Τα 10 «πρέπει» της ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής
Day 5,517, 23:00
•
Published in Greece 
•
by
•
by Georgios Grivas
Αποτελεσματικός μπορείς να είσαι μόνο όταν έχεις ορίσει στόχους. Κι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη παθογένεια της χώρας όσον αφορά τον τομέα των εξωτερικών.
Ελάχιστες ήταν οι φορές που ασκήσαμε εξωτερική πολιτική με σχέδιο και έχοντας στόχους (άσχετα με το αν ο καθένας από εμάς συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτούς). Για χρόνια η Ελλάδα σερνόταν πίσω από τις εξελίξεις, δρώντας τις περισσότερες φορές «πυροσβεστικά» και επικοινωνιακά.
Παρακάτω θα αναφερθούμε στα «10 Π» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, στα «Πρέπει», στις αρχές που η Ελλάδα είναι ανάγκη να ακολουθήσει αν θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην νέα γεωπολιτική σκακιέρα που διαμορφώνεται μέρα με την μέρα, από στιγμή σε στιγμή.
Πρώτο «Π» : Πρέπει να τελειώνουμε μια για πάντα με την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Ανήκουμε στο Δυτικό μπλοκ κρατών και μάλιστα στην πρώτη γραμμή. Είμαστε μια Δυτική, Νατοϊκή, Ευρωπαϊκή και σε τελική ανάλυση, Δημοκρατική χώρα, ικανή και πρόθυμη να προστατέψει το στρατόπεδο και την Δημοκρατία της από τις απειλές του ασιατικού ολοκληρωτισμού.
Δεύτερο «Π» : Ως χώρα της πρώτης γραμμής, πρέπει να αναλάβουμε δράσεις σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας. Καμία απολύτως ανοχή (πόσο μάλλον συμμετοχή και υποστήριξη) σε φαινόμενα τρομοκρατίας, πειρατείας, trafficking και εξάπλωσης πυρηνικών όπλων. Ενώ όσον αφορά την κλιματική κρίση, οφείλουμε να δείχνουμε τον δρόμο μακρυά από συνωμοσιολογικού τύπου θεάσεις του φαινομένου.
Τρίτο «Π» : Πρέπει να πάρουμε αποστάσεις από τον ασιατικό ολοκληρωτισμό. Το κύμα αυτό απειλεί τις αξίες τις Δύσης που γεννήθηκαν στην Ελλάδα χιλιάδες χρόνια πριν. Δεν έχουμε να πούμε απολύτως τίποτα με καθεστώτα όπως αυτά της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας (Και εν δυνάμει και της Τουρκίας). Πρέπει να θωρακιστούμε τόσο ιδεολογικά όσο και στρατιωτικά. Η σύγκρουση δεν είναι ποτέ επιθυμητή, αλλά όταν έχεις τέτοιους γείτονες, προετοιμάζεσαι για όλα τα σενάρια.
Τέταρτο «Π» : Πρέπει να προσπαθήσουμε να φέρουμε την Τουρκία πίσω στο στρατόπεδο της Δύσης και των δημοκρατικών χωρών. Όχι όμως, πάση θυσία. Πλέον εμείς βάζουμε τους όρους. Δεν επιθυμούμε να αποκλείσουμε κανέναν, αλλά δεν πρόκειται να κάνουμε εκπτώσεις στα συμφέροντα της Ελλάδας. Φυσικά, και τα στρατιωτικά μέσα αποτελούν επιλογή (ανεπιθύμητη).
Πέμπτο «Π» : Πρέπει να κάνουμε ο,τι περνάει (πάση θυσία) από το χέρι μας για να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την είσοδο τους στην ΕΕ. Ας είμαστε εμείς εκείνοι που θα φέρουμε αυτές τις χώρες πίσω στην Ευρώπη, ανατρέποντας τα σχέδια της Τουρκίας σε πρώτη φάση και της Κίνας σε δεύτερη. Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι το μαλακό μας υπογάστριο. Η σταθερότητα είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα.
Έκτο «Π» : Πρέπει να συνεχίσουμε να ενδυναμώνουμε τις σχέσεις μας με τις χώρες του Κόλπου. Είναι καίριας σημασίας η εδραίωση μας σε εκείνες τις περιοχές. Κι ένεκα του ενεργειακού παιγνίου που τρέχει στην Μεσόγειο, σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να τις βρούμε απέναντι μας. Το ίδιο ισχύει και για την Αίγυπτο. Οι χώρες αυτές περνάνε τον δυτισμό τους και «ψάχνουν πρότυπα». Μπορούμε (και πρέπει) να παίξουμε εμείς αυτόν τον ρόλο. Όσον αφορά το Ισραήλ, θα μπορούσε να το περιγράψουμε με μία λέξη: αδελφοποίηση.
Έβδομο «Π» : Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τα ταμπού και τα σύνδρομα κατωτερότητας της μεταπολίτευσης. Επιτέλους, να αποκτήσουμε στρατιωτική παρουσία και σε άλλες χώρες πλην της Κύπρου. Να τιμούμε στην πράξη τις αμυντικές συμφωνίες που υπογράφουμε και να εκπέμπουμε σθένος και πυγμή στους συμμάχους μας.
