε την ιστορία μας.

Στην πραγματικότητα οι δύο συνεργάτες της Τσιάνγκ Τσινγκ, μαζί με τον Γιάο Γουέν Γουάν και την ίδια αποτελούσαν την ηγεσία της αριστερής πτέρυγας του Κόμματος. Αργότερα ονομάστηκε "Συμμορία των Τεσσάρων", οι ίδιοι όμως αυτοαποκαλούνταν "Κομμούνα της Σαγκάης".
Ήταν η ίδια τετράδα η οποία το 1966 ξεκίνησε στα πλαίσια της Μαοϊκής επανάκαμψnς την αποκληθείσα Επανάσταση της πόλης αυτής. Η Σαγκάη γνώρισε περισσότερους βασανισμούς και καταστροφές από κάθε άλλη περιοχή, κατά την διάρκεια εκείνων των σκοτεινών χρόνων.

Η ομάδα των τεσσάρων αποσκοπούσε φυσικά στην πλήρη κατάλnψn της εξουσίας με την πρώτη ευκαιρία.
Μία νέα Μορφωτική Επανάσταση είχε αρχίσει να προωθείται, μία επανάσταση χωρίς τις όποιες αναστολές της προηγούμενης. Μέσα από ένα λουτρό αίματος που όμοιό του δεν είχε δει ποτέ η ιστορία θα πρόβαλλε μία Νέα Κίνα όπου θα επιζούσαν μόνον οι αγνοί κομμουνιστές. Μαχητές εμπνεόμενοι από μία θρησκευτική κατ' ουσίαν πίστη, έτοιμοι να δώσουν με προθυμία τα πάντα, έτοιμοι να ξεχυθούν για να μεταφέρουν το σύστημά τους παντού στον κόσμο μόλις ελάμβαναν την εντολή.
Το μέγεθος της παράνοιας αυτού του σχεδιασμού, ωχριά μονάχα μπροστά στο μεγαλείο των μεγεθών που θα εκινητοποιούντο' καθώς και εκείνων που θα καταστρέφονταν.

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1976 ο σύντροφος πρόεδρος Μάο Τσε Τουνγκ, έκανε την τελευταία του μεγάλη παρέμβαση στην ιστορία. Πέθανε.
Οι εξελίξεις ήσαν ραγδαίες. Ο άχρωμος κεντρώος Χούα Κούο Φενγκ και ο περιορισμένος στο γκέτο της δεξιάς Τενγκ Χσιάο Πινγκ χτύπησαν γρήγορα, σκληρά και χωρίς κανένα κενό σχεδιασμού ή χρονισμού.
Στις 13 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε η σύλληψη των Τεσσάρων. Ακολούθησε η μαζική εκκαθάριση του συνόλου των συνεργατών τους. Τον Ιανουάριο του 1977 όχι μόνον δεν έγινε εορτασμός αλλά ούτε καν αναφορά στην επέτειο της "επανάστασης της Σαγκάης". Τα επόμενα όμως χρόνια θα απεκαλύπτοντο όλες οι φρικαλεότητες και η παράφρων ποίησή της.

Τον Φεβρουάριο του 1977, είχε ολοκληρωθεί το ξήλωμα του μηχανισμού της χήρας του Μάο. Κατόπιν αναγγέλθηκαν τα μεγαλόπνοα σχέδια του ουσιαστικού ανοίγματος προς τη Δύση, της αλλαγής του προσανατολισμού στην οικονομία με την μέθοδο ενός ελεγχόμενα εξελισσόμενου φιλελευθερισμού, της πρόσκλησης και προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων και της εγκατάλειψης των σχεδίων για την Παγκόσμια Επανάσταση.
Ο καθεστωτικός αγώνας δεν είχε φυσικά τελειώσει. Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ, άρχισε η δίκη των Τεσσάρων που κατέληξε σε θανατικές καταδίκες με αναστολή.
Ακριβώς τότε ξεκίνησε και η διαδικασία "απόσυρσης" του κεντρώου Χούα. Ήταν υπερβολικά μετριοπαθής και οι ρυθμοί του πολύ αργοί για τον ωκύποδα γέροντα, τον Τενγκ Χσιάο Πινγκ.
Το καθεστώς έπρεπε να σκληρύνει περισσότερο ώστε να περάσει χωρίς αντιδράσεις σε έναν πλήρη εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Επίσης χρειάζονταν ισχυρές παρεμβάσεις στην κοινωνία, όπως στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού. Στις εξωτερικές σχέσεις έπρεπε να γίνει καταφανές στην υπερόπτισσα Δύση ότι αν ήθελε καλή συνεργασία με την Αυτοκρατορία του Κέντρου, θα έπρεπε να το επιδιώξει και η ίδια.
Η εποχή του Διαμελισμού δεν είχε λησμονηθεί' αλλά η ισχύς ήταν πλέον διαφορετικά κατανεμημένη…

