ΝΕΟ ΕΛΛΗΝ&Alpha ;Σ

Day 1,790, 23:40 • Published in Greece Australia • by Lonely Fighter
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ



Συχνά χρησιμοποιούμε τον όρο "Νεοέλληνα" και κυρίως με αρνητική χροιά.
Ποιος είναι όμως ο Νεοέλληνας και ποια τα χαρακτηριστικά του ?

Η απόδοση κάποιων χαρακτηριστικών σε ένα λαό πρέπει να γίνεται πάντοτε με προσοχή και με τη βεβαιότητα ότι, σε καμιά περίπτωση, οι απόλυτοι χαρακτηρισμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Υπεραπλουστεύσεις αλλά και αυθαίρετες γενικεύσεις μπορεί να είναι επικίνδυνες και να οδηγήσουν σε στερεοτυπικές αντιλήψεις. Από την άλλη μεριά, ωστόσο, θα μπορούσαμε να δώσουμε κάποια χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας κάθε λαού, που θεμελιώνονται στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, στις ενέργειες και στις αντιδράσεις των ανθρώπων που τον αποτελούν.

Αρχικά, ας επισημανθεί ότι ο όρος Νεοέλληνας αναφέρεται στους Έλληνες από την εποχή της ίδρυσης του νέου ελληνικού κράτους (1832) μέχρι σήμερα.

Πρόκειται για ένα λαό γεμάτο αντιθέσεις.


ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ

Σε μια προσπάθεια να εξηγηθούν τα αρνητικά χαρακτηριστικά του λαού μας, προβάλλονται συχνά διάφορα γεγονότα, όπως η υποδούλωση σε ξένους δυνάστες αλλά και η εκμετάλλευση της Ελλάδας από τις μεγάλες δυνάμεις. Αρκετά από αυτά τα γεγονότα φαίνονται πλέον σήμερα παρωχημένα∙ ακόμα όμως κι αν επηρέασαν αρνητικά, δεν πρέπει να αποτελέσουν άλλοθι και εμπόδιο αλλαγής ούτε εύκολες δικαιολογίες για τα σφάλματα στα οποία, κατά καιρούς, υποπίπτουμε. Και βέβαια όλοι οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι, αν και η νεοελληνική κοινωνία έχει επιτελέσει σημαντικά βήματα προόδου, πρέπει να προσπαθήσει να αλλάξει αρκετά σημεία της νοοτροπίας της που την κρατούν ακόμα δέσμια του παρελθόντος της και την εμποδίζει να κερδίσει μια ουσιαστική θέση στην παγκόσμια πραγματικότητα. Τέτοια αρνητικά χαρακτηριστικά είναι τα εξής:

Ατομικισμός. Ο Έλληνας πάντα προωθεί το προσωπικό συμφέρον σε βάρος του συνόλου. Τον χαρακτηρίζει υπερτροφικός εγωισμός, ανεδαφική υπεροψία αλλά και υπερβολική φροντίδα για την ατομική άνεση και καλοπέραση. Ο εγωισμός όμως οδηγεί και στην απειθαρχία ή την παρανομία, στην αμφισβήτηση και την εριστικότητα. Με τον εγωισμό συνδέεται και η έλλειψη ορίων, που διέπει συχνά τον Έλληνα, δηλ. η άκρατη ελευθερία που συχνά εκτρέπεται σε ασυδοσία και αναρχία και φτάνει ως την καταπάτηση της ελευθερίας των άλλων.

Ματαιοδοξία, φιλαρχία, πόθος προβολής και διάκρισης. Ο κάθε Έλληνας επιθυμεί να ξεχωρίζει, έστω κι αν δεν είναι ικανός και άξιος. Αυτή η υπέρμετρη φιλοπρωτία μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα τόσο στη διαμόρφωση του ψυχικού του κόσμου όσο και στην επικοινωνία του με τους άλλους ανθρώπους.

Προσκόλληση στο παρελθόν, επίκληση του αρχαίου κλέους ως απάντηση στην πρωτοπορία των ξένων. Παράλληλα όμως τον χαρακτηρίζει και η άγνοια της ιστορίας: ο Νεοέλληνας αγνοεί την ιστορία της πατρίδας του σε βάθος, δε διαθέτει μια συνολική εποπτεία του παρελθόντος του. Και βέβαια φτάνει στην πλήρη υποβάθμιση του παρόντος, αφού δε δείχνει κανένα σεβασμός για την ουσία και τα επιτεύγματα του νεοελληνικού πολιτισμού.

Ανευθυνότητα. Έλλειψη ανάληψης ευθυνών σε όλα τα επίπεδα: από την πρακτική κάθε πολίτη ως την πολιτική. Μ’ αυτή συνδέεται και ο ωχαδερφισμός που επιδεικνύει στα κοινωνικά του καθήκοντα, τα οποία αποποιείται με το σκεπτικό ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και να βελτιωθεί, ακόμα κι αν ο ίδιος δραστηριοποιηθεί.

