When Brain Stops

Day 2,141, 12:45 • Published in Greece Greece • by Menoetius
http://youtu.be/vdB-8eLEW8g

Και είσαι σε εκείνο το σημείο..
Εγκεφαλικά νεκρός αρθρογράφος με υποχόνδριες διαταραχές που ξέχασε και τον ξέχασε η πένα του. Μεταξύ ρώγας σταφυλιού και γουλιάς καφέ αναρωτήθηκα για το διάστημα που έχω να γράψω. Και είναι κάμποσος πανάθεμα τον. Έτυχε να ανεβάσω κάποιο Psycho άρθρο πριν απο κάποιον καιρό αλλα αντιλήφθηκα και οραματίστηκα τις τρομαγμένες γεμάτες απορία ερεπαμπλικιανές φάτσες που θα το διάβαζαν και το διέγραψα.
Οπότε..Εδώ..Ξεκινώντας ένα άρθρο χωρίς να ξέρω τι γράφω και χωρίς σημαντική ροή. Πρέπει να αρπάξω ψήφους..Πρέπει να μπω 5άδα..Πρέπει να μου πάρουν συνέντευξη γκοντ νταμν ιτ..



Είχα την τύχη μετά από αιώνες καλοκαιρινού λήθαργου (ακα μάμρα ο παντοτινός) να πάω διακοπές με φίλους. Ελεύθερο παράνομο και κυνηγημένο κάμπινγκ με κάτι απο ξεγνοιασιά ηρεμία και απελευθέρωση απο καταθλιπτικές τάσεις. Είχα δεθεί τόσο καιρό τόσο πολύ με τον εδώ αθηναικό κόσμο και την δουλειά μου που νόμιζα οτι αν φύγω δεν θα άντεχαν χωρίς εμένα. Η ειρωνία της πεποίθησης μου επιβεβαιώθηκε μόνο όταν με πήραν κατά λάθος απο την δουλειά και μου ζήτησαν να πάω απο εκεί. Για να μου απαντήσουν..
-Ααα εσένα πήρα; Λάθος..
-"Μα πως λάθος" "Αφού εγωωωωω"



Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα απο το να αφήνεσαι έστω για λίγο στην άρνηση ευθυνών. Στο να πατάς την άμμο να αφουγκράζεσαι την θάλασσα και με βλέμμα κολλημένο στο πουθενά να ρουφάς άλλη μια γουλιά απο την κρύα μπύρα σου.
Θες να σηκωθείς, να μπουν τα πόδια σου στην θάλασσα, να κοιτάξεις τον πιο καθαρό και έναστρο ουρανό ουρανό και να φωνάξεις..
Να φωνάξεις γιατί μπορείς και γιατί θες.
Γιατί νιώθεις ζωντανός που δεν σε κυνηγάει η ανασφάλεια του αύριο.
Και γιατί επιτέλους κατάλαβες ποιος είσαι.
Και όλα αυτά τα πρέπει των άλλων τα κατακερματίζεις σε μια στιγμή..σε μια κραυγή.


Ps1.Για να μην λέτε 😉


Ps2.Μην εγκαταλείπεις όσα θες γιατί ο εγωισμός η ανασφάλεια και οι άλλοι το λένε. Όταν αποτύχεις εξ αιτίας αυτών..Αυτοί είναι οι πρώτοι που θα σε κρίνουν..