Όγδοο «Π» : Πρέπει να πετάξουμε το στενό κουστούμι της περιοχής μας. Μας αφορούν τα πάντα και παντού. Χρέος του κράτους δεν είναι μόνο να προστατεύει τα σύνορα του. Χρέος του κράτους είναι και η προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των πολιτών του που βρίσκονται στο εξωτερικό. Έχουμε δουλειά, όπου υπάρχει Έλληνας. Κι αφού ένας Έλληνας υπάρχει σε κάθε σημείο του πλανήτη…
Ένατο «Π» : Πρέπει να ξεφύγουμε από το Κυπριακό αδιέξοδο. Οι συγκυρίες μας ευνοούν. Η θέση μας είναι: Ένα ενιαίο κράτος και απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων. Όμως, πρέπει να καταλάβουμε πως αυτά που χάθηκαν με πόλεμο, δεν επιστρέφονται με διπλωματία. Η Κύπρος σύντομα θα κληθεί να πάρει αποφάσεις. Η στήριξη μας είναι δεδομένη(!), αλλά τις αποφάσεις δεν θα τις πάρουμε εμείς. Πρόκειται για ένα ανεξάρτητο κράτος, εντός της ΕΕ που διατηρεί περίεργες σχέσεις με την Ρωσία.
Δέκατο «Π» : Το τελευταίο «Π» αποτελεί κι απαραίτητη προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω. Πρέπει επιτέλους να αποβάλλουμε το «αίσθημα της απειλής» που κυριολεκτικά μας γονατίζει τα τελευταία 40 χρόνια. Πρέπει να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση. Να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας. Τα λάθη και οι αδυναμίες μας να αποτελούν κίνητρο κι όχι εμπόδιο. Δεν φοβόμαστε κανέναν. Έχουμε υπερασπιστεί τα εθνικά μας δίκαια ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και με πολύ λιγότερα μέσα από τα σημερινά. Δεν είμαστε ένα μικρό και αδύναμο κράτος. Είμαστε ένα κράτος ικανό να καταστρέψει οποιονδήποτε διανοηθεί να «έρθει νύχτα».
Οι εξελίξεις τρέχουν και ο χρόνος στην Ανατολική Μεσόγειο κυλάει ολοένα και πιο γρήγορα. Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική πρέπει επιτέλους να ενηλικιωθεί. Περιθώρια για σκέψεις δεν υπάρχουν. Οι καιροί ζητάνε πράξεις. Οργανώνεται το τραπέζι της μοιρασιάς. Κι όποιος δεν κάθεται γύρω από το τραπέζι, είναι δεδομένο πως θα βρίσκεται στο μενού…
*Ο Μανώλης Γιανναράκης είναι φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Τον απασχολούν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς ασφάλειας. Μέσα από την αρθρογραφία ευελπιστεί να μάθει καλύτερα το αντικείμενο των σπουδών του και να βελτιώσει την επιχειρηματολογία του.
Ελάχιστες ήταν οι φορές που ασκήσαμε εξωτερική πολιτική με σχέδιο και έχοντας στόχους (άσχετα με το αν ο καθένας από εμάς συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτούς). Για χρόνια η Ελλάδα σερνόταν πίσω από τις εξελίξεις, δρώντας τις περισσότερες φορές «πυροσβεστικά» και επικοινωνιακά.
Παρακάτω θα αναφερθούμε στα «10 Π» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, στα «Πρέπει», στις αρχές που η Ελλάδα είναι ανάγκη να ακολουθήσει αν θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην νέα γεωπολιτική σκακιέρα που διαμορφώνεται μέρα με την μέρα, από στιγμή σε στιγμή.
Πρώτο «Π» : Πρέπει να τελειώνουμε μια για πάντα με την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Ανήκουμε στο Δυτικό μπλοκ κρατών και μάλιστα στην πρώτη γραμμή. Είμαστε μια Δυτική, Νατοϊκή, Ευρωπαϊκή και σε τελική ανάλυση, Δημοκρατική χώρα, ικανή και πρόθυμη να προστατέψει το στρατόπεδο και την Δημοκρατία της από τις απειλές του ασιατικού ολοκληρωτισμού.
Δεύτερο «Π» : Ως χώρα της πρώτης γραμμής, πρέπει να αναλάβουμε δράσεις σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας. Καμία απολύτως ανοχή (πόσο μάλλον συμμετοχή και υποστήριξη) σε φαινόμενα τρομοκρατίας, πειρατείας, trafficking και εξάπλωσης πυρηνικών όπλων. Ενώ όσον αφορά την κλιματική κρίση, οφείλουμε να δείχνουμε τον δρόμο μακρυά από συνωμοσιολογικού τύπου θεάσεις του φαινομένου.
Τρίτο «Π» : Πρέπει να πάρουμε αποστάσεις από τον ασιατικό ολοκληρωτισμό. Το κύμα αυτό απειλεί τις αξίες τις Δύσης που γεννήθηκαν στην Ελλάδα χιλιάδες χρόνια πριν. Δεν έχουμε να πούμε απολύτως τίποτα με καθεστώτα όπως αυτά της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας (Και εν δυνάμει και της Τουρκίας). Πρέπει να θωρακιστούμε τόσο ιδεολογικά όσο και στρατιωτικά. Η σύγκρουση δεν είναι ποτέ επιθυμητή, αλλά όταν έχεις τέτοιους γείτονες, προετοιμάζεσαι για όλα τα σενάρια.
Τέταρτο «Π» : Πρέπει να προσπαθήσουμε να φέρουμε την Τουρκία πίσω στο στρατόπεδο της Δύσης και των δημοκρατικών χωρών. Όχι όμως, πάση θυσία. Πλέον εμείς βάζουμε τους όρους. Δεν επιθυμούμε να αποκλείσουμε κανέναν, αλλά δεν πρόκειται να κάνουμε εκπτώσεις στα συμφέροντα της Ελλάδας. Φυσικά, και τα στρατιωτικά μέσα αποτελούν επιλογή (ανεπιθύμητη).
