Join the new world

Ο Αντώνης Κυριάκου Φωστηρίδης γεννήθηκε στο Ερουκλί Μπάφρας του Πόντου το 1912 και ήταν κάτοικος Κρηνίδων Καβάλας όπου εργαζόταν ως αγροφύλακας.
Στον στρατό υπηρέτησε ως λοχίας και γι' αυτό πήρε το προσωνύμιο Τσαούς με το οποίο και ήταν κυρίως γνωστός.
Ο πατέρας του, Κυριάκος, ήταν αντάρτης στον Πόντο το διάστημα 1916-1922.

Ο Φωστηρίδης αναδείχθηκε αρχηγός ανταρτικής ομάδα 15-17 αντρών, κυρίως συγχωριανών του. Στη συνέχεια ήρθε σε επαφή με άλλες μικρές ανεξάρτητες ομάδες στο Φαλακρό Δράμας, στο δάσος της Ελατιάς (Καρά-ντερε) και στο Μπαϊράμ-τεπε.

Τον Οκτώβρη του 1943 ήρθε σε συνεννόηση με άλλες ανεξάρτητες ομάδες της περιοχής, με σκοπό την αλληλοβοήθεια απέναντι στις πιέσεις του ΕΛΑΣ να τους εντάξει στις δυνάμεις του.

Ο ΕΛΑΣ έκανε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την εμφύλια σύγκρουση: στις 16 Δεκεμβρίου 1943 επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στις «αντιδραστικές» αντάρτικες ομάδες του Παγγαίου, με τις οποίες μέχρι τότε είχε συνεργασία, εναντίον των Βουλγάρων. Υπήρξαν νεκροί, τραυματίες και αιχμάλωτοι. Το δίλημμα των «αντιδραστικών» ήταν σαφές: ή θα εντασσόντουσαν άνευ όρων στον ΕΛΑΣ, είτε θα τον πολεμούσαν. Σύμφωνα με τον Χατζηαναστασίου, ο ΕΛΑΣ έκανε προετοιμασίες να «εκκαθαρίσει» και το όρος Τσαλ Ντάγ, όπου δρούσε ο Φωστερίδης, μετά το Παγγαίο. Σημειωτέον ότι μέχρι τότε η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή (ΣΣΑ) εφοδίαζε αποκλειστικά τον ΕΛΑΣ με όπλα, πολεμοφόδια και άλλο υλικό.

Ο Φωστερίδης έδρασε γρήγορα, με την αποφασιστικότητα και τη σκληρότητα που τον χαρακτήριζαν.

Η πρωτοβουλία του Φωστηρίδη να εξοντώσει με αιφνιδιαστική επίθεση το μικρό τμήμα του ΕΛΑΣ (16 ή 19 αντάρτες του ΕΛΑΣ) στο Τσάλ-νταγ (τα Όρη Λεκάνης) την Πρωτοχρονιά του 1944, κυρίως όμως η σκληρότητα και η αποτελεσματικότητα με την οποία ενήργησε στην προκειμένη περίπτωση, τον καθιέρωσαν ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό των εθνικιστών ανταρτών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.

Η επόμενη κίνησή του ήταν να «απαγάγει» τον Ταγματάρχη Γκάι Μίθκελγουέϊτ (Μίλλερ), επικεφαλής της ΣΣΑ, με επιχείρηση στο Φαλακρό Δράμας. Στον Μίλλερ δήλωσε απόλυτα νομοταγής στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση (του Καΐρου) και πρόθυμος να εκτελέσει τις εντολές του.

Ο Μίλλερ που αναζητούσε ένα τέτοιο αντάρτικο σώμα στον ουρανό και το βρήκε αναπάντεχα στα βουνά της Μακεδονίας συνηγόρησε περιχαρής. Τον Φεβρουάριο του 1944 μάλιστα ορίστηκε και επίσημα Γενικός Αρχηγός των «Εθνικών Αντιστασιακών Ομάδων» (ΕΑΟ) με τις ευλογίες της κυβέρνησης του Καΐρου και του Συμμαχικού Στρατηγείου τη Μέσης Ανατολής.Έτσι έφτασαν σύντομα στον Φωστερίδη όπλα, πολεμοφόδια, ρουχισμός και λίρες.

Από την άνοιξη του 1944 το σώμα του άρχισε δράση εναντίον των Βουλγάρων, αλλά και του ΕΛΑΣ, ο οποίος επιτέθηκε ξανά, χωρίς επιτυχία. Μέχρι την απελευθέρωση (Σεπτέμβριος 1944) οι εθνικιστές αντάρτες του Φωστερίδη βρισκόντουσαν σε διαρκή σύγκρουση με τις Βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής.
Ο Φωστηρίδης πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά του βουλγαρικού στρατού και τραυματίστηκε επανειλημμένα.

Τον Δεκέμβρη του ’44 ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε και πάλι στους «αντιδραστικούς», αλλά τα γεγονότα πήραν γρήγορα αντίστροφη τροπή και προέκυψε η συμφωνία της Βάρκιζας. Ο Φωστερίδης συνέχισε να είναι δραστήριος στον υπόλοιπο Εμφύλιο και αργότερα, στα 1952, εξελέγη βουλευτής Δράμας με το Λαϊκό Κόμμα.

Πέθανε από ανίατη ασθένεια στις 30 Αυγούστου 1979 στη Δράμα.