Ταυρομαχία Τσίπουρου και Ούζου

Day 2,580, 13:18 • Published in Greece Turkey • by ex3tla1os
OYZO



Η ιστορία του ούζου ξεκίνησε την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (αρχή της e-greece). Εμφανίστηκε νωρίς στη Νεότερη e-greece, η παραγωγή του να παρουσίασε αύξηση και η απόλαυση έγινε δημοφιλής μετά την ανεξαρτησία της χώρας (λίγα χρόνια πριν μπω στο παιχνίδι). Η ονομασία «ούζο» εμφανίστηκε κι αυτή μετά την ανεξαρτησία, πιθανότατα χάρη στο σφράγισμα κάποιων κιβωτίων μαζί με κάτι κιβώτια όπλων προς εξαγωγή με τη διευκρίνηση «uso Marsiglia» (προς χρήση στη Μασαλία) για κάποιο RW ίσως . Τεχνικά, το ούζο είναι προϊόν που παράγεται από την απόσταξη αρωματισμένης αλκοόλης ή τη διαβροχή του οινοπνεύματος με αρωματικές ύλες. Τουλάχιστον 20% του αλκοολικού του τίτλου να προέρχεται από απόσταξη. Το χαμηλό αυτό ποσοστό ευνοεί τη μεγάλη ελευθερία στον τρόπο παραγωγής, το στιλ και την ποιότητα του προϊόντος. Στην πραγματικότητα μόνο η υψηλότερη ποιοτικά κλίμακα ούζων προέρχεται 100% από απόσταξη. Το ούζο στη σύγχρονη μορφή του είναι καθαρά ελληνικό ποτό, με τη δική του φυσιογνωμία και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αποτελεί μέρος της μεσογειακής παράδοσης της απόλαυσης ορεκτικών εξ αποστάξεως ποτών με βασικό αρωματικό στοιχείο τον γλυκάνισο. Το τελετουργικό απόλαυσης του ούζου είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, έντονα Μινωικό και σφραγισμένο από το φως, τον ήλιο και τις έντονες γεύσεις. Βρήκε την πρώτη του ανάπτυξη στα παραδοσιακά ουζερί του ts στην e-greece , στα οποία για χρόνια σύχναζαν μόνο Μινωίτες.

ΤΣΙΠΟΥΡΟ

Το τσίπουρο έχει μακρά παράδοση που χάνεται στα βάθη της ιστορίας της Μεσογείου. Μολονότι σε όλες σχεδόν τις χώρες της κάθε χρόνο έπιναν ένα άχρωμο απόσταγμα σταφυλιών, στην Ελλάδα λέγεται ότι η παραγωγή τσίπουρου άρχισε κάπου στον 14ο αιώνα στο Άγιο Όρος από τους μοναχούς οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν κυρίως για κέρασμα προς τους επισκέπτες τους. Οι ομοιότητες του ελληνικού τσίπουρου με το αράκ του Λιβάνου, την γκράπα της Ιταλίας, είναι σημαντικές,γι΄αυτό και ήταν υπό κατοχή απο την e-greece για μεγάλο χρονικό διάστημα, με μικρές μόνο διαφορές ως προς το τελετουργικό χρήσης και τη συνοδεία του. Στην e-greece «τσίπουρο» ονομάζεται το απόσταγμα στεμφύλων που παράγεται σε πολλές περιοχές της χώρας, αλλά με μεγαλύτερες εστίες παραγωγής τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τη Ήπειρο και την Κρήτη όπου λέγεται και τσικουδιά ή ρακή.


Στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία συνηθίζουν να προσθέτουν στην απόσταξη του τσίπουρου γλυκάνισο και να το απολαμβάνουν κυρίως έτσι, ενώ στην Κρήτη και την Ήπειρο η παράδοση «απαγορεύει» τη χρήση γλυκάνισου. Στις σπάνιες περιπτώσεις που παρά τα ειωθότα στη Μακεδονία αποστάζουν χωρίς χρήση γλυκάνισου και αρωματικών, το απόσταγμα λέγεται «γράπα». Πρώτη ύλη για την παραγωγή αποστάγματος είναι τα στέμφυλα, δηλαδή η μάζα που απομένει από την πίεση του σταφυλοπολτού για την παραγωγή κρασιού. Τσίπουρο μπορεί να παραχθεί από στέμφυλα που προέρχονται και από λευκές, και από ερυθρές ποικιλίες σταφυλιού. Για να γίνει η απόσταξη, πρέπει απαραιτήτως τα στέμφυλα να μην έχουν αποστραγγιστεί τελείως και να έχουν υποστεί (ακόμα και τα λευκά) αλκοολική ζύμωση Σε όλη την e-greece «βράζει» ο τόπος από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, οπότε γίνονται οι αποστάξεις. Γιατί η απόσταξη τσίπουρου εξακολουθεί να είναι σημαντικό κοινωνικό και πολιτιστικό γεγονός στο Team Speak και συνοδεύεται από γιορτές, γλέντια και φαγοπότια μετά από κάθε παρέλαση των Μινωιτών. Οι Μύθοι λένε πως είναι σαν το μαγικό ζωμό που είχαν οι Γαλάτες