Ο άγνωστος πόλεμος

Day 768, 16:07 • Published in Greece Greece • by PTOLEMEOS






Ελληνοτουρκικός πόλεμος
Ένας πόλεμος φθοράς… Ένας πόλεμος υπομονής.

Έχοντας περάσει αρκετές μέρες από την πρώτη Ελληνική επίθεση στα Τουρκικά παράλια του Αιγαίου, και μετά από αλλεπάλληλες επιθέσεις στις Τουρκικές ακτές που συνορεύουν με την Ελληνική περιοχή του Αιγαίου…
Υπάρχουν πλέον απαντήσεις, σε αρκετές από τις απορίες που δημιουργήθηκαν, από την έναρξη και από τη μέχρι στιγμής εξέλιξη αυτού του πολέμου.

1) Σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, μια χώρα για να αντεπιτεθεί σε μια άλλη, πρέπει η άλλη να σταματήσει, ή να μην μπορεί να της επιτεθεί άλλο.
Η μοναδική επίθεση που δεχθήκαμε στο Αιγαίο αυτό το χρονικό διάστημα, έγινε γιατί την ώρα που είχαμε επιτεθεί στην περιοχή του Μαρμαρά, η περιοχή αυτή έπεσε στους Ρουμάνους, κόβοντας έτσι τη δική μας επίθεση, και δίνοντας στην Τουρκία το δικαίωμα να επιτεθεί στο Αιγαίο, επίθεση στην οποία αν νικούσε, θα μπορούσε μετά εκείνη να μας καθηλώνει με επιθέσεις. Μπροστά σε αυτό το ρίσκο, οι επιθέσεις συνεχίζονται.

2) Στις επιθέσεις που γίνονται από την Ελληνική πλευρά, δεν έχει γίνει καμιά πραγματική προσπάθεια να καταληφθούν Τουρκικές περιοχές
Οι επιθέσεις αυτές χρησιμοποιούνται σαν train war για τους συμμάχους μας και για τους Έλληνες που ακόμη έχουν χαμηλό damage, ενώ οι δυνατοί μας παίχτες κάνουν οικονομία για αργότερα. Αυτό αποδεικνύεται και από την πτώση της τιμής των όπλων, που παρατηρείται τις τελευταίες μέρες

3) Με τις επιθέσεις μας στην Τουρκία, ενεργοποιήθηκαν και οι 15 σύμμαχοί τους.
Αυτό σημαίνει ότι η κυριαρχία μας από εδώ και πέρα, θα κινδυνεύει διαρκώς, και από τις 15 αυτές χώρες, εκτός εάν η Τουρκία κατακτηθεί, και διαγραφεί η διπλωματία τους. Αυτό σημαίνει πως θα γίνουν σίγουρα πραγματικές προσπάθειες από εμάς να κατακτηθούν περιοχές, όταν αποφασιστεί… Χωρίς να αποκλείεται να είναι είδη προσχεδιασμένο, το πότε θα πραγματοποιηθεί το αποφασιστικό χτύπημα

4) Η παρατεταμένη διάρκεια του πολέμου, χωρίς επιτυχίες από την πλευρά μας, δημιουργεί αρνητικό κλίμα, καλλιεργεί την γκρίνια, την κριτική, και την ηττοπάθεια.
Και διατηρεί επίκαιρο το αιώνιο ερώτημα. Γιατί επιτεθήκαμε ?




Το αποτέλεσμα του πολέμου θα κρίνει, αν εξυπηρετούσε τους σκοπούς του παιχνιδιού μας, ή όχι