ΜΕ ΕΝΑ ΑΡΛΕΚΙΝ ΞΕΧΝΙΕΜΑΙ - ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ

Day 1,815, 10:05 • Published in Greece Greece • by stefen

.Μια αχτίδα τρύπωσε στο δωμάτιο και άρχισε να παιχνιδίζει στην γυμνή της πλάτη. Ανασηκώθηκα και έμεινα για αρκετά λεπτά θαμπωμένος από το θέαμα του κορμιού της που διαγραφόταν κάτω από το μεταξωτό σεντόνι. Κράτησα την ανάσα μου για να μη τυχόν και διαλυθεί η μαγεία της στιγμής.
Γλίστρησα από το κρεβάτι και έτρεξα στη κουζίνα. Αρωματικός καφές, μερικά καυτά κρουασάν σοκολάτας και ένα τριαντάφυλλο στο χρώμα του αίματος. Γυρισα στο κρεβάτι με το δίσκο και άρχισα να την φιλώ παντού ψιθυρίζοντας της στο αυτί. Γουργούρισε και τεντώθηκε σαν γατούλα.
-Μωρό έχει ένα θαυμάσιο ήλιο έξω, σήκω τεμπελούλα, θα πάμε εκδρομή.

-Ασε με λίγο ακόμα, με ξεθέωσες χθες.

-Σήκω έκλεισα εισιτήρια, θα δούμε το ηλιοβασίλεμα στην Οία σήμερα.

Είχα πει την μαγική λέξη, μετά από λίγο ήμασταν στην Αττική Οδό. Μείναμε σιωπηλοί για να απολαύσουμε την μουσική από τον κινητήρα της 911. Μετά από λίγο το αεροπλάνο είχε απογειωθεί. Σε όλη την διαδρομή αρκεστήκαμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, χωρίς να κάνουμε τίποτα άλλο. Τα μάτια της είχαν το χρώμα του ουρανού και τα είχα ακριβώς μπροστά μου. Αυτό μου αρκούσε

Προσγειωθήκαμε και έπρεπε να βιαστούμε, τώρα νυχτώνει νωρίς. Φτάσαμε στην Οία. Ο ήλιος ετοιμαζόταν να πάρει το καθημερινό του μπάνιο στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.

Μείναμε σιωπηλοί. Τα λόγια ήταν περιττά μπροστά στο ανεπανάληπτο θέαμα. Η θάλασσα βάφτηκε πορτοκαλί και ο χρόνος σταμάτησε. Εγειρε το κατάξανθο κεφάλι της στον ώμο μου. Ανατρίχιασα και δεν ήταν από την νυχτερινή αύρα.
Ηρθε πια η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Ενιωθα κατάκοπος πιθανόν αύριο να μην πήγαινα στη δουλειά, έπρεπε να ξεκουραστώ. Χαλάλι όμως σημασία είχε το ταξίδι.

ΥΓ Δε διαβάσατε πως πέρασα το Σαββατοκύριακο σε στυλ Αρλεκιν, απολογισμό θητείας στην προεδρία διαβάσατε