Εθνικισμός, η παιδική αρρώστια του Ελληνισμού.

Day 4,086, 03:01 • Published in Greece Greece • by Chaos0






Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’80, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού συνασπισμού και την εκδήλωση του νέου εθνικιστικού παραληρήματος στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ συζήτηση, διοργανωμένη από το «Φόρουμ - Βήμα διαλόγου της Αριστεράς, της Οικολογίας και των Κοινωνικών Κινημάτων» με τα ακόλουθα θέματα: Αναβίωση εθνοτήτων - Έθνος και Κράτος - Ιδιαιτερότητες του Ελληνισμού - Κυπριακό - Ελληνοτουρκικά - Βαλκάνια - Μειονοτικά.
Στο τραπέζι των κύριων ομιλητών συμμετείχαν από τη Ν.Δ. η Βιργινία Τσουδερού, από το ΠΑΣΟΚ ο Γιωργάκης Παπανδρέου, από τον Συνασπισμό ο Μίμης Ανδρουλάκης (αν θυμάμαι καλά για τον τελευταίο) και από την Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ο Γιώργος Καραμπελιάς. Παρακολούθησα τις εργασίες του διημέρου και πήρα μέρος στην συζήτηση με την παρέμβαση που ακολουθεί και της οποίας το κείμενο συνεισφέρω ως συμβολή στο διάλογο:

