Κύριος Ψ

Day 1,722, 07:43 • Published in Greece Greece • by SasukeSarutobi

Ήταν μια νύχτα σαν όλες τις άλλες και περιμέναμε ένα φίλο για την καθιερωμένη βραδυνή βόλτα στην παραλία.Καθώς περιμέναμε τον φίλο μας ξαφνικά ακούσαμε τις απεγνωσμένες φωνές ενός ηλικιωμένου που στεκόταν όρθιος στην μέση του μικρού μπαλκονιού του.Καθαρά από περιέργεια σαν άνθρωπος και εγώ πήγα να δω τι συμβαίνει.
Όταν έφτασα έμεινα άναυδος.Ο άνθρωπος, που θα τον αναφέρω ως κύριο Ψ, στεκόταν μαρμαρωμένος με το αριστερό χέρι στην καρδιά και τραγουδούσε τον Εθνικό μας ύμνο δακρύζοντας από πίκρα.Τα μάτια του γυάλιζαν από το ποτό καθώς το μαρτυρούσε η θέα των άδειων μπουκαλιών στο μπαλκόνι του,το ύφος του σκυθρωπό και η φωνή του τραχιά γεμάτη παράπονο.
Καθώς τον πλησίασα ακόμα περισσότερο με αντιλήφθηκε και σταμάτησε να τραγουδά.
Κατέβασε το χέρι από την καρδιά του τόσο ήρεμα όπως ένας χειρούργος στην ώρα της δουλειάς του και καθόταν προσοχή ενώ με κοιτούσε μέσα στα μάτια με μια ματιά που με έκαιγε και μετά από μερικά άβολα δευτερόλεπτα για μένα με ρώτησε:
ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ;με μία αγριότητα που έκανε την ραχοκοκαλιά μου να χοροπηδήσει από την ανατριχίλα.
ΚΩΣΤΑ του απάντησα στον ίδιο τόνο πράγμα που τον έκανε να χαμογελάσει και να μου πιάσει κουβέντα.
Όταν οι φίλοι μου είδαν τι συνέβει ήρθαν και αυτοί και καθώς γνωρίστηκαν και αυτοί με τον κύριο Ψ αναπτύξαμε μια πολύωρη συζήτηση με ποικίλα θέματα π.χ. από το πως βλέπαμε την κατάσταση της ''χώρας'' μας μέχρι τα ταμπού που υπήρξαν τότε και υπάρχουν τώρα.
Η συζήτησή μας διακόπηκε εξαιτίας ενός υποτιθέμενου ''σωστού'' ανθρώπου που μας είπε αυτολεξεί ''Εάν δεν φύγετε θα φωνάξω την αστυνομία.Αφήστε τον τρελό στην τρέλα του...''Πράγμα που έφερε την εξοργισμένη απάντηση του κυρίου Ψ ''ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΕΛΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!!!''Μετά από μία σιγή 5 λεπτών γύρισε και μας είπε.''Φυγέτε τώρα μην σας καθυστερώ άλλο.Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιά μου για αυτήν την συζήτηση που με χαρίσατε.Ο Θεός να σας έχει καλά.''
Καθώς μας τα έλεγε αυτά το πρόσωπό του έλαμπε από χαρά και ευγνωμοσύνη.
Την επόμενη μέρα περάσαμε να του πούμε ένα γεια.Με το που μας είδε πέταξε από χαρά.Μας κάλεσε μέσα για έναν καφέ και δεχτήκαμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το σπίτι του μικρό, λιτό αλλά ευχάριστο.Όταν μας σέρβιρε τους καφέδες πήρε ένα σκονισμένο κουτί το οποίο μέσα περιείχε φωτογραφίες από τα νιάτα του και άρχισε να μας διηγείτε την ιστορία του.Είχε μεγάλη καριέρα όταν ήταν νέος σαν τραγουδιστής στον Καναδά.Είχε και μία γυναίκα και ένα παιδί.Ζούσε υπέροχα μέσα στην ''ψευδαίσθηση της αγάπης'' όπως την αποκαλούσε ώσπου''γκρεμίστηκε το τοίχος και εμφανίστηκε η ωμή αλήθεια της πραγματικότητας.''
Καθώς γυρνούσανε σπίτι από ένα ταξίδι μια βροχερή νύχτα έχασε τον έλεγχο και πέσανε σε ένα χαντάκι 1 μέτρου.Η γυναίκα του και το 2 ετών παιδί του πέθαναν επί τόπου...Μετά από χρόνια ψυχανάλυσης γύρισε στην Ελλάδα για να ζει με 500 ευρώ σύνταξη (250 νοίκι) ολομόναχος χωρίς να έχει να πει σε κάποιον καλημέρα...Και όλοι τον θεωρούσαν τρελό επειδή μουρμούριζε μόνος του εφόσον δεν είχε κάποιον να μιλήσει...Σε μια Ελλάδα που ο καθένας κοιτάει το τομάρι του και πως να φουσκώσει τον λογαριασμό του χωρίς να δίνει λόγαριασμό...Και όποιος είναι αντίθετος με αυτόν είναι τρελός...
Σήμερα το μεσημέρι με έβγαλε ο δρόμος από το σπίτι του.Με λύπη είδα την καρτέλα ενοικιάζεται στο σπίτι του και από κάτω το κηδειόχαρτο 3ων ημερών...
Αναρωτιέμαι εάν πήγε κάποιος...

Το σημερινό κείμενο το έγραψα σαν φόρο τιμής στον κύριο Ψ και για να δείξω σε μερικούς πως ζουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας...Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο...
Ευχαριστώ όσους το διάβασαν.Πραγματικά ευχαριστώ.