QUO VADIMUS

Day 5,295, 15:38 • Published in Greece Croatia • by CMarios

Η "παγίδα του Θουκιδιδη" (καμμία σχέση -κατά την ταπεινή μου άποψη- με τον αρχαίο ιστορικό αλλά εκδοχή του Allison) είναι ήδη στημένη και "δουλεύει" περιμένοντας το θύμα ή μάλλον τα θύματα. Ο Θουκιδίδης είχε όμως όντως αναφερθεί στην σταθερή Ανθρώπινη Φύση. Θα προσθέσω ότι προσωπικά πιστεύω ότι ο μοναδικός τρόπος μερικού ελέγχου της ανθρώπινης φύσεως είναι μέσω της παιδείας (και όχι απλά της εκπαιδεύσεως). Ο Μακιαβέλι βασιζόμενος επίσης στην σταθερότητα της ανθρώπινης φύσης (ή οποία εν τέλει υπαγορεύει την ανθρώπινη συμπεριφορά) περιέγραψε την ιστορική σπείρα της κοινωνίας. Αρετή και Ειρήνη, Μαλθακότητα, διατάραξη της νωθρότητας, αταξία, καταστροφή και ξανά από την αρχή (Τάξις, Αρετή/Ειρήνη κλπ.) Ήδη από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και αρκετά αργότερα από τον Comte, τον Spencer, τον Durkheim η κοινωνία παραλληλίζεται με ζώντα οργανισμό. Ο Durkheim θεωρεί κύριους πυλώνες τον Πολιτισμό, την Πολιτική και την Οικονομία, η αρμονία μεταξύ των οποίων καθορίζει την κοινωνική "Υγεία". Εκτός από την Υγεία (κυριολεκτικά), φρονώ ότι σήμερα και η "κοινωνική υγεία" πάσχει και μάλιστα σοβαρά. Υπάρχει άραγε τρόπος να αποφύγουμε την "κάτω βόλτα"? Να την συντμήσουμε? Ισως. Αν αφήσουμε κατά μέρος τα μικρότερα και λιγότερο σημαντικά που μας χωρίζουν και επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα μείζονα. Δύσκολο, πολύ δύσκολο αλλά πιστεύω -φύσει αισιόδοξος ων- ότι ίσως δεν είναι ουτοπικό. Παραμερίζοντας όσα περισσότερα μπορούμε πιθανότατα εν τέλει να βρεθούμε ενώπιοι-ενωπίοις, Εκείνοι -διότι πάντα υπάρχουν- και Εμείς.
(Ο καθένας ερμηνεύει κατα το δοκούν).