Τα υπόλοιπα είναι σύγχρονη ιστορία. Υπήρξαν συνεχείς αντικαταστάσεις προέδρων και πρωθυπουργών έως ότου βρεθεί ένα κατάλληλο σχήμα για να του παραδοθεί n διαχείριση, ποτέ όμως n εξουσία, ποτέ μέχρι τον θάνατο του Ουράνιου Αυτοκράτορα Τένγκ.
Τσακίστηκε n φοιτητική εξέγερση στην πλατεία Τιέν Αν Μεν για να καταδειχθεί σε όλο τον κόσμο ότι δεν θα επιτρεπόταν να συνδεθεί η οικονομική φιλελευθεροποίηση με τις λεγόμενες πολιτικές ελευθερίες. Υπήρχε δηλαδή όλη η διάθεση να χρησιμοποιηθεί η τεχνογνωσία της Δύσης για να αναπτυχθεί μία σύγχρονη και λειτουργική οικονομία.
Δεν υπήρχε όμως καμία διάθεση να ακολουθηθεί το σύστημα της δημοκρατίας της με το οποίο θα αναστελλόταν η δυνατότητα των άμεσων αποφάσεων. Δεν ήσαν επιθυμητά τα εκ τρίτων επηρεαζόμενα κόμματα τα οποία θα παρενέβαιναν στην λειτουργία της διακυβέρνησης για τους σκοπούς των πατρόνων τους.
Κρίμα για τους ιδεαλιστές αλλά αυτοί ήσαν οι όροι. Και οι όροι τηρήθηκαν.

Μέχρι στιγμής τα πράγματα κυλούν ομαλά και η νέα Δυναστεία φαίνεται να έχει πάρει τον δρόμο της.
Η τυπική της ανακήρυξη δεν είναι κάτι σημαντικό' ούτε και έπαιζε ποτέ στην Κινεζική Ιστορία ιδιαίτερο ρόλο η άμεση σχέση αίματος στην διαδοχή. Ο Ουρανός έχει χαρίσει και πάλι την εύνοιά του σε έναν Αυτοκρατορικό Οίκο που κυβερνά πότε συνετά και πότε με απρονοησίες, πότε με λελογισμένη σκληρότητα και πότε με ηπιότητα και αγαθοσύνη.
Σημειωτέον ότι καμία από τις αδιάκοπες πολιτικές ή καθεστωτικές μεταβολές δεν έθιξε ποτέ την παραδοσιακή διοικητική υποδιαίρεση σε χσιέν (ένα είδος εκτεταμένων αγροτικών ή επαγγελματικών κοινοτήτων) η οποία διατηρείται επί τρεις χιλιάδες χρόνια...

Ο κόσμος μας ξαναπήρε τον δρόμο του, πλουσιότερος κατά μερικά αιματηρά επεισόδια, φτωχότερος κατά το μέτρο των υπάρξεων που χάθηκαν. Το νήμα του κομμουνισμού στην Καθάη φαίνεται να κόπηκε ακριβώς από τον τρόμο που προκάλεσαν προσωπικότητες όπως η χήρα του Μάο Τσε Τουνγκ.
Η οριστική κρίση ανήκει φυσικά στους ιστορικούς ενός απώτερου μέλλοντος όπου κατά την γνωστή ρήση, εμείς όλοι θα είμαστε σίγουρα και βολικά απόντες από το προσκήνιο.
Και όμως, είτε το θέλουμε είτε όχι και τα δικά μας ίχνη συναποτελούν την Ιστορία...

Εδώ μπορούμε να κλείσουμε το ιστορικό μέρος του θέματός μας ακούγοντας το θεσπέσιο και ταιριαστό "Αντάτζιο" του Τομάζο Αλμπινόνι.