Αντιγόνη

Day 3,366, 19:39 Published in Greece Greece by Eleanor 82
😛





Πρόσφατα είχα πληροφορηθεί ότι το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, αυτό που θέλει να κάνει αντικείμενο της εκπαίδευσης τον τρανσεξουαλισμό και την κτηνοβασία, είχε επίσης σαν πρόθεση να απαλείψει την διδασκαλία της "Αντιγόνης" από τα εκπαιδευτικά αντικείμενα.
Ως φιλόλογος διαμαρτυρήθηκα όπως και οι εν Ελλάδι συνάδελφοί μου για την πρόθεση αυτή' και σαν παρεπόμενο το υπουργείο την αρνήθηκε, θέλω να ελπίζω για πάντα και όχι προσωρινά μέχρι να κατασιγάσει ο θόρυβος.

Κάποιες διευκρινήσεις για το θέμα, ώστε να μην θεωρείται μια επαγγελματική μονομανία:

Ο μύθος στον οποίο βασίζεται η τραγωδία "Αντιγόνη" είναι πολύ πιο περίπλοκος από όσο παρουσιάζεται στην ίδια.
Ήταν ο Ετεοκλής που πρώτος παραβίασε τους όρκους με τους οποίους είχε δεσμευτεί, ώστε να εναλλάσσεται με τον αδελφό του Πολυνίκη στην βασιλεία.
Ο τελευταίος δεν βαρύνεται λοιπόν με το αδίκημα της προδοσίας, αλλά με εκείνο του αντί να αντιμετωπίσει τον αδελφό του ενώπιον του κοινού της Θήβας, επέλεξε να στρατολογήσει μια μαχητική δύναμη από 6 εχθρικές σε αυτήν πολιτείες και να την οδηγήσει ενάντια στους πολίτες της πατρίδας του.
Είχε αυτό το δικαίωμα; Σύμφωνα με τους θεσμούς και τους όρους της εποχής του, το είχε' αλλά την δικαίωση ή την απαξίωση την έφερνε το ίδιο το γεγονός της επιτυχίας ή της αποτυχίας του εγχειρήματος.
Ο Κρέοντας είναι διάφορο θέμα. Ενώ παρουσιάζεται σε παλιότερη εποχή του μύθου σαν συνετός τοποτηρητής - ως πλησιέστερος συγγενής - του θρόνου που με προθυμία τον παραδίδει στον Οιδίποδα όταν λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας, στο συγκεκριμένο σημείο έχει γίνει ένας άφιλος και άνομος εραστής της εξουσίας καθεαυτής' και παραβιάζει κατάφωρα την αρχαία συνθήκη με την οποία οι θεοί εκχωρούν στον άνακτα την ηγεμονία ανάμεσα στους ανθρώπους του λαού του.
Ας μην μπερδεύουμε την έννοια του "ελέω Θεού βασιλέα" των μεσαιωνικών και ύστερων μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα χρόνων, με εκείνη του "άνακτα" των αρχαίων Ελλήνων. Και στις δύο περιπτώσεις, η θεϊκή συναίνεση είναι επιβεβλημένη' αλλά οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Στην μεσαιωνική και ύστερη πρακτική, η βασιλική εξουσία είναι μη αμφισβητήσιμη επειδή εκπορεύεται από τον Θεό και δεν επιδέχεται κριτική. Στην ελληνική πρακτική ο άναξ είναι διαρκώς υποκείμενος στην κρίση του κοινού, ως προς το αν συνεχίζει να συμμορφώνεται με την θεϊκή βούληση για υπηρέτηση του λαού, με την εφαρμογή κάποιων απλών κανόνων.
Ο Κρέων λοιπόν σε αυτή την τελευταία συμπεριφορά του, παραβιάζει αυτούς τους απλούς κανόνες στο σημείο τους που αφορούν τον σεβασμό στους νεκρούς, άσχετα από το όποιο τους αδίκημα.
Και έρχεται ένα απλό κορίτσι, η Αντιγόνη, να καταδείξει την αβουλία και την αδυναμία του Κοινού των Θηβαίων να αντιπαρατεθούν σε μια εξουσία που έχει υπερβεί την θεϊκή της εξουσιοδότηση και έτσι έχει αυτοαναιρεθεί.
Ο Κρέων είναι το πρώτο δείγμα μετατροπής της υποκείμενης σε θεσμούς και παραδόσεις διακυβέρνησης, σε μια στρατοκρατική και αυθαίρετη εξουσία' τέτοια που εξακολουθούμε να βλέπουμε και στις μέρες μας καλυμμένη κάτω από τα ονόματα Πρωθυπουργών και Προέδρων, αντί για τα παλιά Βασιλέων και Αυτοκρατόρων.

Δεν θα είναι εύκολος ο δρόμος για την επαναφορά της θεσμικής διακυβέρνησης, ύστερα από τόσους αιώνες διαστροφής, κατάχρησης και εξουσιολαγνείας.
Θα γίνει όμως.




😃