خودکشی ایرپابلیکی!!!
Delbaranii.Alone
این آرتیکل رو از طرف رفیق شفیقم سارا پست میکنم :دی
خ تف
شیلتر
خودکشی ایریپی!
این مقاله رو به دوستانم بدهکارم. منظورم از دوستان، کسانی نیست که صرفا اسممون توی پروفایل همدیگه هست. بلکه کسانی هستند که نامه های دوستانه به هم نوشتیم، برای مقاله های هم کامنت های دوستانه گذاشتیم، از خوندن مقاله های هم لذت بردیم، به طنز هم خندیدیم و برای اشغال کشورمون ناراحت شدیم... حتی آدمای بیش از اندازه احساساتی ای مث من برای از دست دادن این کشور مجازی گریه کردیم... اگه دوست داشتید به من بخندید، راحت باشید. من همیشه خنده دیگران رو دوست داشتم و دارم حتی اگه به گریه های من باشه. بله، من به خاطر از دست دادن این کشور گریه کردم... هنوزم دارم اشک می ریزم وقتی این جمله ها رو می نویسم. آخه می دونید؟ این که نتونستیم ایران رو پس بگیریم از نظر من یه درد و یه شکست بزرگه و من تا به حال تو زندگیم هرگز شکست نخوردم. البته اگه مردود شدن توی مصاحبه دکترا اسمش شکست نباشه. و حالا علاوه بر شکست، درد از دست دادن کشورم رو هم توی دلم حس می کنم. حتی اگه مجازی باشه... خدا نکنه یه روز کار به دنیای واقعی بکشه
بگذریم
خیلی دوست داشتم وقتی بازی رو ترک کنم که کشور مجازیم به انسجام رسیده باشه. دوباره ساخته باشیمش و همه چی سر جای خودش باشه ولی خوب... همه چی اون طوری نمیشه که ما می خوایم
وقتی هنوز آقای فریبرز رئیس جمهور بود، کل موجودی اکانتم 40 گلد بود که وقتی دیدم مجلس کارشکنی می کنه و به خاطر اغراض شخصی به رئیس جمهور مملکت بودجه نمیده تا یه جنگ رو هدایت کنه، به ایشون پیشنهاد کردم که هرچی دارم رو بهشون بدم شاید بشه چن تا تانک خرید و داد به بچه ها تا بجنگن. قدم کوچکی بود ولی تنها کاری بود که از دستم برمی اومد. ایشون از من تشکر کردند و (با وجود تمام فحش هایی که ملت به ایشون میدند، عمیقا معتقدم که) با مناعت طبع گفتند که از نظر مالی مشکلی نیست و فقط همین حمایت ها دلگرمشون می کنه
درسته... شاید فریبرز یه پسربچه بیشتر نباشه، درمقایسه با سن خودم واقعا یه پسربچه بیشتر نیست ولی همین مناعت طبعش رو کدوم بزرگتر این بازی نشون داده؟ اونقدر بهش بودجه ندادند که مجبور شد برخلاف قانون ایران (و نه قانون بازی! فقط قانون ایران) عمل کنه و تیکت بزنه به ادمین... خزانه رو بگیره و استیضاح بشه و بره کنار
قبل از استیضاحش و قبل از اینکه حتی یک برد توی جنگ ها داشته باشیم، یه مقاله زدم و همون 40 گلد کل موجودیم رو که فریبرز قبول نکرده بود، به عنوان جایزه یه سوال قرار دادم: چطور می تونیم یه اکانت رو توی ارپابلیک حذف کنیم؟
اونقدر اراده ندارم که خودم بازی رو بذارم کنار و بذارم اکانتم بمیره. اگه اکانت می داشتم از فضولی دونستن اینکه بالاخره ایران آزاد میشه یا نه می مردم! درنتیجه تنها راه چاره حذف شدن اکانتم بود
دوست خوب و بدجنسم ال سنسو جواب رو گفت و جایزه رو گرفت: به ادمین تیکت بزن و بخواه اکانتت رو حذف کنه
بعد که فهمید می خوام واقعا اکانت خودم رو حذف کنم، به من نامه نوشت و به نام دوستی قسمم داد که از حذف اکانت منصرف بشم. فریبرز هم توی مقاله به عنوان رئیس جمهور دستور داد حق ندارم اکانتم رو حذف کنم و هنوزم باید برای ایران بجنگم
اگه از دستور رئیس جمهور سرپیچی کنم، زیاد برام سخت نیست چون این فقط یه بازیه ولی وقتی کسی به نام دوستی قسمم میده، نمی تونم نادیده بگیرم... دوستی ارزشمندترین چیزیه که توی زندگیم دارم و حس می کنم
