Συμπαντική φιλοσοφία.

Day 2,141, 04:54 Published in Greece Greece by Johnoagrios

Με αφορμή ένα σάουτ που είδα, με ένα ρητό του Μπρεχτ.

http://www.erepublik.com/en?viewPost=11653435 από τον Lazy Soldier.

και έκανα μία σειρά σκέψεων καθότι είμαι αρκετά καμμένος και θα ήθελα να δω τις απόψεις σας για τη φιλοσοφική συζήτηση. που ίσως ακολουθήσει.


"Mη χαίρεστε που πέθανε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει ακόμα και είναι πάλι σε οργασμό..."

Brecht


Και όταν η σκύλα είναι ο άνθρωπος ο ίδιος?

Αέναος κύκλος καλού - κακού, το ανθρώπινο παιχνίδι/δημιούργημα που του δίνει ζωή και θάνατο, χαρά, ευτυχία και λύπη, δυστυχία. Γιατί όλα αυτά δίνουν το νόημα της ζωής.

Αλλά όμως αυτό καθε αυτό ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής?

Μήπως τελικά δεν υπάρχει νόημα?

Μήπως τελικά βρίσκουμε νέα νοήματα στη ζωή μας, για να υπάρχει λόγος να ζούμε?

Μήπως τελικά αυτό που κάνει ξεχωριστό τον άνθρωπο είναι ότι έστω και αν βλέπει ότι η ζωή δεν έχει αιτία, δεν έχει λόγο ύπαρξης, συνεχώς δημιουργεί έναν νέο?

Ούτως ή άλλως όλοι θα πεθάνουμε κάποια μέρα. Αλλά τις τελευταίες στιγμές που ζεις οφείλεις να πεθάνεις ολοκληρωμένος από συναισθήματα. Τότε θα έχεις εκπληρώσει το ρόλο σου σε αυτόν τον κόσμο.

Ο ρόλος σου ποιος είναι?

Κανένας και τα πάντα. Κανένας για το σύμπαν, τα πάντα για σένα.


Διότι απλά, η ύπαρξη του σύμπαντος είναι ένα σφάλμα του μηδενός, (Big Bang από το τίποτα τα πάντα/σταθερή ενέργεια σε έκρηξη ξαφνικά), άρα εφόσον εμείς γεννηθήκαμε από το σφάλμα, είμαστε μέρη του σφάλματος και πάντα θα είμαστε στο φάσμα του μην μπορώντας ποτέ να δραπετεύσουμε από αυτό.


Πάντα θα προσπαθούμε να προσεγγίζουμε τα όρια αυτού το σφάλματος μην μπορώντας ποτέ να τα αγγίξουμε και να τα ξεπεράσουμε.

Διότι απλά μετρώντας ένα σφάλμα και όντας μέσα σε αυτό αλλά και απαρτίζοντας ένα μέρος του, η αβεβαιότητα είναι η μοναδική μας απάντηση.




[img]http://www.dailygalaxy.com/.a/6a00d8341bf7f753ef015432aec2c5970c-800wi[/img]

Σημείωση: Δεν κάνω χρήση κανενός ψυχοτρόπου ναρκωτικού.