Join the new world

Απορίες για την επεκτατική πολιτική της Ελλάδας!

Θα ήθελα να παραθέσω μερικές απόριες αλλά και σενάρια εργασίας, θέτοντας μια άλλη άποψη, όσον αφορά την επεκτατική πολιτική της Ελλάδας.

Επεκτατική Πολιτική

Είναι εύλογη, καθώς και η υφή του παιχνιδιού το επιτρέπει. Έτσι δημιουργούνται κινήματα της Μεγάλης Ιδέας, και άλλα παρόμοια ακροδεξιά φαινόμενα. Πράγμα λογικό και κατανοητό. Και μάλιστα το υποστηρίζω. Αλλά ασ διδαχθούμε από την ιστορία, την real life ιστορία. Στην Μικρασιατική καταστροφή η απληστεία σπιλώσε την ευκαιρία η Ελλάδα να γίνει μεγάλη πραγματικά μεγάλη. Φανταστείτε να μέναμε μέχρι τα παράλια της Μικράς Ασίας, και να μην προχωράγαμε πιο πέρα;

Σε αυτόν εδώ τον κόσμο, ας φροντίσουμε να μην είμαστε άπληστοι, και ας γνωρίζουμε πως όσο πιο πολλα εδάφη άλλων χωρών έχουμε, τόσο πιο δύσκολη είναι η οικονομική ανάπτυξη, τόσο πιο πιθανο το ενδεχόμενο προβοκάτσιας, τόσο πιο σπάταλη η συντήρηση αυτών των εδαφών καταπνίγοντας τις όποιες επαναστάσεις προκύψουν στο μέλλον. Και πιστέψτε με όχι μόνο θα προκύψουν, αλλά θα είναι και συντονισμένες.

Προτάσεις

Επομένως θα θεωρούσα πιο σοφό πριν ξεκινήσουμε μια καινούργια μάχη για ένα νέο έδαφος, να έχουμε πρώτα διασφαλίσει αυτό που έχουμε κατακτήσει. Αυτό γινεται με μετοίκηση Ελλήνων στο σημείο αυτό, εγκατάσταση αμυντικού συστήματος και νοσοκομείου.

Βέβαια, υπάρχει το αντεπιχείρημα να βιαστούμε πριν αλλάξουν γνώμη οι Τούρκοι, και ξεκινήσουν να αντιστέκονται. Σε αυτο, θα έλεγα, πως είτε έχουμε καταλάβει όλη την Τουρκία, είτε μόνο τον Μαρμαρά, αν αντισταθούν οι Τούρκοι θα το νιώσουμε. Το θέμα είναι το πόσο έτοιμοι θα είμαστε ώστε να διατηρήσουμε τα μέχρι τότε κεκτημένα.

Επιλογή των προς κατάληψη περιοχών

Άλλη μία ένσταση που έχω είναι η επιλογή των προς κατάληψη περιοχών. Ο Μαρμαράς έχει συναισθηματική αλλά και γεωπολιτική σημασία, λόγω τον διαθέσεων των Τούρκων προς τους συμμάχους Βούλγαρους. Τα παράλια του Αιγαίου έχουν συναισθηματική σημασία και εδραιώνουν τα νησιά του Αιγαίου. Την Μεσογειακή Ακτή της Τουρκίας την επιλέξαμε για να εδραιώσουμε ως κεκτημενα εδάφη αυτά της Κύπρου. Την Κεντρική Ανατολία τηv στοχεύσαμε λόγω αλατιού, που δεν είχαμε στα ηδη κεκτημένα εδάφη μας. Σε όλες αυτές τις κινήσεις θα συμφωνήσω, με μόνη ένσταση, αυτή που ανέφερα παραπάνω.

Όμως, έχω μεγάλη ένσταση το να χτυπήσουμε την Νοτιο Ανατολική Ανατολία. Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο να πάμε προς της Ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τον Πόντο. Έτσι θα είχαμε Ελάφια που δεν έχουμε και θα έιμασταν κοντα στο πολυτιμότερο για μένα αγαθό, τον μάυρο χρυσό, το πετρέλαιο του Βορειου Καυκάσου (πληθυσμό 130), που ανήκει στην Ρωσία. Επόμενως η κίνηση αυτή θα είχε και γεωπολιτική αλλα και συναισθηματική σημασία.

Η Νοτιοανατολική Ανατολία, μας δίνει μόνο γελάδια και τίποτα άλλο.

Αντίλογος

Είμαι νέος στο παιχνίδι, αλλά θεωρώ πως είναι σωστό και υγιές να υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Αυτή είναι η άποψη μου. Ευχαρίστως θα δημοσίευα στο επόμενο οποιεσδήποτε ενστάσεις είτε από e-συμπολίτες μου, ή ακόμα και έναν αντίλογο στα γεγραμμένα μου.

Επίπρόσθετα, θα ήταν απόλυτα επιθυμητο να έιχαμε μία θέση της κυβέρνησης όσον αφορά το κομμάτι της επεκτατικής πολιτικής. Ποιο είναι το πλάνο της κυβέρνησης; Που αποσκοπεί μεσομακροπρόσθεμα; και τι διπλωματικές κινήσεις θα γίνουν ώστε να διασφαλιστούν τα νέα εδάφη; Μια καλή ιδεα ήταν αυτή στο Elliniko Vima του Vakirtzis Ioannis. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να δίναμε στην Βουλγαρία κάτι από Τουρκία (εδάφη που σαν εφόδια δεν μας είναι απαραίτητα), έτσι ώστε όποια συντομισμένη επανάσταση να την έβλεπαν με μεγαλύτερη θέρμη.