Πέμπτο «Π» : Πρέπει να κάνουμε ο,τι περνάει (πάση θυσία) από το χέρι μας για να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την είσοδο τους στην ΕΕ. Ας είμαστε εμείς εκείνοι που θα φέρουμε αυτές τις χώρες πίσω στην Ευρώπη, ανατρέποντας τα σχέδια της Τουρκίας σε πρώτη φάση και της Κίνας σε δεύτερη. Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι το μαλακό μας υπογάστριο. Η σταθερότητα είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα.
Έκτο «Π» : Πρέπει να συνεχίσουμε να ενδυναμώνουμε τις σχέσεις μας με τις χώρες του Κόλπου. Είναι καίριας σημασίας η εδραίωση μας σε εκείνες τις περιοχές. Κι ένεκα του ενεργειακού παιγνίου που τρέχει στην Μεσόγειο, σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να τις βρούμε απέναντι μας. Το ίδιο ισχύει και για την Αίγυπτο. Οι χώρες αυτές περνάνε τον δυτισμό τους και «ψάχνουν πρότυπα». Μπορούμε (και πρέπει) να παίξουμε εμείς αυτόν τον ρόλο. Όσον αφορά το Ισραήλ, θα μπορούσε να το περιγράψουμε με μία λέξη: αδελφοποίηση.
Έβδομο «Π» : Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τα ταμπού και τα σύνδρομα κατωτερότητας της μεταπολίτευσης. Επιτέλους, να αποκτήσουμε στρατιωτική παρουσία και σε άλλες χώρες πλην της Κύπρου. Να τιμούμε στην πράξη τις αμυντικές συμφωνίες που υπογράφουμε και να εκπέμπουμε σθένος και πυγμή στους συμμάχους μας.
Όγδοο «Π» : Πρέπει να πετάξουμε το στενό κουστούμι της περιοχής μας. Μας αφορούν τα πάντα και παντού. Χρέος του κράτους δεν είναι μόνο να προστατεύει τα σύνορα του. Χρέος του κράτους είναι και η προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των πολιτών του που βρίσκονται στο εξωτερικό. Έχουμε δουλειά, όπου υπάρχει Έλληνας. Κι αφού ένας Έλληνας υπάρχει σε κάθε σημείο του πλανήτη…
Ένατο «Π» : Πρέπει να ξεφύγουμε από το Κυπριακό αδιέξοδο. Οι συγκυρίες μας ευνοούν. Η θέση μας είναι: Ένα ενιαίο κράτος και απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων. Όμως, πρέπει να καταλάβουμε πως αυτά που χάθηκαν με πόλεμο, δεν επιστρέφονται με διπλωματία. Η Κύπρος σύντομα θα κληθεί να πάρει αποφάσεις. Η στήριξη μας είναι δεδομένη(!), αλλά τις αποφάσεις δεν θα τις πάρουμε εμείς. Πρόκειται για ένα ανεξάρτητο κράτος, εντός της ΕΕ που διατηρεί περίεργες σχέσεις με την Ρωσία.
Δέκατο «Π» : Το τελευταίο «Π» αποτελεί κι απαραίτητη προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω. Πρέπει επιτέλους να αποβάλλουμε το «αίσθημα της απειλής» που κυριολεκτικά μας γονατίζει τα τελευταία 40 χρόνια. Πρέπει να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση. Να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας. Τα λάθη και οι αδυναμίες μας να αποτελούν κίνητρο κι όχι εμπόδιο. Δεν φοβόμαστε κανέναν. Έχουμε υπερασπιστεί τα εθνικά μας δίκαια ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και με πολύ λιγότερα μέσα από τα σημερινά. Δεν είμαστε ένα μικρό και αδύναμο κράτος. Είμαστε ένα κράτος ικανό να καταστρέψει οποιονδήποτε διανοηθεί να «έρθει νύχτα».
Οι εξελίξεις τρέχουν και ο χρόνος στην Ανατολική Μεσόγειο κυλάει ολοένα και πιο γρήγορα. Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική πρέπει επιτέλους να ενηλικιωθεί. Περιθώρια για σκέψεις δεν υπάρχουν. Οι καιροί ζητάνε πράξεις. Οργανώνεται το τραπέζι της μοιρασιάς. Κι όποιος δεν κάθεται γύρω από το τραπέζι, είναι δεδομένο πως θα βρίσκεται στο μενού…
*Ο Μανώλης Γιανναράκης είναι φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Τον απασχολούν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς ασφάλειας. Μέσα από την αρθρογραφία ευελπιστεί να μάθει καλύτερα το αντικείμενο των σπουδών του και να βελτιώσει την επιχειρηματολογία του.
Facebook
Twitter
Discord
Comments
yok artik daha neler
very nice article. kales oi protaseis
o7
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές.
