Join the new world

Όλοι στην παρέα μου συμφωνούμε σε δυο πράγματα: Στο ότι η Ελλάδα δεν θα βγεί ποτέ από τα μνημόνια και ότι ο φίλος μας ο Πανάγος, αποτελεί την μεγαλύτερη έκπληξη ως προς το επαγγελματικό κομμάτι. Τον θυμόμαστε αραχτό να λιάζεται στο προαύλιο του σχολείου την ώρα του μαθήματος, φορώντας το ίδιο κολλητό σκισμένο τζην, την μπλούζα Blind Guardian και το χαιτέλι του μονίμως ανακατεμένο στα όρια της αφάνας. Εξ αρχής μας είχε δηλώσει ότι δεν θα ασχοληθεί με τις πανελλαδικές και ότι θα δώσει εξετάσεις να εισαχθεί στο μεταφραστικό τμήμα της Κέρκυρας. Μάλιστα… ο Πανάγος ανήκει στην ευτυχισμένη εκείνη κατηγορία ανθρώπων που ανακαλύπτουν γρήγορα τα ταλέντα τους και τα επιλέγουν ως επάγγελμα. Και ο Bitter Pan, όπως τον αποκαλούσαν στο σχολικό συγκρότημα που γρατζουνούσε μια κιθάρα, είχε γρήγορα ανακαλύψει την κλήση του στο να μαθαίνει με άνεση ξένες γλώσσες.

Εύκολη εισαγωγή στο μεταφραστικό και στα φοιτητικά του χρόνια αρχίζει να δείχνει τα δόντια του… Μαθαίνει, άνευ διδασκάλου άλλες τρεις γλώσσες- μία εξ αυτών τα Εβραϊκά- πέρα των τεσσάρων που ήδη ομιλούσε και χτυπάει και ένα μεταπτυχιακό γλωσσολογίας στο Ισραήλ. Επιστρέφει στην Αθήνα και εργάζεται για δυο μήνες σε γνωστή εφημερίδα με τον παχυλό μισθό των 400 ευρώ. Απογοητευμένος με την κατάσταση, αλλά και θυμωμένος γι αυτό τον οίκο ανοχής που ονομάζεται Ελλάδα, αποφασίζει να γίνει «προδότης» κατά τον αξιότιμο κύριο Καζάκο και να κάνει διδακτορικό και συνάμα αμοιβόμενη ερευνητική εργασία στην γλωσσολογία, στο πανεπιστήμιο της Χάγης.

Εκεί βρίσκει την ηρεμία του και συνάμα την αβίαστη αναγνώριση των ικανοτήτων του. Σύντομα βρίσκεται να εκτελεί χρέη διερμηνέα για λογαριασμό της ολλανδικής κυβέρνησης και με το μισθό του βοηθάει πλέον και τους γονείς του στην Ελλάδα. Γνωρίζει την Πόπη, επίσης «προδότρα» νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο της Χάγης, παντρεύονται και πριν 6 μήνες φέρνουν σε αυτόν τον κόσμο τον χιλιομπαλωμένο το πρώτο τους παιδί.

Κατά την πεντάχρονη, εως τώρα παραμονή του Πανάγου στην Ολλανδία, μόλις μια φορά χρειάστηκε να μεταβεί ο ίδιος σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Όλες οι υποθέσεις διεκπεραιώνονται διαδικτυακά με άνεση και από το κρεβάτι σου αν βαριέσαι να σηκωθείς. Το ίδιο φυσικά συνέβη και με τη διαδικασία που ακολουθεί τη γέννηση ενός παιδιού. Το ζευγάρι απλά δήλωσε τον αριθμό ασφάλισής του στο μαιευτήριο και κατόπιν οι αρμόδιες υπηρεσίες άρχισαν να στέλνουν σειρά απο email, ζητώντας συγκεκριμένα δικαιολογητικά σε ηλεκτρονική μορφή και άπαντα διευθετήθηκαν ταχέως…



Άπαντα; Oooooχι! Η Ελλάδα βρίσκεται παντού ρε φίλε, μαζί και η κατάρα της… Το ζεύγος αποφασίζει να έρθει στην πατρίδα για καλοκαιρινές διακοπές, να χαρούν και οι γερόντοι το εγγονάκι. Για το βρέφος απαιτείται προσωρινό διαβατήριο και ο Πανάγος μεταβαίνει στο ελληνικό προξενείο. Εκεί μια βαριεστημένη κυρία τον ενημερώνει ότι δυστυχώς το παιδί δεν μπορεί να ταξιδέψει μαζί τους καθώς η έκδοση του προσωρινού διαβατηρίου είναι αργή διαδικασία που διαρκεί ένα χρόνο περίπου! Τα παίρνει ο φίλος στην κράνα και ζητάει να δει προσωπικά τον πρόξενο. Γυάλιζε το μάτι του, είναι και ντερέκι και μπορεί να τον φοβήθηκαν και σύντομα βρίσκεται στο γραφείο του. Εκεί ο πρόξενος τον ενημερώνει ότι δυστυχώς αυτή είναι η χρονοβόρα διαδικασία που ακολουθείται και σε αυτό ευθύνεται το ληξιαρχείο αποδήμων στην Αθήνα. Ωστόσο του δίνει την σωστή συμβουλή…

«Να στείλετε κάποιον δικό σας στο ληξιαρχείο στην Ελλάδα. Ας απευθυνθούν στον θυρωρό… με ένα χαρτζιλίκι κάτι θα μπορεί να κάνει!»

Όπως και έκανε…