Wiersz
Day 879, 05:56
•
Published in Poland 
•
by
•
by Mr Grandma
Kwietniowa erupcja
Nasz wieszczu i mój idolu, Adamie,
Uproś Panią, co swój tron ma w Częstochowie
I świeci w Ostrej Bramie,
Aby Twe przepowiednie, których rozumem pojąć nie mogę
Dały Ojczyźnie siłę, kończąc straszną trwogę!
Kwietniowego poranka, od lat mgłą zakrytego
Stalowy krzyż rozbił skorupę globu plugawego.
Wybiła z krateru krwista lawa gorąca
Ze stu serc kwiatu Polski bijąca,
Obmyła z tysięcy trupów mrok zaklęty
I świat wie już - to nie trupy - to Polskie Diamenty.
I zabrał głos człowiek z dalekiej ziemi,
Którego imię czterdzieści i cztery:
"W dniu takiem i ja czuję się Polakiem".
Bo to wszystko nie przypadkiem jest, lecz ZNAKIEM.
I rozpłynie się mgła, rozejdą się szyki,
A po Nich zostaną nie tylko guziki.
Nazajutrz jednak ostygnie skała,
Każdy z ochotą powróci do złego.
Gdzie ten szacunek? Gdzie jest ta chwała?
Nie nauczyłeś się bracie niczego?
Potrzebna będzie kolejna tragedia,
By znów na dni kilka nastała jednia.
Tak wiele ofiar, szlachetnych osób...
Nawet sam papież - w ten oto sposób
Nie doceniamy tego, co mamy,
Dla siebie będąc jak wrogie chamy.
Pamiętaj więc na zawsze, Polaku,
Że dano Ci tak wiele znaków,
Byś co dzień w swojej trzymał pamięci
Memento mori - pamiętaj o śmierci.
Paweł Wyrzykowski
Tak jak obiecywałem w poprzednim artykule, zamieszczam tutaj wiersz, jednak w innej formie, niż chciałem (przyczyny techniczne). Jak też zapowiedziałem, dodałem go również na Wykop .
Mr Grandma
Nasz wieszczu i mój idolu, Adamie,
Uproś Panią, co swój tron ma w Częstochowie
I świeci w Ostrej Bramie,
Aby Twe przepowiednie, których rozumem pojąć nie mogę
Dały Ojczyźnie siłę, kończąc straszną trwogę!
Kwietniowego poranka, od lat mgłą zakrytego
Stalowy krzyż rozbił skorupę globu plugawego.
Wybiła z krateru krwista lawa gorąca
Ze stu serc kwiatu Polski bijąca,
Obmyła z tysięcy trupów mrok zaklęty
I świat wie już - to nie trupy - to Polskie Diamenty.
I zabrał głos człowiek z dalekiej ziemi,
Którego imię czterdzieści i cztery:
"W dniu takiem i ja czuję się Polakiem".
Bo to wszystko nie przypadkiem jest, lecz ZNAKIEM.
I rozpłynie się mgła, rozejdą się szyki,
A po Nich zostaną nie tylko guziki.
Nazajutrz jednak ostygnie skała,
Każdy z ochotą powróci do złego.
Gdzie ten szacunek? Gdzie jest ta chwała?
Nie nauczyłeś się bracie niczego?
Potrzebna będzie kolejna tragedia,
By znów na dni kilka nastała jednia.
Tak wiele ofiar, szlachetnych osób...
Nawet sam papież - w ten oto sposób
Nie doceniamy tego, co mamy,
Dla siebie będąc jak wrogie chamy.
Pamiętaj więc na zawsze, Polaku,
Że dano Ci tak wiele znaków,
Byś co dzień w swojej trzymał pamięci
Memento mori - pamiętaj o śmierci.
Paweł Wyrzykowski
Tak jak obiecywałem w poprzednim artykule, zamieszczam tutaj wiersz, jednak w innej formie, niż chciałem (przyczyny techniczne). Jak też zapowiedziałem, dodałem go również na Wykop .
Mr Grandma
Facebook
Twitter
Discord
Comments
Dzięki Babciu za ten wiersz !
Swietny wiersz. Bardzo podoba mi sie nawiazanie do postaci z dziadow (a dokladniej widzenia ks. Piotra) i do "guzikow". Trafilo do mnie.
Kiedy następny ? 🙂
Bravo! 😃
spam.
Nic dodać nic ująć. Vote
Widać, że lubisz Mickiewicza 🙂
Pisarzem nie jestem. To było zapewne jednorazowe natchnienie. Mam nadzieję, że mimo niezbyt dobrej podstawy do napisania jakiegokolwiek wiersza (młodzian ze mnie), da się uchwycić to, co chciałem przekazać, i mam też nadzieję, że odniesiecie to do swojego życia zarówno realnego, jak i wirtualnego.
A wiersz zamieściłem tutaj, gdyż to właśnie tutaj gra wiele młodych ludzi, którzy interesują się polityką i tworzą, wirtualne, bo wirtualne, ale państwo. Na Wykop wrzuciłem, bo to stamtąd "wyrosłem" i bardzo jestem zżyty z tamtą społecznością. Dziękuję za ciepłe słowa 🙂
Sądzę że za kilka lat ten wiersz pojawi się w podręcznikach 😛
nic z tego nie rozumie ale vote 🙂
Bardzo ładny wiersz.
Vote.
Teraz rozkminiać, co autor mial na mysli?
Panie kolego, toż to nawet moja dziewczyna pojęła, co chciałem przekazać 😃
Raczej nie miałem problemów ze zrozumieniem, o co autorowi chodziło. Chociaż... te "czterdzieści i cztery" nadal brzmi nieco enigmatycznie - jeżeli taka była twoja intencja, to wyszło bardzo dobrze.
"Czterdzieści i cztery" - chodzi tutaj o Obamę, 44-tego Prezydenta USA, który to w dniu napisania tego wiersza przeze mnie, wypowiedział coś w stylu "dzisiaj wszyscy jesteśmy Polakami" albo "dzisiaj wszyscy powinniśmy czuć się Polakami".
No to tutaj mnie masz. Tego akurat nie "załapałem". Dlatego zresztą napisałem "raczej". Nie wiedziałem, że Obama to 44-y prezydent. Cóż, nobody's perfect. Swoją drogą szkoda. Teraz już ten "czterdzieści i cztery" jest oczywisty. Wolałem bardziej po mickiewiczowsku ;-P
calkiem niezly wiersz
A imię jego czterdzieści i cztery...
Kurcze, dobre to jest, szczególnie, że sam bym nawet 4 wersów tak nie napisał.
Lecz ostatnie słowa, trochę źle wpłynęły na moja ogólną ocenę treści. Spowodowane jest to tym, że bardzo nie lubię tych słów i to nie przez przesłanie, a raczej wpływ na człowieka w pewnych sytuacjach (gdy się to uważa za jedną z podstaw myślenia).