Join the new world

Καλησπέρα σας,
Για όσους καταπιαστούν και διαβάσουν αυτό το άρθρο, είμαι ο bill15 τέως 12,γνωστός και ως Σπύρος, ένας αρκετά παλιός παίκτης του παιχνιδιού αυτού αλλά προφανώς εξαφανισμένος την τελευταία διετία… Το παιχνίδι το ξεκίνησα ως μαθητής πριν 6 χρόνια αν θυμάμαι καλά (τότε δέσποζε και μια EDEN για τους λίγους που θα θυμούνται) και πλέον έχω μεγαλώσει και σπουδάζω στο πολυτεχνείο. Καθόμουν χθες, εν μέσω εξεταστικής, κατά την διάρκεια ενός διαλείμματος και με αφορμή μια συζήτηση που είχα με τους συμφοιτητές μου και απλά θυμήθηκα το παιχνίδι… Θυμήθηκα τις ώρες που αφιέρωνα για να αναπτυχθώ σαν παίκτης. Το πως κάθε μέρα έμπαινα, ‘δούλευα’, ’γυμναζόμουν’ και μετά κοιτούσα ποιες μάχες είχαν κριθεί ως σημαντικές να πάω να ρίξω το ταπεινό μου ντάματζ. Ήταν οι εποχές που μάζευες τα κομμάτια από τις μπαζούκες σιγά σιγά, έχτιζες ένα αξιοπρεπές στοκ για δυο τρεις μήνες και μετά έβαζες κάτω τα νούμερα και έβλεπες αν αξίζει να πας για battle hero… Τότε όλοι ήμασταν ένα μπούγιο και ο νέος παίκτης πάλευε δίπλα στον δεινόσαυρο… Και το 1ο ΒΗ; Προφανώς ήταν σαν το πρώτο ξύρισμα, όπως είχε παρομοιάσει κάποιος… Επέλεγες μάχη, έμπαινες δυναμικά στην αρχή, έριχνες το μισό σου στοκ και μετά ήλπιζες… Ήλπιζες να μην μπει άλλος, να μην πάει να χαθεί η μάχη αν είχε έστω και λίγο σημασία… Και αν έμπαινε άλλος τότε αν ήταν το πρώτο σου έριχνες ένα μήνυμα να σε αφήσει και μετά πάλι ήσουν στην ελπίδα… Αλλά και να μην πήγαινες για το μετάλλιο απλά μπορούσες να μπεις με το unit και να κάνετε την γνωστή παρέλαση. Θυμάμαι με την φάλαγγα που ήμουν μπαίναμε κάτι παράξενα βράδια σε κάποιες μάχες και κάναμε την παρέλαση… Αλλά πιο πολύ σημασία δίναμε στο χαβαλέ που κάναμε παρά στην ίδια την μάχη… Και αυτό ήταν το μόνο που πραγματικά θυμάμαι από τις μέρες μου στο παιχνίδι. Η παρέα και τα άτομα που γνώρισα στο παιχνίδι. Θυμάμαι τους 2 δεινοσαύρους της φάλαγγας, τον kalodio και τον makedonissa που τρώγονταν σαν τα σκυλιά. Τον kefallonian Που για κάποιον λόγο νόμιζα ότι ήταν βάζελος ενώ είναι χανούμης. Τον k0llhtos,τον καλό φίλο στο παιχνίδι και στην πραγματική ζωή p0lemarxos, voleutis,Vasilis Karavias, την mpourmpaki και άλλους πολλούς που τώρα προφανώς και δεν θυμάμαι… Γενικά ήταν μια ωραία παρέα που μπορεί κανέναν τους (με μια εξαίρεση που αναφέρθηκε) να μην γνώρισα από κοντά αλλά πέρασα αρκετά ωραία ώστε να γράψω ένα μάλλον περιττό άρθρο για τους περισσότερους. Όμως ίσως η νοσταλγία μου να θυμίσει πράγματα και σε κάποιους άλλους παλιούς.
Πιθανότατα το όνομα μου δεν θα το ξαναδείτε να παίζει κάπου στις μάχες ή στις κατατάξεις. Δεν έχει και καμία σημασία βασικά γιατί έχω τελειώσει με το παιχνίδι καιρό τώρα. Και νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ότι ποτέ δεν ξέχασα ότι είναι παιχνίδι για να περνάω καλά και ευτυχώς είχα την παρέα που μου το έβγαζε αυτό.
Καλή συνέχεια σε όλους σας!
Υ.Γ.: Κλασσική σημείωση, συγνώμη αν το άρθρο βγήκε σεντόνι 😉