1. Είναι δυνατόν η αριστερά να πιστεύει ότι με επιχειρήματα της δεκαετίας του '50, διατυπωμένα σε τρέχοντα ελληνικά, επιχειρήματα που ποτέ δεν ξέφυγαν από το επίπεδο της συνθηματολογίας, μπορεί να συνθέσει αξιόπιστη πολιτική πρόταση; Το 90% των παρεμβάσεων που ακούστηκαν αυτές τις δύο ημέρες, όποιο θέμα και αν πραγματεύονταν, γύριζαν κάποια στιγμή στους κακούς Αμερικανούς, τους κακούς Γερμανούς και τους λοιπούς «κακούς ξένους» καθώς και στα σκοτεινά σχέδια που όλοι αυτοί εξυφαίνουν εις βάρος της Ελλάδος.
Δεν ήταν δεξιός, ούτε συντηρητικός ο επιφανής Γάλλος σοσιαλιστής που δήλωνε ότι: «αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων». Γνώριζε βλέπετε την αρχαία αλήθεια: Ότι, όποιες προθέσεις, καλές ή κακές και αν έχουν οι «άλλοι» απέναντι σε μία χώρα, το τελικό δίκαιο το κρίνουν οι λόγχες της χώρας αυτής και κυρίως η ψυχή αυτών που τις κρατούν. Υπό αυτό το πρίσμα, η χώρα στην οποία ζούμε από κοινού εσείς και εγώ, ουδέποτε θα βρει τα δίκαιά της, αν αναλογιστούμε ότι σύμπας ο πολιτικός της κόσμος πατρονάρει τελετές καψίματος των πολεμικών παιχνιδιών στον Λυκαβηττό.
2. Άκουσα από ομιλητή της χθεσινής ημέρας να δηλώνει απόλυτα σοβαρά ότι «η αριστερά δεν έχει καμιά ανάγκη να αποδείξει τους εθνικούς της αγώνες» και ένα λεπτό μετά να αναφέρεται σε «μίσθαρνους εθνοκάπηλους της δεξιάς». Κάνοντας σαφές ότι ελάχιστα με ενδιαφέρουν οι παιδαριώδεις ομαδοποιήσεις του είδους «δεξιά» ή «αριστερά», απλώς ερωτώ: Αμειβόμενοι πατριδοκάπηλοι ο Π. Κανελλόπουλος και ο Κ. Τσάτσος και αγνοί πατριώτες οι καπετάνιοι του ΕΛΑΣ και η ηγεσία του ΚΚΕ που συνέβαλλε στη δημιουργία του «Μακεδονικού» στα πλαίσια της τότε «διεθνιστικής πολιτικής» της;
3. Ο εθνικισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την έκφραση των φοβιών και της ανασφάλειας των εθνών που συγκροτήθηκαν στη διάρκεια της τελευταίας χιλιετίας. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες, με δέκα χιλιάδες χρόνια ιστορικής πορείας, έχουν ανάγκη από τέτοια δεκανίκια; Θα ρωτήστε σε τι οφείλεται τότε ο εθνικισμός που εκδηλώθηκε στο νεοελληνικό κράτος και τον αναβιώνουν σήμερα οι αριστερής προελεύσεως δυνάμεις. Η απάντηση είναι απλή: Οι Έλληνες είναι μειοψηφία σε αυτή την χώρα!
Έλληνες είναι εκείνοι που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ την ελληνική παιδεία και το ελληνικό πνεύμα και όχι όσοι συνδέονται από την κρατική οντότητα που ιδρύθηκε το 1821 και το γλωσσικό ιδίωμα που διαμορφώθηκε στην δεκαετία μας και κατά σύμβαση το ονομάζουμε ελληνική γλώσσα. Είναι ελληνικά χαρακτηριστικά η μιζέρια, η γκρίνια και η τυψολαγνεία που χαρακτηρίζουν την παρούσα κοινωνία, η οποία εδρεύει σε μέρος των ελληνικών εδαφών; Αποτελεί Ύβρη να λέγεται Έθνος των Ελλήνων αυτός ο κρατικοδίαιτος λαός, που εσείς, η Αριστερά, σε αγαστή συνεργασία με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις διαπαιδαγωγήσατε και ποδηγετείτε.
4. Οδηγούμαι να αποδεχθώ εν μέρει την άποψη Λιθοξόου που εκφράστηκε λίγο πριν και τόσες αντιδράσεις προκάλεσε, ότι η δολοφονία του ευγενούς Ιουλιανού οριοθετεί την ρήξη της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού ως πολιτικής και εθνικής οντότητας. Υπήρξαν αιώνες συστηματικής δίωξης του Ελληνικού πολιτισμού από το Βυζάντιο, το Χριστιανικό Βυζάντιο, που ανήκε στην ίδια εκείνη διαστροφική πολιτισμική παρέκκλιση, τον Μωσαϊσμό, από την οποία προήλθε και ο Μαρξισμός σας. Βεβαίως θα χρειάζονταν πολύ περισσότερες προσπάθειες για να θιχτεί το ελληνικό πνεύμα και για να πάψουν να υπάρχουν οι Έλληνες, από εκείνες που στάθηκε δυνατόν να καταβάλλουν οι υπηρέτες του σκοταδισμού.
Όταν επανασυγκροτήθηκε κάποιο ελληνικό κράτος, αυτό έγινε από πολλές ομάδες, διαφορετικές μεταξύ τους, που υιοθέτησαν μεν αυτό το όνομα αλλά βρίσκονται στην διαρκή ανάγκη να επανεπιβεβαιώνουν την ταυτότητά τους - ή να την αρνούνται. Αυτοί που αισθάνονται και άρα είναι Έλληνες, αδιαφορούν απολύτως για τέτοιους απλοϊκούς -και άχρηστους ουσιαστικά- αμυντικούς μηχανισμούς. Γνωρίζουν ότι μπορούν να επιβιώσουν και να επιβληθούν καλύτερα, ακόμη και χωρίς κάποια τεχνητά και ασφυκτικά «δικά τους» σύνορα, παρά υπερασπιζόμενοι την κρατική υπόσταση ενός συνονθυλεύματος φυλών και πολιτισμικών παραδόσεων οι οποίες τους εξευτελίζουν, σφετεριζόμενες το όνομά τους και πράττοντας υπ' αυτό όσα καθημερινά βλέπουμε να πράττουν.
5. Το κακό με την αριστερά, τόσο στα «εθνικά» θέματα και την εξωτερική πολιτική, όσο και στο σύνολο των υπόλοιπων ζητημάτων, είναι ότι επιμένει να μένει δέσμια των «Θέσεων πάνω στον Φόιερμπαχ». Επιμένει να πιστεύει ότι είναι δυνατός ο εκ των προτέρων σχεδιασμός της ιστορίας. Οι επανειλλημένες αποτυχίες της θα έπρεπε να την έχουν πείσει για το θεμελιώδες αυτό λάθος της. Τουλάχιστον οι παρούσες σήμερα γνώσεις κοινωνικής μηχανικής δεν παρέχουν τέτοιες δυνατότητες. Πόσο μάλλον οι προ εκατό ετών, όταν διαμορφώθηκε η σχετική θεωρία.
Ίσως θα έπρεπε να αρχίσει να διερωτάται εάν είναι έστω επιθυμητή η απόκτηση τέτοιων γνώσεων και δυνατοτήτων. Ενδεχομένως να πρόκειται για την πλέον εφιαλτική προοπτική.