Συνοικία το Όνειρο.

Day 4,341, 12:59 Published in Greece Greece by GeorgeIV

Καλησπέρα στη κοινότητα.

Μιας και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω αυτή τη στιγμή είπα να γράψω ένα από τα παλιά καλά σεντόνια , τα οποία με καταξίωσαν στο eΕκδοτικό στερέωμα (να ουμ).

Εκατό (100) ημέρες πέρασαν με τον Κούλη στα πράγματα. Παραπάνω από μια δεκαετία η χώρα σέρνεται σε αυτό που ονομάζουμε εμείς και ο υπόλοιπος κόσμος «Ελληνική Κρίση» . Δισεκατομμύρια άλλαξαν χέρια, διαγράφηκαν, έγιναν πεδίο διαλόγου και αντιπαραθέσεων μεταξύ ομάδων συμφερόντων, κόμματων και λαών. Πολλά ειπώθηκαν για μυρμήγκια και τζιτζίκια (και τζατζίκια μεταξύ άλλων, μιας και ο τουρισμός δείχνει να είναι προς το παρόν μια από τις ελάχιστες διεξόδους του πολυάριθμου ανειδίκευτου (τεχνολογικά) εργατικού δυναμικού της χώρας).

Μια Ελλάδα την οποία ο Ανδρέας ανέφερε κάποτε ως μια χώρα με τα γκαρσόνια της Ευρώπης παίρνει σάρκα και οστά, στον βωμό της παλαιοφιλελεύθερης λογικής του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Με αδημονία ο Άδωνις διακηρύσσει την είσοδο της μπουλντόζας στο Ελληνικό ως ένα από τα βήματα της χώρας για τη ανάπτυξη. Ίσως με λίγες ακόμη τσιμεντωμένες παραλίες η χώρα θα καταφέρει να προσφέρει το γκρικ σάμμερ , αυτό το φοβερό τουριστικό προϊόν, για να πληρώσει τα ριάλια που της έδωσαν οι καλοί της φίλοι για να πληρώσει τα μάρκα που δανείστηκε πριν από κάποια χρόνια, στον βωμό του εκσυγχρονισμού. Μαζί με τη πώληση μερικών κρατικών μονοπωλίων ίσως τα καταφέρει η ταλαίπωρη Ελλάς και να ξελασπώσει. Άλλωστε, τα κράτη δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Μόνο οι άνθρωποι πεθαίνουν.


Σε μια συνοικία , κάπου στην Αθήνα , μερικοί νέοι μαζεύονται σε ένα φιλικό σπίτι για να συζητήσουν το μέλλον τους. Ο Ανδρέας , γιος Οδοντιάτρου και εκπαιδευτικού , αρχίζει την κουβέντα λέγοντας σε όλους για τη προετοιμασία που κάνει για να φύγει για την Αγγλία. Ο Βασίλης, τελειόφοιτος του τμήματος Τουριστικών του ΤΕΙ Αθήνας προετοιμάζεται για μεταπτυχιακό στα ξενοδοχειακά στο πανεπιστήμιο του Μονακό. Ο πατέρας του ευτυχώς είχε μεριμνήσει και είχε κρατήσει ένα μανίκι στο εξωτερικό για την κακιά την ώρα. Η Άννα έχει τελειώσει Γαλλική Φιλολογία και ευτυχώς για αυτή ο Δικηγόρος πατέρας της έχει την οικονομική επιφάνεια να τη στείλει στο Παρίσι για το μεταπτυχιακό της στην Νεοελληνική Λογοτεχνία. Με λίγη καλή τύχη, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα βρει το κατάλληλο γαμπρό για να γλυτώσει το φάντασμα της ανεργίας και της ανιαρής ζωής εις βάρος των εισοδημάτων του πατρός. Ίσως σε κάποια αίθουσα κινηματογράφου ή θεάτρου μιας και είναι εξ αίματος φιλόμουσος.


Σε μια άλλη συνοικία, όχι απαραίτητα μακριά από τη προηγούμενη,μια άλλη παρέα κάνει παρόμοια κουβέντα σε ένα συνοικιακό καφέ. Η Τζένη , ο Βαγγέλης και η Μαρία ετοιμάζονται για τη ζωή στην εργασία. Η Τζένη, κάτοχος πτυχίου Νομικής ,αλλά με πατέρα ταξιτζή και μάνα υπάλληλο σουπερμάρκετ θα αναγκαστεί να ψάξει να βρει δουλειά σε κάποιο τοπικό δικηγορικό γραφείο, με μισθό που θα της επιτρέψει να αγοράζει μερικά ταγιεράκια στο χρόνο , αλλά πάντα με την ελπίδα ότι τα νιάτα της θα τη σώσουν εμπρός στα μάτια κάποιου μεσόκοπου αγιογδύτη. Ο Βαγγέλης, ο οποίος άφησε το λύκειο γιατί οι γονείς του είναι το ίδιο αγράμματοι (τρου στόρυ) δουλεύει ήδη δύο δουλειές και ψάχνει για τρίτη μπας και καταφέρει να πιάσει τον μαγικό αριθμό 1000 ευρώ το μήνα για να πάρει καινούργιο αυτοκίνητο. Με αυτό θα ανέβει στην τροφική αλυσίδα των μικροαστών του μικρόκοσμου του και θα καταφέρει να ρίξει τη τοπική Λολίτα της γειτονιάς με το ολοκαίνουργιο Μπε εμβ ε του. Η Μαρία μόλις τέλειωσε το επαγγελματικό λύκειο και θα μαθητεύσει σε γνωστό ιδιωτικό ΙΕΚ τη τέχνη της ονυχοπλαστικής. Πιστεύει ότι θα βρει τρόπο να φύγει για την μακρινή Γερμανία όπου έχει κάτι συγγενείς για να εξασκήσει το επάγγελμά της εκεί. Κατά πάσα πιθανότητα θα γκαστρωθεί από τον Βαγγέλη που τη γουστάρει κρυφά στο δεύτερο έτος. Θα έχει δική της Μπε εμβ ε.


Σε μια γειτονιά του Κολωνακίου ο Κούλης μας ξυπνάει από έναν εφιάλτη , στον οποίο ο Άδωνις ήταν ο στρατηγός Αυτοκράτωρ των Αθηνών. Σκέφτεται τα προβλήματα που έχει στις πλάτες του. Ανασκουμπώνεται και για μια στιγμή μελαγχολεί. Γρήγορα χαλαρώνει. Οι κοντινοί συγγενείς έχουν έτοιμες δουλειές στο εξωτερικό και αρκετό μπακαγιόκο εντός και εκτός της χώρας. Ανοίγει τα προσχέδια. Υπολογίζει πως σε δέκα χρόνια θα καταφέρει να φέρει πίσω τα παιδιά των κουμπάρων, μιας και η χώρα έχει ανάγκη τα σπουδαγμένα τα παιδιά να γυρίσουν πίσω και να συνεχίσουν τα έργα των γονιών τους. Το αίμα δεν ξεχνά και δεν ξεχνιέται ποτέ. Η φάρα έχει φιλότιμο.


Και το ταξείδι στο Όνειρο συνεχίζεται


Με εκτίμηση,

Νέα της Ακουιτανίας