Join the new world

Na današnji dan 29. 03.1863. rođen je srpski pravoslavni sveštenik i pesnik Mileta Jakšić.
Mileta Jakšić, sinovac Đure Jakšića, potiče iz banatske svešteničke porodice. Deda Dionisije i otac Jovan su bili sveštenici u Srpskoj Crnji. Majka Emilija je umrla kad je imala 7 godina. Osnovna škola je završila u Srpskom Crnom, pa ga je otac upisao u Veliku srpsku gimnaziju u Novom Sadu, koji je nastao od 1880. do 1889. godine. Osmi razred i maturu završio je u Osijeku školske 1888/89. godine. Od sljedećeg, 1890. godine, učio je bogosloviju u Karlovcima, i tada je bio potpredsjednik i predsjednik književnog bogoslovskog društva "Sloga". Kada je završio bogosloviju 1893. godine, upisao se na Filozofski fakultet u Beču, nakon čega je kratko vrijeme slušao profesora Jagića, Minora i druge, ali je fakultet brzo pustio zbog materijalnih razloga. Konkurisao je bezuspešno juna 1894. godine za mesto đakona, u Velikom Bečkereku. Radio je od 1896. do 1899. godine kao nastavnik monaške škole u Hopovu u kojoj je predavao srpski jezik, istoriju i homeolitiku. Sam sebe je nazvao Lenski iz Opova, dok je pisao stihove koji žive na Fruškoj gori. Posle ukidanja monaške škole borio se u Crnom od 1899. do 1901. godine, pa je tražeći novo zaposlenje, iz Crnog otišao i Temišvar, na dužnost konzistorijskog podbeležnika, gde je 19.03. U Temišvaru nije ostao dugo, pa se 1904. godine vratio u Crnu, primio kao pomoćnik parohiju preminulog oca. Potvrđen je za Crnjanskog paroha 1907. godine i tu ostao do 1920. godine. Za vreme balkanskih ratova je skupljao prilog za srpski i crnogorski Crveni krst, zbog čega je 1915. godine osuđen na 15 dana zatvora.

Posle rata 1919. godine napustio je sveštenički poziv i otišao u Novi Sad, gde je radio kao bibliotekar Matice srpske. Maja 1921. godine postavljen je za suplentu katihetu u novosadskoj Muškoj gimnaziji. Kao narodni poslanik demokrate, izašao je juna 1921. godine iz Demokratske stranke, i došao u režim. Bio je to veliki ideološki zaokret, jer je on od 1907. godine uz Vasu Stajića prednjačio među "kikindskim demokratima", okupljenih oko liste "Srpskog glasa". Početak 1922. godine nakon što je podneo ostavku Matici srpskoj, otišao u Beograd, gde je radio kao sekretar Ministarstva socijalne politike. U Novom Sadu je 1928. godine sklopio građanski brak sa Vrščanom Zorkom Andrejevićem, tada učiteljem na Klarijama, u Banatu. Sa njom je imao ćerku Emiliju (1949. godine tragično poginula u saobraćajnoj nesreći). Jakšić je po molbi 1923. godine penzionisan. Primljena je tročlana porodica Jakšić za član beogradske Opštine, marta 1932. godine. U Beogradu je živeo povučeno, gotovo siromaški, sa porodicom, daleko od očiju javnosti. Bolujući od šečerne bolesti ostao je u Beogradu do svoje smrti. Sahranjen je na Novom grobu u grobnici svog strica, a 1970. godine postavljena je ploča narodne kuće u Srpskoj Crnoj Gori.

njegova značajna dela su:

Pesme, Beograd 1922.
Dečja zbirka pesama i proze, Novi Sad 1929.
Sunčanica, Beograd 1929.
Legende i priče za decu i orasle, Beograd 1931.
Mirna vremena, Beograd 1935.
Deoba Vrlika, Novi Sad b. g.
Sveti apostol Pavle, život mu i rad, Novi Sad b. g.
Velika tišina (zbirka izabranih pesama, objavljena za požarevačku ediciju Braničevo)
Nečista kuća (zbirka od 22 pripovetke u kojoj se nalazi njegova pripovetka Misterija)
Roman usamljenog čoveka (njegov autobiografski roman koji se nalazi u arhivi Matice srpske)