Εννέα σημεία σχετικά με τα «ΝΑΙ» και τα «ΟΧΙ» στο Μακεδονικό ζήτημα
B I T E R
1) Η συμφωνία για το Μακεδονικό είναι από διπλωματικής άποψης μια επιτυχία για τον ελληνικό αστισμό συνολικά. Διότι, από οικονομικής άποψης, το θέμα είναι λυμένο για το ελληνικό κεφάλαιο από τη δεκαετία του 1990, με την τεράστια διείσδυση που έκανε στις χώρες των Βαλκανίων.
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα έρχεται πρώτη σε επενδύσεις ελληνικών επιχειρήσεων (πάνω από 400) που δραστηριοποιούνται στην ΠΓΔΜ, φτάνοντας περίπου τα 5,6 δις δολάρια. Μεταξύ αυτών είναι ο ΑΚΤΩΡ, η ΣΙΔΕΝΟΡ, ο ΤΙΤΑΝ, ενώ τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) κατέχουν το 75% στην αγορά των καυσίμων και η ΔΕΗ εξαγόρασε την πρώτη εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας. Και δεν αναφερόμαστε στο ρόλο των ελληνικών τραπεζών, στις αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ (π.χ. Βερόπουλος) κλπ. Αν αυτό δεν είναι ιμπεριαλιστική διείσδυση από τον ελληνικό καπιταλισμό στο γειτονικό κράτος, τότε πως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί; Κατά πως φαίνεται, η καπιταλιστική Ελλάδα έχει λύσει στην πράξη το ζήτημα του ονόματος.
2) Για πρώτη φορά στα χρονικά της παγκόσμιας διπλωματίας ένα κράτος αναγκάζεται να αλλάξει όνομα επειδή του το επιβάλλει ένα άλλο κράτος. Το Βόρεια Μακεδονία, αν τελικά υιοθετηθεί από τους γείτονές μας, αποτελεί μια μεγάλη υποχώρηση γι’ αυτούς, επειδή η μακεδονική διάσταση αποτελεί τον βασικό προσδιορισμό της εθνικής τους ταυτότητας, σε αντίθεση με την Ελλάδα που είναι μέρος της ευρύτερης ελληνικής ταυτότητας και κληρονομιάς και όχι το σύνολο της όπως συμβαίνει με το γειτονικό έθνος. Και ο αυτοπροσδιορισμός είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που οι εκεί εθνικιστές καταγγέλλουν τη συμφωνία που έκαναν Αθήνα-Σκόπια ως επιζήμια. Βέβαια, τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΕ έκαναν, με όλους τους τρόπους, σαφές στον Πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, τον Ζάεφ, ότι η λύση περνάει μέσα από την συνεννόηση με την Αθήνα, αναγνωρίζοντας στην ελληνική πλευρά ρόλο «τοπάρχη» στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, οι γείτονες συμπληρώνουν το όνομά τους, κάνουν διακριτή τη διαφορά τους με την ιστορία της Ελλάδας, ενώ το ΝΑΤΟ εξασφαλίζει έναν ακόμα σύμμαχο στην αντιπαράθεση με την Ρωσία.