درنتیجه برگشتم به بازی. ناشی بازی درآوردم و برای اینکه توی دیویژن یک کمی قویتر بشیم دو تا اکانت مولتی ساختم و به یک ربع نکشیده بن شدم. هم خودم و هم اون دو تا اکانت! درنتیجه به ادمین ایمیل زدم و خواهش کردم لااقل اکانت اولم رو باز کنه که گفت غیرممکنه و تنها اجازه دارم یه اکانت جدید بسازم. منم ساختم. همونی که به اسم
Sara II Z
می شناسید. روزای خوبی هم با همین اکانت داشتم و دوستان جدید و قدیم رو دوباره پیدا کردم و خدا می دونه که هرکاری می تونستم کردم که بتونیم ایران رو برگردونیم دوباره... ولی اکانت من یه اکانت کوچولو و ضعیف بود و تنها کاری که ازش برمی اومد نوشتن چرت و پرت و خندوندن دیگران بود. دیگه خسته شدم... ایران که آزاد نمیشه. نمی دونم کیا نمی خوان آزاد بشه ولی دیگه برام مهم نیست. تصمیم گرفتم اینو فقط یه بازی بدونم و چون از دست دادن ایران هرگز برام قابل تحمل نیست ترجیح دادم این بازی رو ترک کنم
آخرین مقاله من بدهی من بود به دوستانی که قول داده بودم عکس طنزشون رو بذارم. به قولم عمل کردم. دو سه تا اکانت مولتی ساختم و خیلی تابلو شروع کردم به ترانسفر گلد بین اکانت ها! اون موقعی که نمی خواستم بن بشم سر یه ربع بن شدم ولی حالا که تعمد داشتم بن بشم، این ادمین احمق خنگول بازیش گرفته بود. دو روزی طول کشید ولی بالاخره امروز که از آموزشگاه برمی گشتم دیدم بن شدم و حالا می تونم با آرامش، بازی رو ترک کنم
خوب... این مقاله هم همونطور که گفتم بدهی من هست به دوستانی که قلبا دوسشون داشتم و دارم و همیشه برام دوست (یه واژه مقدس) باقی می مونن. اسم نمی برم ولی مطمئنم خودشون می دونن که چه کسانی هستن چون احساس دوستی واقعی همیشه دوطرفه هست... و میدمش به سوشیای عزیزم که توی روزنامه خودش بذاره. ازش هم خیلی خیلی ممنونم که این لطف رو به من می کنه
دوستان خوبم
منو ببخشید که ناامیدم
منو ببخشید که از باندبازی ها خسته ام
منو ببخشید که به اندازه یه لول بیست و پنجی تنهاتون میذارم
خواهش می کنم مواظب روح پاک خودتون و بچه هایی که میان تو بازی، باشید
روزگارتون خوش
Sara II Z = sara safavi
Comments
: |
; (
برش می گردونم
@مستر:
بزار بخونه برا دکتراش 😐 دِهَ 😐
خودش که احتمالا اینو نمیبینه ولی من حرفم رو میزنم
ایران نه یه مشت سنگ و خاک و دریا تو واقعیته نه چندتا صفر ویک و یه لکه خاکستری توی نقشه این بازی
آدمای یه کشورن که بهش اعبار میدن
حتی آدما هم از گوشت و خونن که امروز هستن ولی فردا نه ولی چیزی که اهمیت داره اتفاقاتیه که بین این آدما میافته
مهم زندگیشونه که جریان داره حالا گیریم توی بازی مناطقمون دست ترکیه باشه یا توی واقعیت اوضاع کشور اسف بار باشه
خوب که چی؟ همدیگه رو که داریم....میتونیم با هم خوش باشیم و به دنیا بخندیم...نمیتونیم؟
ناراحت شدم دفعه قبل هم گفتم بهت که با دو سه تا اکانت مولتی این مملکت درست نمیشه
و قول دادی که دیگه مولتی نسازی اما ساختی و بن شدی
تو هیچ کاری هم که نمیتونستی بکنی حداقل با چرت و پرتات ملت رو میزاشتی سر کار
و یه ذره شادشون میکردی
امیدوارم دوباره مثل بچه آدم اینجا ببینمت ولی اگه قراره دوباره بیای و اینجوری ادامه بدی
نمیخواد دیگه برگردی چون دوباره بن میشی و یه سری ممکنه ناراحت بشن
البته من به زودی میام به خدمتت میرسم و از خجالتت در میام
خاک تو سرت با احترام دوست مجازی تو
سینا سنسو
تو زندگیه واقعیش موفق باشه
...