Λοιπον, γιατι εισται εξω απο τα πραγματα και δεν γνωριζεται, Ελλαδα δεν υπαρχει, ειμαστε μια αποικια της ΕΕ οχι κρατος εκεινοι αποφασιζουν για εμας, μας αναγκασαν να μην εχουμε παραγωγη σε τιποτα να εχουμε μονο τουρισμο και αυτοι μας κατεστρεψαν οικονομικα, διναν επιδοτησεις στους αγροτες μας για να μην φυτευουν τιποτα και να γινουμε ενα κρατος που παραγει μονο χρεος. Ειμαι 31 χρονον και εχω 28 τιτλους ιδιοκτησιας στην βορεια Ελλαδα και αρκετους και στην Τουρκια μιας και ειμαι αραββωνιασμενος με την κορη βουλευτη των γκριζων λυκων του Μπαχτσελιμ. Γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Θεσσαλονικη απο Ελληνες γωνεις καμια σχεση δεν ειχαμε με Τουρκια, αρνιθηκα να παω στον Ελληνικο στρατο και θελησα να παρω την Τουρκικη υπηκοοτητα για να παω στον Τουρκικο γιατι απο μικρη ηληκια ειχα καταλαβει τι σκατα ειναι αυτο που λεν Ελλαδα και οτι ποτε δεν θα ειμαστε με την υποτακτικη νεοτροπια μας ελευθεροι αρα οποιος πολεμαει για την Ελλαδα δεν πολεμαει για την ελευθερια, η επανασταση μας εγινε για να ελευθεροθουμε απο τους Τουρκους και να γινουμε αποικια των Ερωπαιων, ποτε δεν ελευθερωθηκαμε πραγματικα. Στην παρεα μου απο μικρος ειμασταν ολοι και εγω αθνηκιστες, κινιγηθηκαμε, σπασαμε, αναγκαστηκαμε να φυγουμε στο εξωτερικο γιατι αγαπουσαμε την Ελλαδα. Επιτα στα ακινητα που νοικιαζα ετιχε πολλες φορες να ερθω σε επαφη με ανθρωπους που φερναν εδω παρανομα μεταναστες, η αστηνομεια εκανε καλα την δουλεια της, με διαβεβαιωσε οτι αυτοι οι ανθρωποι θα μπουν φυλακη ομως με καποιο παραθυρακι του νομου ολοι αυτοι μετα απο 2-3 μηνες ηταν εξω με αποτελεσμα να κυνδηνευει η σωματικη μου ακεραιοτητα γιατι οι νομοι μας νομοθετιθηκαν πανω στο θεμα αυτο απο την Γερμανια που ρισκαρει την Ελλαδα για να περνει φθηνο εργατικο δυναμικο απο την Μ ανατολη και εμας ας μας μουσουλμανοποιησουν δεν τους νοιαζει. Μετα απο ολες αυτες τις προδοσιες λοιπον απο τους νομους και το κρατος μας να ξερετε οτι ελπιδα για Ελλαδα αυτονομη δεν υπαρχει οποτε πρεπει να διαλεξουμε στρατοπαιδο, εγω διαλεξα το μουσουλμανικο τελικα εσεις αν σας αρεσει η δυση διαλεξτε το Δυτικο και αργοτερα κανουμε ολοι μαζι την σουμα μας, για μενα ειναι καλυτερη η ποιοτητα ζωης των μουσουλμανων σε σχεση με εμας, αμα πατε Τουρκια θα δειτε φοβερο οδικο δυκτυο, φοβερα νεα νοσοκομεια και ποληκατοικιες, σε οποιο μερος της Τουρκιας και αν εχω παει μιλαμε για πολυ καλυτερες συνθηκες και ποιοτητα ζωης απο την Ελλαδα και πιστευω πως αν οι Τουρκοι μας κατακτησουν θα ειναι πολυ καλυτερη η ζωη μας απο οτι ειναι τωρα υπο τον ελενχο των Γερμανων. Εχω ζησει Θεσσαλονικη,Σμυρνη, Ντενιζλι, Μανισα και η ποιοτητα ζως ηταν καλυτερη απο οτι στην θεσσαλονικη και στις 3 πολεις της Τουρκιας με τεραστια διαφορα ιδικα σε οτι εχει να κανει με δημοσιο,δρομοι, νοσοκομεια, παρκα τα παντα, χλυδη μεγαλη κληνεις ραντεβου για το νοσοκομειο την επομενη μερα οχι μετα απο 4 μηνες. Ακομα και οι ανθρωποι πλεον μονο 1 ακινητο εχω νοικιασμενο σε Ελληνες και αυτο δεν με πληρωνουν ποτε στην ωρα τους και εχω προβληματα πλεον επηλεγω μονο σε ξενους να νοικιαζω και μωλης ακουω Ελληνα του κλεινω το τηλ και επαναλαμβανω κανεις απο την οικογεννοια μου δεν ειχε ριζες εκτως Ελλαδας ισα ισα ο παππους μου ηταν εθελοντης πολητοφυλακας και καναν οτι μπωρουσαν οι γονεις μου για να αγαπησω αυτο το κρατος αλλα δεν γινοταν, οποιος θελει να μην ακουει προπαγνδες να παει να ζησει και στην Ελλαδα και στην Τουρκια και μετα να διαμορφωσει αποψη και να μην πιστευει την προπαγανδα που κανουμε οτι οι Τουρκοι δεν ζουν καλα και ο Ερντογαν τους εχει στην πεινα και τετοιες βλακιες. Ζητω η Ισλαμοποιηση της Ελλαδας,ζητω ο Ερντογαν!!! Η Ελλαδα ανοικει στο Ισλααμ μην γινεσται το ποιονι της δυσης που σας εχει χεσμενους, οταν ερθει η ωρα θα κανεις οτι εκανε και με την Ουκρανια δηλαδη τιποτα στην πραξη μονο λογια και θα στελνει οπλα για τα ματια του κοσμου ενω εσεις θα σκοτωνεσται.
Μόνο μια παρατήρηση στον παραληρηματικό λόγο του σχολιαστή' και αυτή προερχόμενη από την επαγγελματική μου διαστροφή...