3) Η πάλη ενάντια στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια είναι προφανές ότι πρέπει να γίνεται από την Αριστερά σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, και θα ήταν σημαντικό αν μπορούσε να υπάρξει κάποιος συντονισμός μεταξύ τους. Όμως, εν τω μεταξύ, πως αλλιώς θα μπορούσε να λυθεί το θέμα του ονόματος; Εδώ προκύπτουν μια σειρά από δύσκολα ερωτήματα προς επίλυση. Ο ένας τρόπος επίλυσης, τον οποίο συνήθως προβάλλει ένα τμήμα της ελληνικής Αριστεράς, που δείχνει ιδιαίτερη έμφαση στα εθνικά θέματα, είναι με βέτο της Ελλάδας. Όμως, αυτό εμπεριέχει μια αντίφαση. Δηλαδή, πως γίνεται να καλούμε σε αντι-ΝΑΤΟϊκό αγώνα, χρησιμοποιώντας το ΝΑΤΟϊκό δικαίωμα βέτο της χώρας; Ένα άλλο επιχείρημα που ακούγεται, πάλι από το προαναφερθέν τμήμα της Αριστεράς, είναι ότι το ΝΑΤΟ θέλει να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα. Εδώ προκύπτουν νέα ερωτήματα. Άραγε, γιατί το ΝΑΤΟ να θέλει να αποσταθεροποιήσει ένα ισχυρό και πολιτικά σταθερό σύμμαχο, όπως η Ελλάδα, για ένα πολύ μικρότερο, αδύναμο και με πολύ μικρότερο ειδικό βάρος, όπως είναι το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας; Μήπως, επειδή η Ελλάδα είναι χώρα αντάρτης και γι’ αυτό την επιβουλεύονται; Μήπως κάνει αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα; Προφανώς και όχι. Άρα, γιατί να θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την Ελλάδα, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ;
4) Μια άλλη λύση, που προκρίνει ένα άλλο τμήμα, κυρίως της διεθνιστικής Αριστεράς, είναι ότι θα έπρεπε να γίνει μια συμφωνία με βάση το συνταγματικό όνομα της γειτονικής χώρας, η οποία θα ήταν ανεξάρτητη από την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Μα, όταν θα ερχόταν το θέμα της ένταξης, της Βόρειας Μακεδονίας, τότε τι θα έκανε η Ελλάδα, η οποία είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ; Θα αρνιόταν; Με πια δικαιολογία; Εξάλλου, αφού η θέληση αυτού του κράτους είναι να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με βάση πιο λόγο η Ελλάδα, χώρα μέλος και των δύο οργανισμών, θα το εμπόδιζε; Όσο και να διαφωνούμε με την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ, εντούτοις δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς για αυτούς αν είναι κακό ή όχι. Τότε, τι συνέβη; Απλά, οι ΝΑΤΟϊκοι, ζήτησαν κατανόηση από τους Έλληνες συμμάχους τους, προκειμένου να προχωρήσουν χωρίς προσκόμματα στην επίλυση του ονόματος και αυτοί φυσικά την έδειξαν, με ισχυρά ανταλλάγματα από τους γείτονες. Εν τω μεταξύ, τους ευνόησε όλους και η συγκυρία, λόγω των δυο κυβερνήσεων, οι οποίες ήθελαν να λυθεί το πρόβλημα. Και πράγματι είναι μια ευνοϊκή συγκυρία, να λυθεί το επίμαχο θέμα του ονόματος, επειδή αύριο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως μπορούν να διαμορφωθούν οι συσχετισμοί. Επίσης, όταν μιλάμε για το ρόλο του ΝΑΤΟ, είναι σκόπιμο να μιλάμε και για τον ρόλο της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή. Εκτός και αν δεν θεωρούμε ότι είναι και αυτή μια ιμπεριαλιστική δύναμη.
5) Το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Με βάση την ιστορία αυτοί είναι σχετικά γνωστοί. Αντίθετα, το βασικό πρόβλημα είναι για την Αριστερά, επειδή το ζήτημα δεν λύνεται με όρους εργατικών τάξεων και εργατικού διεθνισμού. Δηλαδή, δεν λύνεται με όρους ηγεμονίας της Αριστεράς. Άρα, κάπως θα λυνόταν. Και λύνεται με όρους αστικής ηγεμονίας, κυρίως υπέρ το ελληνικού καπιταλισμού, διότι αυτός είναι ο ισχυρότερος στα Βαλκάνια, γι’ αυτό εντάσσεται στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Άρα, το σύνθημα «Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ», είναι το μόνο ειλικρινές σύνθημα, με το οποίο μπορούμε να συνεργαστούμε με την εκεί Αριστερά, που αυτό προβάλλει. Αλλιώς, θα φαίνεται σαν η Αριστερά να αναλαμβάνει να υπερασπίζεται τον ελληνικό αστισμό, μη αποδεχόμενη την επίλυση της ονομασίας του γειτονικού κράτους με το πρόσχημα ότι γίνεται από το ΝΑΤΟ.
6) Τελικά, ποια είναι η αντιπρόταση; Μήπως, να περιμένουμε να διαλυθεί πρώτα το ΝΑΤΟ και να γίνει σοσιαλισμός; Άρα, μέχρι να συμβεί αυτό, αποδεχόμαστε την μη λύση; Όμως, και η μη λύση, δεν φέρνει ανασφάλεια; Εξάλλου, πόσο να περίμενε κανείς; Ο Λένιν, ο οποίος είχε την ικανότητα να συλλαμβάνει και να ερμηνεύει με πολιτικό τρόπο τα προβλήματα που προέκυπταν κάθε φορά, αναφέρει ότι χρειάζεται να απαιτούμε την απελευθέρωση των καταπιεζόμενων εθνών «…όχι με αόριστες γενικές φράσεις, όχι με κούφιες μεγαλοστομίες, όχι με τη μορφή της ‘‘αναβολής’’ του ζητήματος ως το σοσιαλισμό, αλλά με ένα καθαρό και με ακρίβεια διατυπωμένο πολιτικό πρόγραμμα, που να παίρνει ειδικά υπόψη του την υποκρισία και τη δειλία των σοσιαλιστών των εθνών που καταπιέζουν» (Λένιν, Άπαντα, τόμος 27, σελ. 260. Οι υπογραμμίσεις δικές μου).
7) Στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει συνεχώς οι Αριστεροί να τονίζουν ότι είναι καθήκον των εργατικών τάξεων των Βαλκανίων να αντιταχθούν στην εθνικιστική πολιτική των δικών τους χωρών. Ξέχωρα που η αναμονή επί 27 χρόνια ενισχύει τους εθνικισμούς εκατέρωθεν. Το γεγονός ότι αναγνωρίζεται μακεδονική εθνότητα αποσυνδεδεμένη από τους αρχαίους Μακεδόνες και άρα από την ιστορία ενός άλλου κράτους, του ελληνικού, αυτό είναι επιτυχία των αντι-εθνικιστών και από τις δύο χώρες. Γίνεται έτσι σεβαστή και η ευαισθησία των Ελλήνων πολιτών, αφού ο σύγχρονος εθνικός μακεδονισμός είναι απόλυτα διακριτός και έχει σλάβικο πρόσημο. Μάλιστα, και ο Ντένκο Μάλεσκι (πρώτος υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, το 1991-93, και στενός συνεργάτης του τότε προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ) δήλωσε ότι από τότε η θεώρηση της Ιστορίας ήταν «σε απόλυτη συμφωνία με τη συμφωνία που έχουμε τώρα» (δες Η Εφημερίδα των Συντακτών, 30/6-1/7/2018, σελ. 14). Επίσης, όπως εύστοχα επισημαίνει σε άρθρο της, η Κατερίνα Κολοζόβα (καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Σπουδών Φύλλου στην πόλη των Σκοπίων), «Οι σύγχρονοι Μακεδόνες είναι Σλάβοι και αναζητούν αναγνώριση ως σλάβικο και βαλκανικό έθνος, νεότερο συγκριτικά με εκείνο των γειτόνων, όμως αρκετά παλαιό, ώστε να έχει κάμποσες γενιές που προσδιορίζονται εθνικά και εθνοτικά ως Μακεδόνες… Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό είναι αναφαίρετο, και εγώ προσδιορίζομαι ως Μακεδόνισα. Όχι αρχαία Μακεδόνισα, αλλά σύγχρονη Σλάβα και Μακεδόνισα. […] –με αυτή την ταυτότητα γεννήθηκα» (Η Εποχή, 4-2-201😎
. Αυτό, βέβαια, απαντά και στη θέση του ΚΚΕ ότι δεν υπάρχει μακεδονική εθνότητα, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία του και μάλιστα χωρίς να εξηγεί τους λόγους αυτής της αναθεώρησης.
8 ) Υπό αυτή την έννοια, η σύνθετη ονομασία είναι ένα θετικό βήμα, διότι όταν τρεις περιοχές προσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, τότε αποτελεί ένδειξη καλής θέλησης να εξειδικεύσει κάθε κράτος τον δικό του αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη και την επιθυμία τη άλλης πλευράς. Και αυτό επετεύχθη με αυτή τη συμφωνία, παρ’ ότι ο ελληνικός καπιταλισμός επί της ουσίας βγήκε ενισχυμένος από αυτή. Επίσης, εδώ να τονίσουμε ότι η εν λόγω συμφωνία δεν ήταν του ΝΑΤΟ, αλλά μεταξύ δυο κρατών. Αν δεν δεχτούμε αυτή την άποψη, τότε τείνουμε να δεχτούμε ότι όλα γίνονται με εντολές του διεθνούς ιμπεριαλισμού, παραβλέποντας έτσι την ιμπεριαλιστική φύση του ελληνικού κράτους.
