Join the new world

Γιατί έτσι

Ένας κύκλος τέλειωσε, ένας άλλος αρχίζει..

Μέσα στα άρθρα μου κάλυπτα αδυναμίες, σκέψεις, συναισθήματα..
Η προσωπική μου εκτόνωση ερχόταν με συγγραφή άρθρων,όχι τόσο για τα συγχαρίκια, όσο στο να βρω άτομα που να μου γράψουν έστω μια λέξη για να καταλάβω ότι τις δυσκολίες μας, τις περνάμε όλοι μας, αλλά τις κρύβουμε καλά πίσω από πράξεις και ψεύτικες λέξεις.
Αυτό που κατάλαβα ειναι ή ότι εγώ πέρασα απο τις χειρότερες χρονιές του μικρού μου έως τώρα..Είτε φοβάστε μερικοί ακόμα και εδώ να παραδεχτείτε αυτά που σας φοβίζουν. Δεν θέλω να πιστέψω ότι όλοι μας γίναμε συναισθηματικά άθικτοι..δεν θέλω να με τρομάξει η ιδέα της ρηχότητας μας..
Για μένα αυτός ο τρόπος εκτόνωσης είχε τα καλά του και τα κακά του.
Αν αποκάλυπτα το συναισθηματικό δέσιμο με μερικά άρθρα μου ίσως να αναθεωρούσατε τις αράδες που πληκτρολογώ, και ίσως, να βλέπατε κάπου εκεί στις αράδες..Εσάς.
Οι λέξεις σταματάνε γιατί ήρθε η ώρα τους.
Γιατί ήρθε η ώρα να αφήσω πράματα πίσω μου.
Γιατί κανείς δεν διάβασε πίσω από αυτά που έγραφα.
Γιατί είχα για πολλοστή φορά την αφέλεια συνοδό, να πιστεύω ότι κάτι θα είναι αλλιώς, διαφορετικό.
Από το παιχνίδι δεν κέρδισα τίποτα στο να με κάνει καλύτερο, αλλα θα ταν ανόητο να πιστεύω ότι θα το κανε.
Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, σου φέρονται με αγάπη ή μίσος, με αλήθειες ή με μπόλικα ψέμματα.
Και καθώς όλα αυτα περνούν καταλαβαίνεις οτι γεννήθηκες να παλέψεις..
Αυτό ήταν το τελευταίο μου άρθρο, και με αυτό θα πω ένα όμορφο αντίο στην εφημερίδα μου.
Δεν θα το διαδώσω πουθενά το άρθρο.
Αν ποτέ καταφέρω να ψάξει κάποιος άρθρο μου,θα ξέρει.
Μέχρι τότε.
Φιλιά