Join the new world

Σαν αύριο 4 Οκτωβρίου….
Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει στην εφημερίδα μας, όπως ήδη έχετε δει στο τελευταίο άρθρο μου, μία στήλη που θα περιέχει επιλεγμένα από τον συντάκτη άρθρα- αναδημοσιεύσεις υπενθύμισης για γεγονότα που έχουν γίνει είτε πολύ παλιότερα είτε και πρόσφατα. Έτσι λοιπόν, σήμερα, το θέμα του σημερινού άρθρου είναι η 4η Οκτωβρίου 1999 (σαν γέννημα- θρέμμα ΠΑΟΚτσης δεν θα μπορούσα ένα άρθρο μου να μην είναι για αυτό το θέμα). Έκρινα σκόπιμο να ανεβεί σήμερα δηλαδή μία μέρα νωρίτερα γιατί αύριο οι φίλαθλοι των ομάδων πέρα από τα καθημερινό ωράριο εργασίας που ενδεχομένως έχουν, υπάρχουν και οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των ομάδων, οπότε θεώρησα καλύτερο να ανέβει σήμερα ώστε να υπάρχει ο σχετικός χρόνος για να δουν όλοι το άρθρο. Σαν αύριο, δηλαδή, πριν από 19 χρόνια, η οικογένεια του ΠΑΟΚ βυθίστηκε στο πένθος. Έξι οπαδοί του "Δικεφάλου" έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, όταν επέστρεφαν από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό.
Ο ΠΑΟΚ είχε έρθει ισόπαλος κόντρα στους "πράσινους" και η χαρά των εκδρομέων ήταν πολύ μεγάλη. Βέβαια, το αποτέλεσμα ξεχάστηκε λίγες ώρες μετά, με τα άσχημα νέα να φτάνουν πολύ γρήγορα.Στις 4:30 τα ξημερώματα στα Τέμπη, το τουριστικό λεωφορείο, που μετέφερε 77 οπαδούς του ΠΑΟΚ, συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι και ανατράπηκε πέφτοντας σε χαντάκι. Συνολικά τραυματίστηκαν 33 φίλοι του ΠΑΟΚ οι οποίοι και διακομίστηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας αλλά αυτή η σύγκρουση έμελλε να σκορπίσει το θάνατο στα έξι αετόπουλα, καθώς και στον οδηγό του δευτέρου οχήματος.
Από τα συντρίμμια του λεωφορείου ανασύρθηκαν νεκροί οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης (20 χρόνων), Δημήτριος Ανδρεαδάκης (25 χρόνων), Χριστίνα Τζιόβα (18 χρόνων), Αναστάσιος Θέμελης (19 χρόνων), Γεώργιος Γκανάτσιος (21 χρόνων), Κυριάκος Λαζαρίδης (17 χρόνων). Οι έξι αδικοχαμένοι οπαδοί του ΠΑΟΚ ήταν μέλη του Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ Κορδελιού.



Κάθε χρόνο, αυτήν την μέρα, ο χρόνος παγώνει. Στο μυαλό των οπαδών του ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν γκολ, χαμένες ευκαιρίες, θρίαμβοι, ματς που έρχονται, προσδοκία για τίτλους. Τίποτα. Μόνο θλίψη για τα αδέρφια που έφυγαν τόσο άδικα και τόσο νέα από τη ζωή. Είναι η μέρα που ένα δάκρυ κυλά και μόνο στη θύμηση του τι είχε συμβεί εκείνο το ξημέρωμα της 4ης Οκτωβρίου του 1999.



Για αυτό το γεγονός, οι οπαδοί του Δικεφάλου δημιούργησαν ένα σύνθημα που ακούγεται όχι μόνο την αποφράδα ημέρα αυτή αλλά και όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Το οποίο χαρακτηριστικά αναφέρει: « Δικέφαλε μου κάποτε για σένα, έξι παιδιά φυγάν απ’τη ζωή,τους πήρε η αγάπη τους για σένα, μα πάντα θα ‘ναι ζωντανοί… Αδέρφια μας εκεί ψηλά που ζείτε, παρέα μας φωνάξτε δυνατά.. Να ξέρετε εσείς μας οδηγείτε από το ’99 ».





Υ.Γ: Ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου (προϊόν αναδημοσίευσης από παλιότερα άρθρα και προσωπική αρθρογραφία) δεν είναι απλά να υπενθυμίσω το γεγονός ότι χάθηκαν 6 παιδιά τόσο πρόωρα και άδικα ( για να μην είμαι άδικος ισχύει και για όλα τα παιδιά που έχουν χαθεί από οποιαδήποτε ομάδα) , ούτε να υπενθυμίσω ότι είμαστε αντίπαλοι μόνο στο χορτάρι και μετά είμαστε όλοι μαζί, αλλά να υπενθυμίσω σε όλους: « Θυμήσου αυτούς που έφυγαν, δεν έχεις τίποτα να χάσεις, οι νεκροί πεθαίνουν μόνο, όταν τους ξεχάσεις ».