Τέτοιο όργιο ανορθογραφίας, συντακτικών και γραμματικών σφαλμάτων και αντιστρεπτικής λογικής μόνο σε δύο εκδοχές μπορεί να αποδοθεί:
Είτε ο γράφων το κάνει εσκεμμένα θέλοντας να καταδείξει κάτι, αλλά χωρίς να το επιτυγχάνει.
Είτε είναι ένα αυθεντικό προϊόν του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος των δεκαετιών που πέρασαν χαμένες και κατά τις οποίες το ζητούμενο ήταν η διεκπεραίωση αντί της αποτελεσματικότητας.
😛
πολυ σωστο το 2, πηγα σε 2 πανεπιστημια πληροφορικη τελειωσα στο Ελληνικο και digital forengings στο East london. Μερα με την νυχτα η Ελληνικη παιδεια οτι χειροτερο, δεν μου μαθαν τιποτα οτι μαθαινει ο Ελληνας φοιτητης ειναι απο το ιντερνετ και μονο πολυ χαμηλο το επιπεδο. Το ιδιο ακριβως και σε αλλες ιδικοτητες, εχω συνεργαστει με οικονομολογους, παντελης ελυψη γνωσεων πανω σε επενδυσεις ονειρο παιδειων που τελειωνουν οικονομικα στην Ελλαδα να ανοιξουν ψιληκατζηδικα για να περνουν κερδως 2 σεντς το πακετο τα τσιγαρα και καφετεριες η νυχτερινα μαγαζια οταν δεν εχει μηνει ανοιχτο μαγαζι σε καμια πολη και παλευουν νυχτημερης για την επιβιωση, δεν εχω να πω κατι αλλο σε ολους τους τομεις το κρατος του μισους και του χαους το Ελλαδισταν...
Η κατάσταση της παιδείας στην Ελλάδα, τα τελευταία χρονια ειναι μια αλλη απόδειξη της αποικοιοποιησής που εχουμε υποστεί και ειναι καθαρά ευθύνη των κυβερνήσεων των τελευταιων 40 χρόνων, το σχεδιο ειναι καλα στημενο
Να φρεσκαρεις τα Ελληνικά σου και να πας και σε καμμια Θεια λειτουργία να μιλήσεις με κανα παπούλη
"εισται"
"γνωριζεται"
Και έχει και άποψη ο κύριος και μας την εξηγεί γιατί "δεν γνωρίζουμε".
Όπα κάτσε το διάβασα, τρελέ μου τρολλάρεις εξαιτερικά
πολλες τουρκικες σαπουνοπερες βλεπεις κ εχεις χαζεψει.
Επ τι κάνεις ρε Κρις
mia xaroula black,edw ta vasika pleon 😉
Δεν αντέχω να διαβάζω βλακείες. Ρε μπουφε εμείς δεν χυσαμε αιμα για να γινουμε τα γιουσουφάκια του δικτάτορα Ερντογάν. Άμα σου αρέσει εκεί που είσαι , κάτσε εκεί , προσκυνά τον Αλλάχ και μην μας ζαλίζεις.
Εντυπωσιακά καλογραμμένο και στοιχειοθετημένο άρθρο, από έναν νέο πολίτη' που απ' ότι φαίνεται πράγματι σπουδάζει...
Έχω την αίσθηση ότι η τρέχουσα ελληνική κυβέρνηση κινείται λίγο ως πολύ πάνω στις περιγραφόμενες γραμμές και ελπίζω ότι και η επόμενη - όποια συγκρότηση και αν έχει - δεν θα παρεκκλίνει από αυτές.
Καλό είναι να κατανοούμε δύο στοιχεία για τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική κάθε κράτους, που μπορεί σε πρώτη ματιά να φαίνονται αντιθετικά αλλά στην πραγματικότητα είναι συμπληρωματικά:
Πρώτον είναι αναγκαία μια συνεκτική, συγκροτημένη και προγραμματισμένη σε βάθος χρόνου δραστηριότητα' η οποία κατά το δυνατόν θα υπερβαίνει την κομματική εναλλαγή στην διαχείρισή της.
Δεύτερον είναι το ίδιο αναγκαία η ικανότητα προσαρμογής σε μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα και η ανακατεύθυνση των σχεδιασμών, των προτεραιοτήτων και των δράσεων ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν.
Καλή συνέχεια και να έχετε όλοι/ες μια εξαιρετική και ελπιδοφόρα χρονιά!
😛
ωραία ακούγονται όλα αυτά στα αυτιά. Απο κεί και πέρα, μεταξύ των απόψεων αυτών και των στόχων που θέττει το αρθράκι, υπάρχει ένα τεράστιο εμπόδιο που λέγεται πραγματικότητα.
Παρόλα αυτά το άρθρο θα μπορούσε να είναι λίγο πιο κοντά στο μέλλον που έρχεται και θα έπρεπε, έστω και με έναν υπαινιγμό να μας προειδοποιεί για το μεγάλο που έρχεται : το τέλος της Αμερικής - τουλάχιστον όπως την ξέραμε...
Καλό μεσημέρι, από Ζάκυνθο!
Βάζεις ένα σημαντικό και υπαρκτό θέμα.
Πράγματι, οι USA - και όχι η Αμερική συνολικά - βρίσκονται σε μια διαδικασία αλλαγής αυτού που ήταν γνωστό για αυτές τα τελευταία 50 χρόνια. Το αν θα είναι όπως μελοδραματικά το θέτεις το τέλος, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αυτή η έκφραση είναι πολύ φορτισμένη ώστε να γίνεται εύκολα αποδεκτή.
Υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά' και κάθε μία από αυτές έχει οπαδούς που την υποστηρίζουν, αλλά και δεδομένα που την ευνοούν:
Η μία αφορά μια Trump-ική συνέχεια, ακόμη και χωρίς τον ίδιο τον Trump ως επικεφαλής των εξελίξεων, σε μια κατεύθυνση ακραίου συντηρητισμού εσωτερικά και κατευθυνόμενου απομονωτισμού εξωτερικά.
Δεν είναι κρυφό ότι το όραμα του Trump και των συν αυτώ ήταν ένα ημιφασιστικό κράτος υπό έναν ηγέτη που δεν θα ήταν δυνατό να αμφισβητηθεί' και σε ότι αφορά τις διεθνείς σχέσεις θα μεταβίβαζε την δικαιοδοσία σε περιφερειακούς ηγεμόνες όπως ο Ερντογάν οι οποίοι θα έδιναν αναφορά μόνο στους αδελφούς αυτοκράτορες, δηλαδή τον ίδιο και τον Πούτιν.
Αυτή περίπου είναι και η προτεινόμενη προοπτική του ίδιου, της φράξιας του μέσα στο Republican Party και των επιγόνων του.
Η δεύτερη αφορά έναν εκσυγχρονισμό της Δημοκρατίας των Πολιτειών και των πολιτών, μια συνταγματική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική προσαρμογή, μια επανεκκίνηση, η οποία θα κρατήσει τις καλύτερες παραδόσεις της, θα επαναφέρει τις ρίζες και τα οράματα των ιδρυτών της αλλά και θα ανοίξει τον δρόμο ώστε να πρωτοπορήσει και πάλι στην εξέλιξη της ανθρωπότητας προς περισσότερο ανοιχτές και δεκτικές στις αλλαγές κοινωνίες.
Αυτή η δεύτερη εκδοχή έχει υποστηρικτές και στα δύο κόμματα' και όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε όσους δεν έχουν πρακτική γνώση των πολιτικών ρευμάτων στις USA, αυτοί οι υποστηρικτές προέρχονται τόσο από τους "παραδοσιακούς" πολιτικούς όσο και από τους εκσυγχρονιστές.
Είναι ένα στοίχημα του οποίου την πορεία και την έκβαση θα δούμε κατά την επόμενη 20/ετία.
Με πια πλευρά θα ταχθεί έκαστος, αποτελεί φυσικά προσωπική επιλογή.
Αλλά να είσαι σίγουρος ότι η όποια κατεύθυνση επικρατήσει στις Πολιτείες, θα έχει επίδραση στο σύνολο του κόσμου...
😛
Στις ΗΠΑ στο τέλος γίνεται ότι λέει το μεγάλο κεφάλαιο. Αμφιβάλλω βαθύτατα αν θα συνέφερε ποτέ η επιστροφή στη Αμερική του Δόγματος Μονρόε καθώς αυτό θα σήμαινε το τέλος του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος του εμπορίου. Κοντολογίς η πρέσα θα αυτοκαταστρέφονταν και μαζί της θα έπαιρνε ένα μεγάλο κομμάτι από το πλούτο των ΗΠΑ ή αν θέλεις θα δημιουργούσε μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες σε τέτοιο βαθμό που ίσως να είχαμε εμφύλιο πόλεμο. Ίσως η πλήρης ρομποτοποίηση της παραγωγής να ωθούσε τις πολυεθνικές εταιρίες να φέρουν τη παραγωγή στο σπίτι (άρα και να τερμάτιζαν τη ανάγκη για παγκοσμιοποιημένες αγορές, γραμμές παραγωγής κτλ) αλλά εκεί θα έμπαιναν άλλα θέματα. Ομολογώ πως μου είναι δύσκολο να απαντήσω γύρω από το πως θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να εξαλείψουν τις βαθιές εισοδηματικές ανισορροπίες καθώς ούτε η φορολογία μπορεί να αναδιανείμει το πλούτο με δίκαιο τρόπο. Είναι φτιαγμένο το σύστημα εκεί με τέτοιο τρόπο ώστε να σε αναγκάζει να εργάζεσαι στο 120% έχοντας ως τυράκι τη κατάκτηση του βάθρου του 1 και του 0.1%. Βέβαια γνωρίζουμε οι περισσότεροι πως για κάποιον που ξεκινάει από χαμηλά κανονικά χρειάζεται 3 με 4 γενιές για να ανελιχθεί από κάτω προς τα πάνω εκτός αν εφεύρεις κάτι φοβερό που συνήθως για να το πετύχεις πρέπει είτε να πας σε ακριβό κολλέγιο είτε να σε δεχτούν σε αυτό γιατί είσαι η φοβερή περίπτωση , πράγμα σπάνιο. Φαντάζομαι ότι απόψεις όπως αυτές του Πίκεττυ δε είναι εφαρμόσιμες σε μια χώρα που στηρίζει τη ατομική πρωτοβουλία από τα γεννοφάσκια της.