Έλλειψη οργάνωσης και μακρόπνοου σχεδιασμού, επιπολαιότητα. Τα πάντα στην Ελλάδα υπακούουν στην επιταγή του άμεσου κέρδους, τίποτα δεν προβλέπεται σε σχέση με το άμεσο μέλλον. Έλλειψη τάξης, συστήματος, προγραμματισμού και συντονισμού. Η προχειρότητα είναι αιτία πολλών δεινών. Πολύ συχνά οι Έλληνες ενεργούν σπασμωδικά και ανεύθυνα. Η έλλειψη προγραμματισμού, η βιασύνη, η ημιμάθεια και η ελλιπής οργάνωση συνοδεύουν συχνά τις προσπάθειες των Ελλήνων και τις καθιστούν ατελέσφορες.

Διχόνοια-απουσία αναγνώρισης μιας επιτυχίας. Η επιτυχία στην Ελλάδα αποτελεί ποινικό αδίκημα. Ο Έλληνας δεν αναγνωρίζει ότι υστερεί, ότι κάποιος άλλος είναι καλύτερος από αυτόν. Γι’ αυτό υπονομεύει τους άξιους και ικανούς («γιατί αυτοί κι όχι εγώ»). Οι επιτυχημένοι μειώνονται, άλλοι αρνούνται να δραστηριοποιηθούν και φεύγουν στο εξωτερικό. Αποτέλεσμα: η χώρα αιμορραγεί, χάνοντας ικανούς ανθρώπους.

Διάθεση για εύκολο πλουτισμό που διαβρώνει τόσο το ήθος τους όσο και το δημοκρατικό ιδεώδες και τους καθιστά ικανούς για μικροαπάτες και πλεκτάνες.

Υπέρμετρη πολιτικολογία αλλά και δοκησισοφία. Οι Έλληνες έχουν άποψη για όλα, ακόμα και αν όσα εκφράζουν είναι κοινότοπα και διαρκώς επαναλαμβανόμενα.

Παρορμητισμός και υπερβολικός συναισθηματισμός. Τις περισσότερες φορές ενεργούν με γνώμονα το συναίσθημα και όχι τη λογική, ενώ είναι παρορμητικοί και δε λογαριάζουν τις συνέπειες των ενεργειών τους.

Μιμητισμός. Έντονη ξενομανία διακατέχει συχνότατα τους Έλληνες, ως αποτέλεσμα της μεγάλης επιρροής των ΜΜΕ και της δυτικής κουλτούρας, που οδηγεί στην αποδοχή κάθε, σχεδόν, ξενόφερτου στοιχείου.

Φιλονικία. Η νεοελληνική ιστορία αποδεικνύει πώς οι έριδες, τα μίση και η διχόνοια επηρέασαν την πορεία του έθνους μας.


ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ

Ελευθερία λόγου και έργων. Είναι γνωστή η αγάπη της ελευθερίας στην ιστορική πορεία των Ελλήνων. Η ελευθερία είναι μια αξία που για τους Έλληνες δεν έχει απλώς τη σημασία της κατοχύρωσης κάποιων ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά σημαίνει τρόπο ζωής και η στέρησή της αποτελεί ύβρη.

Φιλοτιμία. Το ελληνικό φιλότιμο οδηγεί στη φιλαλήθεια, την αξιοπρέπεια, στο ήθος και την εντιμότητα. Μάλιστα, η λέξη «φιλότιμο», που συγκεντρώνει τα θετικά χαρακτηριστικά της γενναιότητας, της αξιοπρέπειας, της υπευθυνότητας και της εντιμότητας, δεν μπορεί να αποδοθεί επακριβώς σε καμιά άλλη γλώσσα.

Φιλοπατρία. Η ιδέα και η αγάπη της πατρίδας είναι το μοναδικό στοιχείο που ενώνει όλους τους Έλληνες σε έναν αγώνα, σε μια κοινή προσπάθεια. Οι πιο φωτεινές σελίδες της ιστορίας τους γράφτηκαν χάρη σ’ αυτή την ιδέα.

Φιλομάθεια και περιέργεια. Τον Έλληνα διακρίνει η ανάγκη να μαθαίνει πάντα, να εξερευνά και να ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα. Συχνά μάλιστα διακρίνονται ως επιστήμονες στο εξωτερικό.

Το «πολυμήχανο» των Ελλήνων. Ευφυΐα, ευστροφία, ετοιμότητα πνεύματος. Στις κρίσιμες καμπές του εθνικού βίου, αυτό το δαιμόνιο του Έλληνα θαυματουργεί, βρίσκει λύσεις στα προβλήματα και συνεχίζεται η πορεία του έθνους μας. Με αυτό το χαρακτηριστικό συνδέονται και η πρωτοβουλία που αναλαμβάνει συχνά, χωρίς να χάνει το θάρρος του, η εφευρετικότητα και η δημιουργικότητα.

