Last Breaths

Day 1,980, 09:07 Published in Greece Greece by Menoetius
Bάλτε να παίζει
και διαβάστε..

Σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο σκόνη..Μερικές ηλιαχτίδες περνούν ανάμεσα απο κάποιες σχισμές στα αμπαρωμένα παράθυρα. Μπορείς να δεις καθαρά την σκόνη να χορεύει στο φως.Και είναι τόσο μαγευτικό το φως που εύχομαι να μπορούσα και εγω να χορεύω μέσα του. Ο ήχος της καρέκλας που τρίζει σπάει την σιωπή του σπιτιού. Αν μπορούσε να μιλήσει..αν μπορούσε..
Δεν έχω πια την δύναμη να φωνάξω τις μνήμες μου. Ζω μέσα στο παρελθόν μου πλέον..Και είναι αυτό που μου θυμίζει ότι χάθηκα στα θέλω του. Με τραβάει στην δίνη της μνημοσύνης και ξεχνάω ότι ακόμα υπάρχω.
Θα σταματήσω την φλυαρία της σκέψης μου για να την αναγκάσω να με κάνει να νιώσω ξανά ζωντανός.
Θέλω να σηκωθώ να κοιτάξω έξω απο το παράθυρο..Απο εκεί που έρχεται το φως.
Νιώθω τόσο βαρύς, τόσο αδύναμος,τόσα μη με σπρώχνουν κάτω.
Η ανάσα μου άρχισε να με εγκαταλείπει, άλλωστε όλοι αυτό έκαναν στην ζωή μου, γιατί να διαφέρει αυτή. Χα... Και συ μωρή ανάσα..;
Φύγε.. Αρκετά με κούρασες και σε κούρασα.. Αρκετά έζησες μέσα μου..Αρκετά!
Νιώθω αδύναμος, δεν μπορώ να κουβαλήσω πια τα θέλω μου. Οι τοίχοι μεγάλωσαν και μαζί τους οι σκιές. Αν νομίζεις οτι θα σε φοβηθώ μπορείς να περιμένεις για πάντα.Ως άξιος θα ρθω, οχι όπως θες εσύ..Όπως θέλω εγώ..
Ωραίο το τρικ με τις σκιές..Δεν θα ζήσεις απο τον φόβο μου γαμώτο.Ο φόβος με ακολουθούσε μια ζωή, με έκανε να σκύβω το κεφάλι, να κάνω πάντα βήματα πίσω. Μακρυά ρε κερατά φόβε..Η στιγμή ειναι δικιά μου..Το ακούς!
Η σκέψη μου με εγκαταλείπει..και αυτή με την σειρά της..δεν μου έμεινε άλλο..Ως άξιος προς εσένα,ως άξιος προς εμένα,ως άξιος θα φύγω και όταν περπατήσω αληθινά και είμαι ελεύθερος ως άξιος θα σας φτύσω..
ως ...ά..ξιος....



*************************************************************************
Το σώμα του νεαρού άντρα βρέθηκε απο τις αρχές δύο μήνες μετά.Οι γείτονες νοιάστηκαν για αυτόν όταν άρχισε να τους ενοχλεί η μυρωδιά..Είχε πάρει μεγάλη ποσότητα υπνωτικών χαπιών..Μπορούσες να δεις πρόσωπα γεμάτα θλίψη και να ακούσεις προτάσεις γεμάτες γιατί. Πλέον ήταν αργά και εκείνος μαζί έγινε μια ανάμνηση..
**************************************************************************