متاسفم همین
be salamat
غم انگیز بود... امیدوارم تو زندگی واقعیت موفق باشی
شاید یه روزی برگردی و ببینی ترکیه رو کامل گرفتیم 😉
GL
این فقط یه بازیه
بازی رفتنیه و دوستی ها موندنی
دو روز نمیشد که باهات دوست شده بودم
البته از همون دوستی هایی که خودت گفتی دوستی نمیدونیشون
یعنی دوستی پروفایلی
ولی به نظر من اولین قدم دوستی همینه
در هر صورت مهم اینه که تو این بازی یه سری دوستای جدید پیدا کردی
موفق باشی
حیف
دلمون برای دوستان مجازی هم تنگ میشه
هرچند نمیشه گفت مجازی
چون من نزدیک به 10 سال از عمرم به جای دنیای واقعی تو دنیای مجازی زندگی کردم
دوستان مجازی من
روزگارتون خوش هرجا که هستید
دور یا نزدیک
زندگی به کامتان : )
سارا جان امیدوارم زندگی واقعی بر وقف مرادت باشه
هرجا هستی موفق باشی
اینجا هم درسته یک بازیه ولی آینده فکری و همکاری مارو نشون میده
خیلی ها هستن پیگیر جدی بازی هستند
و براشون اینجا خیلی واقع گرایانه هست
امید به آزادی و سربلندی چه در دنیای واقعی چه در بازی
ایرانی سربلند باشی و سر افراز
جاودانه باد ایران
هاراگیری
کاره بسیار مقدس و خوبیه :دی
بر عکس بالایی نمیتونم قول بدم که دلم تنگ میشه :پی چون اونقدر از این خداحافظی های مطلق یه طرفه تونت دیدم که گنجایش به یاد موندن همشو ندارم :دی
ولی میدونم که تو ناخداگاهم همیشه برای دوستانه از دیده برفته ارزوی موفقیت میکنم 😉
ایکاش برگردید...
تمام کسانی که رفتن برگردن...نمیگم برای ازاد کردن ایران مجازی بلکه برای در اغوش دوستانه هم بودن....
منم بعد از مشکلات زندگیم از سال 83 به بعد دنیای مجازی شده دلخوشی من...
من هیچگاه نخواهم رفت...
من به شکلات تلخت وعتاد کردی و رفتی!!!رسم زمونه همینه ادمارو به 1چیزایی معتاد میکنن ومیرن
هرجا هستی پیروز باشی
چه دکترا قبول بشی چه نه!!!برای ما خانم دکتری
GL
in bahsa dg khili tekrari shode tekrari ke kameshe khaz shode 4sale too in baziam hamash hamine 😐 yeki delesh migire mire .... bad taze vared miaran oonam ye 2ta election nabordo fosh khord mire ... kollan afrado ba zooroo zarb miarim bad ghahr mikonan kolli tohmat na pakio bond bazi mizanan mire baw bazie dg relax bashin
:l
chera?:l
:l
منم اونقدر نمیشناختمش که دلم براش تنگ بشه ولی به خدا ناراحتم کرد آرتیکلت . یکی سعی کنه یه اکانت درست حسابی براش گیر بیاره برش گردونه به بازی
تصمیم دارم نه شات فارسی بدم ونه مقاله فارسی بخونم ونه حتی کامنت بدم
بچه ها گفتن داری از بازی میری واسه خاطر تو کامنت میدم
ایران،ایرانی میخواد
اکانت نمیخواد
خیلی از این ها که ادعای ایرانی بودن دارن ایرانی نیستن
این شهرها نیستن که ایران رو میسازن
ایرانی ها ایران رو میسازن
بیا بچه محل مارو ببین
زرتی قهر می کنه میره
تازه به اسپماش امیدوار شده بودیما:دی
-.-
هیف بود سارا با مولتی کارتو خراب کردی 🙁
خدابیامرزتت
روحت شاد
راهت پررهرو
....
ایرانی ها ایران رو میسازن
منتظر می مونیم برگردی
برمیگرده نمیتونه برنگرده