Ανεξάντλητη επιθυμία για ζωή και δράση. Ζωτικότητα και δραστηριότητα, θετικό πείσμα και προσαρμοστικότητα. Αυτή τη διαρκή νεότητα της ελληνικής φυλής (που πολλές φορές αναγεννάται από την τέφρα της) έχουν επισημάνει και θαυμάσει πολλοί.

Πνεύμα αισιοδοξίας και ευθυμίας ως αντιστάθμισμα στα προβλήματα της ζωής. Οι δύσκολες συνθήκες και οι τραγικές συγκυρίες του εθνικού βίου των Ελλήνων τους δίδαξαν ότι μόνον έτσι μπορούν να επιβιώσουν και να καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στις αντίξοες συνθήκες.

Αγάπη για τη δημοκρατία, αίσθημα δικαίου

Ανδρεία, ψυχικό σθένος: Οι Έλληνες υπήρξαν πάντοτε τολμηροί και ριψοκίνδυνοι.

Κοινωνικότητα, εξωστρέφεια, εγκαρδιότητα: Πνεύμα κοινωνικότητας χαρακτηρίζει τους Έλληνες, για τους οποίους η ανάγκη των φίλων αποτελεί στοιχείο ζωής, ενώ στους φίλους μπορούν να προσφέρουν πολλά.

Σεβασμός στην παράδοση, στην οποία αποδίδουν ιδιαίτερη αξία.

Θρησκευτικότητα. Εκφράστηκε διαχρονικά μέσα από την πίστη στο Θεό, την Ορθοδοξία και την ευσέβεια του ελληνικού λαού.


ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Άτομο

– αυτοκριτική και συνεχής ενδοσκόπηση, αυτογνωσία, αναγνώριση των ιδιαί-τερων φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, προσπάθεια για αξιοποίηση των πλεο-νεκτημάτων και περιορισμός των μειονεκτημάτων του.

- τόνωση της κοινωνικής συνείδησης, με σκοπό την καλλιέργεια των κοινω-νικών αρετών και την αποφυγή του εγωκεντρισμού, οικοδόμηση γνήσιων διαπροσωπικών σχέσεων, με στόχο την κοινωνική αλληλεγγύη και την αποφυγή της αδιαφορίας για τα κοινωνικά καθήκοντα.

- εδραίωση της εθνικής συνείδησης, στροφή στο ζωντανό στοιχείο της παρά-δοσής μας, απόρριψη των διαβρωτικών ξένων στοιχείων και αποτροπή της άκριτης εισβολής των ξένων προτύπων που νοθεύουν τη νεοελληνική φυσιογνωμία, χωρίς όμως τη δημιουργία προκαταλήψεων και ρατσιστικών αντιλήψεων.

Πολιτεία

- δικαιότερη οργάνωση της κοινωνίας, καταπολέμηση των δυσλειτουργιών της κρατικής μηχανής και των φαινομένων σήψης και διαφθοράς, αναβάθμιση των θεσμών, όραμα και έμπνευση για δημιουργία και ανάπτυξη με σταθερό άξονα την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της χώρας μας. Είναι σημαντικό να αποκατασταθεί η σχέση των πολιτών με το ελληνικό κράτος, με την καλύτερη οργάνωση της δημόσιας διοίκησης καθώς και τον έλεγχο και τον περιορισμό της γραφειοκρατίας. Η ευθύνη βαραίνει ιδιαίτερα τους πολιτικούς, οι οποίοι οφείλουν να αποτελέσουν πρότυπα αλλαγής της κακής νοοτροπίας μας, ξανακερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των πολιτών.

Φορείς αγωγής (οικογένεια, σχολείο, Μ.Μ.Ε., πνευματική ηγεσία)

- Χρέος μας είναι η παίδευση/ καλλιέργεια του λαού μέσα από υγιή πρότυπα και παραδείγματα ζωής, αλλά και η ομαλή κοινωνικοποίηση της νέας γενιάς, προκειμένου να διαφυλάσσει τα αυθεντικά μας στοιχεία, να προβάλλει την εθνική μας ιδιαιτερότητα αλλά και να συμβάλει ουσιαστικά στην γενικότερη πνευματική αναβάθμιση της χώρας μας.

- Οι Νεοέλληνες μπορούμε να βελτιωθούμε ως χαρακτήρες, να αποβάλουμε τις τάσεις κατωτερότητας και αυτοϋποτίμησης έναντι των άλλων λαών, να νιώσουμε αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια για την καταγωγή μας και κυρίως να εργαστούμε με μεθοδικότητα και προγραμματισμό για το παρόν αλλά και με προνοητικότητα για το μέλλον.

- Όλοι οι φορείς κοινωνικοποίησης πρέπει να συμβάλουν στην αποκατάσταση εννοιών όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, η ισονομία και η αξιοκρατία και στην καταπολέμηση φαινομένων λαϊκισμού, δημαγωγίας και σταθερής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΑΣ
http://www.erepublik.com/en/article/2138913/1/20