Ο καλύτερος φίλος του…account

Day 5,982, 00:12 • Published in Greece Greece • by Makrugiannis


Το άρθρο αφορά αποκλειστικά και μόνο το παιχνίδι erepublik και τους λογαριασμούς-χαρακτήρες του.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα της πραγματικής ζωής είναι τελείως συμπτωματική“❗”️








Δυο μερόνυχτα έλειπαν επιβάτες και πλήρωμα από το αγκυροβολημένον πειρατικό.
Ο πλοιοφύλαξ κοιτούσε και ξανά κοιτούσε το ρολόι του,μία τό’φερνε δίπλα στ’αυτί και μία το κουνούσε,προσπαθών να σιγουρευθεί δια τον ακριβές του χρόνου απουσίας των συντρόφων του.
Σήκωσε το κυάλι του να ρίξει μια τελευταία μάτια προς την πόλιν και συνέχισε την περιπολία σκεπτόμενος:
Μα που είχαν πάει όλοι;
Ένιωθε μοναξιά,του έλειπαν οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου.


Εν τω μεταξύ πίσω εις το πολυτελές διαμέρισμα της Asteria,το πρωινό γεύμα των eGreens,κροκέτες αλά μποέμ,έφθασε στο τέλος του με το καθιερωμένο τελετουργικό,το γλύψιμο του δοχείου.
Ο μπάτλερ ιστάμενος επι της θύρας της τραπεζαρίας,έδινε ρεσιτάλ μορφασμών αηδίας.
Ότε σήμανε οριστικά το τέλος του πρωινού γεύματος δια των ρεψιμάτων των,οι “εισβολείς”οδηγήθηκαν στη μεγάλην αίθουσα συνεδριάσεων κι αφού εκάθισαν πίσω εις τη γαλαρία,ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις,κεκλεισμένων των θυρών δια το ανυποψίαστον κοινό.
Οι όροι που είχαν θέσει εν είδει τελεσιγράφου οι Asterianοί για να διαπραγματευτούν έγιναν δεκτοί χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εκείνοι θα έθεταν επιγραμματικά τις προτάσεις τους κι εμείς απλώς θα κουνούσαμε το κεφάλι καταφατικά ή αρνητικά.
Πριν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις,μάς φόρεσαν κολάρο στο λαιμό το οποίον είχε καρφιά μόνον εις το πίσω μέρος δια να μη δυνάμεθα
να γνέψουμε αρνητικά.
Τόσον καιρόν αμάμητοι,το βρήκαμε πολύ κίνκυ και το βάλαμε μετά χαράς.
Ένεκα της πολυπλοκότητος του αξεσουάρ,τους αφήσαμε να μας το φορέσουν.


Κάτω εις την είσοδο του πολυτελούς κτηρίου,οι μέχρι πρότινος εξαγριωμένοι διαδηλωτές,ήσαν τώρα πανευτυχείς.Είχαν πετύχει την πρώτη τους μικρή νίκη,ένα κάρο μεταφορών είχε μόλις ξεφορτώσει τα υλικά δια την κατασκευή των πολυπόθητων σκυλόσπιτων.Τώρα ιστάμενοι με καμάρι εις τα δύο των πόδια,ήθελαν να δείξουν στους περαστικούς,ότι θα ζούσαν σαν (κι όχι ως) άνθρωποι.