[BaB] İzcisinin kolunu kıran liderin ibretlik hikayesi ( true story)

Day 2,580, 16:01 Published in Turkey Turkey by Blue and Black

Çok değerli eTr vatandaşları aziz okurlarım. Bazılarınızın da bileceği gibi haftasonları bir izci kulübünde liderlik yapıyorum. Bu akşam ki çalışmanın sonrasında izcilerimin bir kısmıyla Yeşil camiinin oralarda biraz laflamak için oturduk. Birer çay içtik . Gülüştük ,eğlendik, espriler komiklikler ,yapıldı. Neyse konuya geçiyorum.





Akşam çok geçe kalmamak için kalktık kulübe doğru ilerliyorduk. Ara bir sokakta yokuş aşşağı inerken önden yürüyen bir izcimin sırtına biniyim dedim ( halkarasında şakalaşmak olarak bilinen ama mantıklı bi bakış açısıyla baktığında bildiğin sığırlık olan bişey ) insafsız mahalle sakinleri sokakta halı mı yıkamışlar ne yapmışlar ben tam zıplarken ayağım bir güzel kaydı. zaten yokuş aşağı bi de yerler kaygan ben öndeki çocuğun üstüne bayağı uçtum. Çocuğa çarptım çocuk düştü bi de üstüne ben düştüm. ( ilk bi kaç saniye çocuk öldü sandım)



Kazanın şokunu atlattıktan sonra ( ki ben kaza diyorum bildiğin doğal afet gibi hasar vermişim çocuğa ) çocuk oturdu bağdaş kurdu ayağa kalkamıyo. Bizim sığırlar gülmeye başladı. İşin kötü yanı ben de güldüm biraz. Kaldırdık çocuğu bizim ev yakındı önce bizim eve gittik. Yol boyunca "Kırık değildir kırık olsa duramazsın" lafı en az 25 kere söylendi. Ve harbiden kırıkmış ve çocuk duruyomuş bildiğin bütün tabuları yıktı kafamda.



Benim yatağa oturttuk baktık olucak gibi değil arkadaşın birini taksi getirmeye gönderdik. Oturdum yanına "nasıl iyi misin bişey var mı "? diye soruyorum. Yav çocuk senin kolun kırılmış o kadar acıyo hala beni avutmaya çalışıyo. "yok abi bişey yok üzülmeyin diyo". Lan sen çocuksun 🙁 Sövsene kolum acıyo desene geçirsene iki tane niye beni avutuyon orda zaten vicdan azabı çekiyorum bi de beni düşünüp iyice kafama sıçma isteği uyandırıyosun içimde.


Ben bu duyguları yaşarken kapı çaldı hızla aşağı indik. Taksiye bindik "abi hastaneye sür dedim " "ne oldu kırık mı? "diyo." Bilmiyoruz abi öğrencez hastanede" diyorum "çıkıksa çıkıkçıya götürüyim hastanede uğraştırırlar " diyo "abi dedim sür gözünü seviyim ne anlatıyon". Hastane yolunda şöförün bi maç esnasında kırılan ve mucizevi bi şekilde çıkıkçı tarafından onarılan kolunu dinlemek zorunda kaldık tabi.


Hastaneye geldik çocuk daha oraya kadar ağlamadı bile en az 25-30 dkdır kolu kırık çocuğun gözünden bi damla mı akmaz. Geldik resepsiyona harbiden de ağlamayan bebeğe süt vermezlermiş. Çocuk orda acı çekiyo adam kimlik diyo. Kimlik yok diyince bize sigortanın neden karşılayamayacağını anlatıyo. Tam sigortanın amk diyecekken içeriye geçtik doktor bey geldi kolunu oynat dedi lap lup çekiyo çocuğun kolunu orda sanırım ilk göz yaşını döktü. O kadar oynadı çocuğun koluyla sonrada pişkin pişkin kırık çıkık benim alanım değil ortopedi uzmanının mı ne işiymiş o da izinliymiş la o zaman ne kurcalıyon dayı da diyemedim. O da içimde kaldı.

Çocuğun babasını aramak geldi en son aklımıza allahtan yakında oturuyomuş 16 dk da geldi adam. Apar topar devlet hastanesine gittik. Yolda babası sordu "oğlum nasıl oldu" diye demez mi "baba takıldım düştüm" :/ ulan desene bu yanımdaki sığır üstüme atladı diye 🙁 yok çocuk hala beni koruyo. Hastaneye geldik. Geldik ama bu sefer kuyruk derdi. Çocuk nasıl kötü oldu ama, gidiyorum yanına "nasılsın acıyo mu" hala yok abi sen üzülme modunda lan olm ben bu kadar nezaketi hakedicek ne yaptım 🙁

En son röntgen için odayı boşalttıklarında babasının yanına gittim dedim abi böyle böyle oldu arabada çocuğu bozmak istemedim. Çocuğun üstüne çok gitmeyin. Benim sığırlığım dedim. Lan adamda anlayışlı çıktı. olur öyle şeyler şakalaşmalar bizimki hiç spor yapmıyo bedeni zayıf falan dedi. Ben ki 20 yıldır hayatımda o kadar nezaketi bi arada görmüş bi insan değilim. Alışmayan g*tte don durmaz demişler. ben iyice vicdan azabı çekmeye başladım.


Röntgeni çekildi. Çocuğun kolu koltuk altından kırılmış. Öyle saçma biyer ki adamlar düzgün saramıyolarmış orayı. Haftasonu diye heralde. Pazartsiye bi daha çağırdılar. Neyse kolu sarıldı tabi saat bu arada gece yarısını geçti. tam hastaneden çıkarken dayısı geldi arabayla. Bi de bizi arabayla eve bıraktılar. Bu sefer dayısı soruyo "nasıl oldu ne oldu kavga falan mı ettin". yok diyo tam hatırlamıyorum nasıl düştüğümü 🙁 ulan oturup ağlayasım geldi yeminlen. Orta sona giden çocuk ama adam gibi adam. Arabadan indik allah razı olsun diyo bi de adam 🙁 dedim abi cümlemizden. Koskoca gün boyunca elimden gelen tek şey abi cümlemizden diyebilmek oldu.






saygılarımla Blue and Black


[BaB]İzcisinin kolunu kıran liderin ibretlik hikayesi ( true story )
http://www.erepublik.com/en/article/2477356/1/20