Από τη άλλη πλευρά αν η ΕΕ έχανε τη κηδεμονία των ΗΠΑ και τα εύρισκε με τη Ρωσία (πράγμα όχι δύσκολο αν σκεφτεί κανείς το πόσο εύκολα πλακάκια τα έκαναν με τη Γερμανία και μπορούν να τα κάνουν και με τη Γαλλία) θα μπορούσε να σταθεί ως παγκόσμια δύναμη , ασκώντας επιρροή μέσω του αποικιακού παρελθόντος της στη Αφρική και στη Μέση Ανατολή και κρατώντας ίσες αποστάσεις με τη Κίνα και τις ΗΠΑ. Συνήθως όλα γυρίζουν από τη κατάκτηση αγορών για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του καθενός μπλοκ. Το μεγάλο θετικό της ΕΕ είναι ότι οι περισσότερες αν όχι όλες οι μεγάλες δυνάμεις της έχουν σταθερούς και στέρεους θεσμούς οι οποίοι αν περάσουν σε όλο το μπλοκ των εθνών κρατών δε θα κατέληγε σε κάτι οργουελικό. Τώρα, όσον αφορά το σύστημα με τους κατά τόπους νταβατζήδες δε θεωρώ ότι θα μπορούσε ρεαλιστικά να διατηρηθεί χωρίς το ρόλο των ΗΠΑ ως χωροφύλακας του κόσμου , γεγονός που αναιρεί τη λογική του απομονωτισμού . Επίσης μη ξεχνάς ότι κάθε τοπικός νταβατζής με τη πρώτη ευκαιρία θα θέλει να γίνει μεγαλονταβατζής οδηγώντας στη αυτοκαταστροφή του ίδιου του πλέγματος.
Όσον αφορά τα της Ελλάδας, η χώρα πόνταρε πάρα πολλά στη πλήρη φεντεραλοποίηση της ΕΕ , όχι γιατί απαραίτητα πίστεψε σε αυτό (πιστεύω πως λίγοι ρομαντικοί ιδεαλιστές το πίστεψαν) αλλά γιατί η χώρα μας ως μικρή οικονομία ανοικτή σε μεγάλες διακυμάνσεις ωθείται πάντα να συμμετάσχει σε μεγαλύτερα σχήματα προσπαθώντας να αποσπάσει ό,τι μπορεί από αυτά και να προστατέψει τα συμφέροντά της με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο. Εν μέρει τα έχει πετύχει , το μόνο που λείπει στη Ελλάδα είναι σοβαροί θεσμοί και νόμοι , ένα στέρεο οικοδόμημα το οποίο θα δώσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο κοινωνικό σύνολο. Ένα νέο ειλικρινές κοινωνικό συμβόλαιο. Συνήθως ό,τι εφαρμόζεται απέξω σε αυτή τη χώρα δέχεται τόσες στρεβλώσεις που μέχρι και τα σκαρπίνια γίνονται κόθορνοι. Δε διαφωνώ με τη λογική της εξωστρέφειας του έθνους κράτους έξω από τα στενά όρια της επικράτειάς του , άλλωστε η επικράτεια δημιουργήθηκε κυρίως με τη ισχύ των Ελλήνων που ζούσαν έξω από αυτό και όχι επειδή οι ντόπιοι ξεσηκώθηκαν. Μέσα στη επανάσταση με τις πρώτες επιτυχίες ξεκίνησε και ο εμφύλιος για τα οφίτσια και τη κουτάλα η οποία ακόμη και σήμερα δε φτάνει για όλους να ζουν ως Ευρωπαίοι. Χωρίς όμως πίστη (όχι τη θρησκευτική) στη κοινωνία , τους νόμους , τους θεσμούς δε μπορεί να χτιστεί τίποτα.
Τώρα όσον αφορά το σχόλιο του φίλου μας παραπάνω, δε γνωρίζω αν είναι τρόλ ή όχι αλλά πιστεύω πως αν ρωτήσουμε έναν μέσο Έλληνα και έναν μέσο Τούρκο για τη κοινωνία τους και το τι πιστεύουν για αυτούς και το τι πιστεύουν ότι είναι και τι θα ήθελαν να είναι δε θα βρούμε πολλές διαφορές . Η βασική διαφορά μας με τους απέναντι είναι 100 χρόνια παραπάνω ως ανεξάρτητο κράτος και διάολε θα έπρεπε να είμασταν σε πολύ καλύτερη θέση σε σχέση με τους απέναντι όσον αφορά τους θεσμούς, τους νόμους, τη διαφάνεια . Είμαστε αλλά όχι όσο θα έπρεπε.
Ως θεωρητικά μυαλά πάντα θα αγαπάμε και θα προσμένουμε σε μια παγκόσμια κοινωνία αποτελούμενη από φιλοσόφους βασιλείς. Μπορεί εμείς να μη ζήσουμε ποτέ αυτή τη εποχή , αλλά πάντα είναι σημαντικό να έχεις όραμα και προοπτική για καλύτερες μέρες για όλη τη ανθρωπότητα
ολα αυτά που γράφει ο σεβαστός κυριος θα είχαν γινει πολύ πιο απλά αν την νύχτα των Ιμίων είχαν αφήσει τους επαγγελματίες στρατιωτικούς να στείλουν τον τουρκικο στόλο στον πατο του Αιγαίου, αλλά δεν αφησε μια από τις προδοτικότερες κυβερνήσεις εγκαθέτων και τα σπασμένα τα πληρώνουμε ακόμα με υπουλες συμφωνίες κατω από το τραπεζι
ΕνΔέκατο «Π» Εγχώρια πολεμική βιομηχανια και βιομηχανια ανανεωσιμων πηγών ενεργειας
https://www.erepublik.com/en/article/pele-2762425
voted NO.
δεν πήγες στον Ελληνικό στρατό, αλλά να έχουμε στρατιωτική παρουσία παντού. Να κλάψουν μανούλες άλλων δλδ. nice!!
Καταληκτικά, ο πόλεμος δεν είναι μόνο πολεμική σύρραξη και απαιτείται μεγάλη προσοχή στις θέσεις και στις διατυπώσεις.
