Ζητείται ελπίδα...

Day 1,421, 09:00 • Published in Greece Greece • by KLEARXOS

eΈλληνες καλησπέρα

Τα παρακάτω αποτελούν προσωπικές σκέψεις του γράφοντος και δεν έχουν καμία σχέση με την στρατιωτική ομάδα, το πολιτικό κόμμα ή οποιοδήποτε άλλο φορέα σε συλλογικό επίπεδο ενδεχομένως να ανήκω.

Με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί και λίγο πολύ ξέρουμε όλοι αποφάσισα να συντάξω λίγες γραμμές, χωρίς να θέλω να κουράσω κανέναν.
Ως γνωστόν η ηλεκτρονική μας πατρίδα βρίσκεται υπό σκοπιανική κατοχή. Και εκτός από τα μεινοκτήματα τα πρακτικά που αυτό επιφέρει (έλλειψη bonus στην παραγωγικότητα των εταιριών, αδυναμία συγκρότησης ελληνικής Βουλής, ουσιαστικά ανύπαρκτο ελληνικό job market κτλ κτλ) είναι επίσης θλιβερό για τον καθένα να παίζει ένα παιχνίδι όπου η χώρα του είναι υπόδουλη, πόσο μάλλον για τους νέους παίκτες που κατ' επανάληψη έχουν γίνει προσπάθειες να αυξηθούν και να ενσωματωθούν στη χώρα. Τί κι αν ένα κρατίδιο που στη rl αριθμεί περίπου μισό εκατομμύριο κατοίκους εμφανίζει εδώ νούμερο παικτών αληθινά δυσανάλογο με την πραγματικότητα; Τί κι αν οι ισορροπίες ανάμεσα στις συμμαχίες έχουν αλλάξει αισθητά; Τι κι αν ακόμα, αν θέλετε το παιχνίδι γενικότερα με τις πολλές αλλαγές έχει γίνει περισσότερο απαιτητικό σε gold;


Το κυριότερο και πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αυτό που λέμε "κοινότητα" βιώνει τη πιο βαθιά κρίση της. Ύβρεις, τσακωμοί, ξεχωριστά TS και πολλά άλλα, στα οποία δε θέλω να αναθερθώ και να συγκεκριμενοποιήσω. Ίσως να το έχει η μοίρα μας τελικά ως Έλληνες, να μη μπορούμε να γλιτώσουμε από τη διχόνοια...


Προφανώς δε θα ζητήσω ούτε "συμφιλιώσεις" ούτε "επιστροφές". Δεν είναι αυτός ο σκοπός του άρθρου άλλωστε. Απλά μια τροφή για προβληματισμό. Για το τί παιχνίδι θέλουμε να παίζουμε, ποια άτομα εκτιμάμε και ποια όχι κ πώς συμπεριφερόμαστε σε αυτούς που τυχαίνει να διαφωνούμε ή δεν έχουμε τόσο σε εκτίμηση...


Ευχή δική μου (και αρκετών ακόμα ευελπιστώ) είναι να δω σύμπνοια κατά βάση της κοινότητας και σε δεύτερο ρόλο των στρατιωτικών ομάδων, ώστε να διεκδικήσουμε την απελευθέρωση. Αυτό βεβαίως δε μεταφράζεται σε συμπάθειες και φιλίες από και προς πάσα κατεύθυνση. Θα ήταν παράλογο κάτι τέτοιο άλλωστε. Σε μια παρέα δε μπορείς να "κολλήσεις" με όλους. Ωστόσο το σημαντικό, όπως τουλάχιστον εγώ το αντιλαμβάνομαι είναι με αυτόν που διαφωνείς ή δεν πολυσυμπαθείς, πάνω απ' όλα να τον σέβεσαι σαν άτομο. Και όταν έρθει η ώρα της κριτικής αυτή να γίνεται σε ορθά πλαίσια χωρίς να παραφέρεται κανείς...


Για να μην γίνει το άρθρο ΣΕΝΤΟΝΙ σταματάω εδώ.
Σχόλια, συμφωνίες, διαφωνίες ευπρόσδεκτα!

ΥΓ: Ίσως τελικά σε αυτό το παιχνίδι όλα να αρχίζουν και να τελειώνουν στην αντίληψη του καθενός, για το πόσο σχέση έχει το erep με τη rl...