Join the new world

Πόσο περίεργο είναι να παίζουμε ένα παιχνίδι , με τον οποιοδήποτε ρυθμό , στο οποίο εφαρμόζουμε τα θέλω μας . Πρέπει να τρέχουμε , να γυρνάμε το κόσμο ανάποδα για να προχωρήσουμε .... θα μου πεις όμως ότι αυτά είναι που σου μένουν . Η επιτυχία δεν έχει τη γλύκα που έχει ο αγώνας για να φτάσεις σε αυτή . Αξίζει να απογοητεύεσαι και να ξαναπροσπαθείς . Γιατί θα έπρεπε όλα να είναι τόσο καλουπωμένα ;
Τόσο πολύ μεγάλη ανάγκη για ένα μικρό ξέσπασμα ; Το πως τα διαχειριζόμαστε εδώ ... όπως και στη πραγματικότητα ; Τι έχουν να πουν γι αυτό οι παλιοί και οι έμπειροι παίχτες ; Φτάνει μια πρόληψη για την αυξημένη και σταθερή ροή στο παιχνίδι από τη πλευρά του κράτους ; Και εάν είχαμε ένα σταθερό δόγμα και το διατηρούμε και φτιάξουμε άλλα δεδομένα , μέτρα και σταθμά για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας ; Παίζει ρόλο από ποιον χώρο προέρχεται ο κάθε παίχτης ;
Έπειτα μικρές ίσως και ασήμαντες διαπιστώσεις είναι πως το παιχνίδι είναι ανθρωποκεντρικό ή ανθρωποπροσωπικό ;Η διαφορά τους είναι στο τρόπο που προσελκύεις το παίχτη . Όχι μόνο να ενταχθεί σε κάποια μονάδα ή κόμμα . Μένει ένα μικρό κομμάτι που μπορεί να αναζωπυρώσει τη πλευρά της απογοήτευσης του παίχτη . Όπως και στα πραγματικά δεδομένα το χρήμα δεν τραβάει και ένα παίχτη ; Να μπορεί να χτίσει και όχι να τραυματίζει το χρόνο του .
Το ερώτημα πλέον είναι κοινωνία ή κράτος ;