Άνευ Λόγου ♪

Day 1,866, 11:37 • Published in Greece Greece • by Asterios C

Δεν κοιμάσαι, φοβάσαι πως θα έρθουν το βράδυ
Μάτια που αιμορραγούν για να μη δουν το σκοτάδι
Αργά το λάδι στο καντήλι παίρνει να λιγοστεύει
Κι ο τρόμος ανασταίνεται και σε κατακυριεύει
Τι γυρεύει εδώ; Είχαμε συμφωνία
Θα 'μαι στο απυρόβλητο όσο κρατώ αφωνία
Ειρωνεία, στο 'χαν πει μα δεν είχες πειστεί
Απ' τις φλόγες να σε σώσει κάλεσες εμπρηστή
Απόφαση τότε σωστή, πλέον φαντάζει για κλάματα
Διαβάζουν καμιά φορά στο τέλος τα ψιλά γράμματα
Όταν είπες: "Θα σωπάσω, το επιτάσσει η συγκυρία"
Έχασες κάθε δικαίωμα στην αρνησικυρία
Σημασία δεν έχει αν ήσουν θύμα πλεκτάνης
Η σιωπή σ' εξαγόρασε το θέλημά της να κάνεις
Ήταν ο φόρος βαρύς, μα τον κατέβαλες προθύμως
Εν γνώσει σου κι εκούσια έγινες ασπρόμαυρος μίμος
Μονίμως στο mute κι είπες θα επιβιώσεις
Κι ήμουν εγώ ο τρελός που σου 'λεγα: "Μην ενδώσεις!
Θα σκοτώσεις την αντίσταση προτού γεννηθεί
Η σκιά που κρύβεις μέσα σου δε θα σε λυπηθεί!"
Σπασμοί και το κορμί οίκτο χειρονομεί
Δεν περισώζεσαι άρρητα απ’ του πυρός τη νομή
Ωμή καίγεται η σάρκα, εξαχνώνεται η ύλη
Πώς θα φωνάξεις "Φωτιά!" με σφραγισμένα τα χείλη;
Ούτε να κλάψεις μπορείς, τα δάκρυά σου αναφλέγονται
Ναι υπάρχουνε πράγματα που δε γίνονται, μα λέγονται!