Απάντηση στον barakObamias: "Φίλε, σιγά σιγά μαθαίνω να πετάω χαρταε&t au;ό!"

Day 1,257, 01:31 • Published in Greece Serbia • by Dali Salvador

Το άρθρο αυτό ξεκίνησε σα σχόλιο-απάντηση στο παρακάτω άρθρο του φίλου barakObamias
http://www.erepublik.com/en/article/-giati-den-ema8a-pote-na-petaw-xartaeto-by-bamias--1761641/1/20
με τίτλο «GIATI DEN EMA8A POTE NA PETAW XARTAETO" (By Bamias)».
Επειδή όμως ξέφυγε λίγο σε μέγεθος αποφάσισα να το βγάλω σαν άρθρο.

Αγαπητέ φίλε,
Εγώ ξεκίνησα να παίζω πριν από περίπου 3 μήνες. Τον πρώτο μήνα ήμουν ένας απλός 2-clicker και έμεινα στο παιχνίδι χάρη στο ενδιαφέρον που έδειξε για μένα ο AegeanForce (σε ευχαριστώ πολύ φίλε!). Με δική του προτροπή αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά με το παιχνίδι και τον επόμενο μήνα άρχισα να κάνω τη μια εταιρεία μετά την άλλη. Ενθουσιάστηκα με το επιχειρηματικό κομμάτι του παιχνιδιού. Έχοντας πλέον 2 μήνες πολύ ενεργούς παρουσίας στο παιχνίδι αποφάσισα να ασχοληθώ και με τα κοινά. Αυτό έγινε περίπου πριν από ένα μήνα.
Τότε ένιωθα ακριβώς όπως εσύ! Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κανείς δε μου λέει τίποτα! Ήθελα τόσο πολύ να ξέρω όλα όσα γίνονται γύρω μου αλλά κανείς δε φαινόταν να έχει τη διάθεση να μου τα εξηγήσει! Έμπαινα στο chat αλλά εκεί κυριαρχούσε το χαβαλέ. Κανείς δε μιλούσε για σοβαρά ζητήματα. Αποφάσισα να γίνω μέλος σε κάποιο κόμμα. Ίσως εκεί να έβρισκα απαντήσεις. Δυστυχώς και εκεί τίποτα. Μεγάλη βοήθεια για τα θέματα που απασχολούν ένα νέο παίχτη αλλά ελάχιστη για τα σοβαρά θέματα που απασχολούσαν τη χώρα και εμένα. Στις συνεχείς ερωτήσεις μου: «Γιατί βαράμε εδώ; Γιατί δε βαράμε εκεί;» οι απαντήσεις ήταν αυτές που αναφέρεις! Από το απαράδεκτο «γκε γκε» μέχρι το ευγενικό «ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες». Παντού το ίδιο. Κανείς δε μιλούσε. Λες και όλα αυτά ήταν real-κρατικά μυστικά! Λες και δεν παίζουμε ένα παιχνίδι! Λες και αν οι γείτονες μάθουν κάτι θα μας υποδουλώσουν για άλλα 400 χρόνια!

Το αποτέλεσμα ήταν νεύρα και κυρίως απογοήτευση. Περίπου μετά από μια βδομάδα βρέθηκα μπροστά σε δύο δρόμους: παρατάω το παιχνίδι (δηλαδή γίνομαι πάλι 2-clicker) ή αρχίζω και μπαίνω στα κέντρα των αποφάσεων (βλέπε teamspeak)! Αποφάσισα να κάνω το δεύτερο. Όσο κι αν φανεί αστείο σε μερικούς ο κόπος για μένα ήταν μεγάλος. Ποτέ δεν είχα εγκαταστήσει ανάλογο πρόγραμμα. Ούτε καν Skype δεν είχα! Τελικά μετά από πολλές προσπάθειες τα κατάφερα. Στην αρχή μπήκα χωρίς μικρόφωνο, μόνο με ακουστικά. Ήθελα απλά να ακούω. Άλλωστε δεν είχα και πολλά να πω! Φυσικά δεν ήταν αμέσως εύκολα τα πράγματα. Τα σημαντικότερα κανάλια ήταν κλειδωμένα, αν κάποιος τολμούσε να κάνει μια «χαζή» για κάποιους ερώτηση οι «παλιοί» του έδιναν απότομες παρατηρήσεις και άλλα τέτοια. Ευτυχώς έκανα υπομονή. Άλλωστε είναι δύσκολο να με τρομάξει κάποιος στα 37 μου όσο κι αν προσπαθήσει.

Σήμερα τα πράγματα έχουν επιτέλους αρχίζει να αλλάζουν. Εδώ και 3 μέρες έβαλα και μικρόφωνο. Πλέον νιώθω ότι έχω και κάτι να πω. Και φυσικά το λέω και θα το λέω! Όχι ότι όλοι κάθονται και με ακούνε (άλλωστε νομίζω ότι έχω διαφορετικές απόψεις με τους περισσότερους που έχουν «δυνατές» φωνές εκεί μέσα). Δεν έχω όμως τέτοιες απαιτήσεις. Θέλω απλά κάποιοι να με ακούνε και να τους ακούω. Και ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι. Από τον πρόεδρο της χώρας μέχρι τους απλούς πολίτες. Πλέον μπορώ να πω την άποψη μου. Πλέον μπορώ να μάθω τι συμβαίνει γύρω μου. Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο φίλε μου Plaka Mekaneis να αγοράσει ο μαθητής τα βιβλία. Αρκεί να πάει στο σχολείο. Εκεί (σιγά σιγά) θα τα μάθει όλα. Απογοήτευση δε χρειάζεται. Απλά υπομονή και επιμονή. Έτσι θα κάνουμε όλοι μαζί το παιχνίδι μας καλύτερο.