1) Είναι η σημαντικότερη διαμορφωτική δύναμη της ιστορίας και ενώ μόνο παράφρονες θα τον ήθελαν δεν πρέπει να υποτιμάται ότι πάντα ένα κράτος που δέχεται απειλές πρέπει να είναι ικανό και πανέτοιμο να αμυνθεί.
2) Βασικά οι ποιοτικές βαθμίδες όσων μιλούν για την διεθνή πολιτική κρίνονται ανάλογα με το τι λένε για τον πόλεμο.
3) Ο πόλεμος είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους εκ των οποίων η ένοπλη σύρραξη (με τον οποία εκφοβίζουν οι δειλοί, οι άσχετοι και ανεύθυνοι συν και όσοι «υποβάλλουν κατευνασμούς») είναι μόνο ο τελευταίο κρίκος. Εξ ου και η ανάγκη το αμυνόμενο κράτος να διαθέτει αξιόπιστη εθνική στρατηγική και να εκπληρώνει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του. Βασικά, η ιστορική πείρα διδάσκει ότι έχουμε ένοπλη σύρραξη εάν έχουμε κατευνασμό οπότε το αποτέλεσμα είναι ήττα χωρίς ένοπλο πόλεμο ή ένοπλο πόλεμο και πιθανότατα αμφότερα.
4) Απαιτείται στρατηγική κουλτούρα για σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο. Όπως και για άλλα κράτη, η στρατηγική κουλτούρα αποτροπής είναι μείζον ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
όταν μιλούν οι ειδικοί
Καταληκτικά, ο πόλεμος δεν είναι μόνο πολεμική σύρραξη και απαιτείται μεγάλη προσοχή στις θέσεις και στις διατυπώσεις.
1) Είναι η σημαντικότερη διαμορφωτική δύναμη της ιστορίας και ενώ μόνο παράφρονες θα τον ήθελαν δεν πρέπει να υποτιμάται ότι πάντα ένα κράτος που δέχεται απειλές πρέπει να είναι ικανό και πανέτοιμο να αμυνθεί.
2) Βασικά οι ποιοτικές βαθμίδες όσων μιλούν για την διεθνή πολιτική κρίνονται ανάλογα με το τι λένε για τον πόλεμο.
3) Ο πόλεμος είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους εκ των οποίων η ένοπλη σύρραξη (με τον οποία εκφοβίζουν οι δειλοί, οι άσχετοι και ανεύθυνοι συν και όσοι «υποβάλλουν κατευνασμούς») είναι μόνο ο τελευταίο κρίκος. Εξ ου και η ανάγκη το αμυνόμενο κράτος να διαθέτει αξιόπιστη εθνική στρατηγική και να εκπληρώνει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του. Βασικά, η ιστορική πείρα διδάσκει ότι έχουμε ένοπλη σύρραξη εάν έχουμε κατευνασμό οπότε το αποτέλεσμα είναι ήττα χωρίς ένοπλο πόλεμο ή ένοπλο πόλεμο και πιθανότατα αμφότερα.
4) Απαιτείται στρατηγική κουλτούρα για σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο. Όπως και για άλλα κράτη, η στρατηγική κουλτούρα αποτροπής είναι μείζον ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
ενδεικτικά
πηγή:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-aperante-apeile-tes-toerkias-kai-oi-polloi-krikoi-tes-alesidas-toe-polemoe_gr_62a372abe4b0cdccbe4f96bc
ειμαστε σε πολεμο εδω κ χρονια,μονο που ειναι οικονομικος.Δεν χρειαζονται τα οπλα ,αφου δεν εχει ανοιξει μυτι - απο την απεναντι πλευρα.
x2
Δε νοείται σοβαρός άνθρωπος να λέει ότι οι δυτικές αρχές γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή στη Ρώμη και όχι στο Ισραήλ (νόμοι και αρχές),στη Γερμανία (κράτος) και Αγγλία (σύστημα).
Btw πρώτος και τελικός στόχος είναι η Ελλάδα το 2050 να έχει 20 εκατομμύρια πληθυσμό και να ανεβαίνει σχεδόν γεωμετρικά,μετά όλα λύνονται σχεδόν αυτόματα.
Α,να μη ξεχάσω,αν κανεις δει εντελώς κυνικά το οικονομικό μέγεθος , τη γεωγραφική έκταση και θέση της Ελλάδας,τότε μπορεί άνετα να την κατατάξει στις Top 3 χώρες της διπλωματίας παγκοσμίως.
Δεν είναι πολλές οι χώρες με αυτά τα χαρακτηριστικά που παίζουν μπάλα σε ΕΕ,ΝΑΤΟ,Αραβικό κόσμο αλλά και μέσα στην ίδια την Αμερική ελέω λόμπυ και διασποράς.
Βέβαια το τίμημα οικονομικά ήταν,είναι και θα είναι τεράστιο για τον ελληνικό λαό,όμως δυστυχώς δεν είμαστε στη γεωγραφική θέση της Δανίας.
Λόγω των στενών της Δανίας και το γεωστρατηγικό ρόλο που έχουν αν το καλοσκεφτείς ψιλοείμαστε σε παρόμοια θέση με αυτή της Δανίας. Βέβαια δε έχουμε τους γειτόνους της.
Ξέρεις ότι δε διαφωνώ καθόλου με το σκεπτικό σου στα πράγματα αλλά φοβάμαι πως για να γίνει η Ελλάδα πολυπληθής χώρα με τα σημερινά δεδομένα μόνο με εισροή μεταναστών μπορεί να γίνει και εκεί παίζουν ρόλο οι θεσμοί , οι νόμοι και το κοινωνικό συμβόλαιο που έγραψα πάνω στο σεντόνι.