9) Ο μόνος λόγος που είναι αναγκαίο να δεχτούμε αυτή την συμφωνία, παρά την ετεροβαρή θέση υπέρ της Ελλάδας, είναι χάριν του συμφέροντος της φιλικής συνύπαρξης στα Βαλκάνια, επειδή τερματίζεται μια διαμάχη ενός αιώνα, και επειδή η σταθεροποίηση του γειτονικού κράτους είναι προς το συμφέρον τόσο των πολιτών στην Ελλάδα όσο και των δικών του πολιτών, ιδιαίτερα με το δημογραφικό ζήτημα που αντιμετωπίζει σχετικά με την ισχυρή πληθυσμιακά αλβανική μειονότητα, η οποία σε βάθος χρόνου μπορεί να γίνει πλειονότητα και να εγείρει άλλου τύπου εθνικιστικές βλέψεις. Κατά συνέπεια, απέναντι στο διεθνιστικό «Όχι» και σε οποιοδήποτε «Όχι», μπορούμε ως Αριστερά να είμαστε υπέρ του διεθνιστικού «Ναι», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποστηρίζουμε την μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε τόσο υπέρ της αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ όσο και ενάντια στην ένταξη της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας σε αυτό. Τέλος, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα από την Αριστερά ανοίγει σημαντικές δυνατότητες για την επαφή τόσο των πολιτικών οργανώσεων μεταξύ τους όσο και για την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των εργατικών τάξεων, των συνδικάτων, των κοινωνικών οργανώσεων κλπ. Διότι, ως γνωστόν, η ιστορία δεν περιμένει.
Comments
Άρθρο του Του Δημήτρη Κατσορίδα - https://www.erepublik.com/en/article/-1344-2681718
https://www.politeianet.gr/books/9789604356355-karpozilos-kostis-polis-101-erotiseis-kai-apantiseis-gia-to-makedoniko-281366
Καλό θα ήταν να γίνει μια κουβέντα και να τεθούν πολλές ερμηνείες και προσωπικές γνώμες των καθενών σε αυτό άρθρο χωρίς να υπάρχει ένταση!
Κυκλοφορεί στην αγορά νομίζω αυτές τις μέρες. Θα είχε ενδιαφέρον να το διαβάσει κάποιος πιστεύω.
ποιος ειναι αυτός ο Κατσαριδας;
Το χρέος των απανταχού ελευθεριακών και κοινωνιστών θα έπρεπε να ήταν να αλλάξουν τα μυαλά των συμπολιτών τους και να καταφέρουν να κάνουν τα εθνικιστικά προστάγματα παρωχημένες διεκδικήσεις αδαών υπηκόων.Δεν έχουν καμιά δουλειά να παίρνουν θέση σε εθνικιστικές διενέξεις,με μια βασική ανάγνωση της ιστορίας θα έπρεπε να θεωρούν γελοίες τις αξιώσεις και των δύο πλευρών.Από την μία να θεωρούνται οι Σλάβοι της Μακεδονίας ως οι μόνοι Μακεδόνες και από την άλλη οι κάτοικοι της ελλαδικής Μακεδονίας οι όποιοι ως επί το πλείστον είναι Πόντιοι πρόσφυγες μόλις δυο γενιές σε αυτά τα μέρη να θεωρούν τους εαυτούς τους γνήσιους κληρονόμους του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας.Το θέμα είναι πόσοι από τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς είναι ελευθεριακοί και κοινωνιστές το όποιο είναι τεράστια κουβέντα
Ακριβώς γιαυτό τον λόγο ανέβασα αυτό το άρθρο για να γίνει μια κουβέντα και να τεθούν πολλές απόψεις πάνω σε αυτό αφού κάποιοι το είχαν ζητήσει κιόλας. Όσο για τους πόντιους έχω να ανεβάσω μεγάλο άρθρο στο μέλλον για το αν ήταν ή δεν ήταν εθνοκάθαρση.
Εγώ θα το ξανασημειώσω απλά γιατί άπτεται της δικιάς μου προσωπικής ευαισθησίας, ένεκα καταγωγής: Το ελληνικό στοιχείο της Μακεδονίας δεν είναι 'κατασκευή' που προέκυψε με την επιλογή να εγκατασταθούν οι Έλληνες πρόσφυγες του Πόντου σ' αυτά τα εδάφη. Προϋπήρχε. Ενισχύθηκε σημαντικά με αυτή, ναι (και κατά την άποψή μου υπήρξε ένας πολύ επιτυχημένος χειρισμός). Αλλά ήταν εκεί και ήταν ικανό για να δίνει στους πληθυσμούς αυτούς την ενόρμηση να επιθυμούν και να διεκδικούν την ενσωμάτωση με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι Πόντιοι (και οι Αντατολικοθρακιώτες και οι Μικρασιάτες) αισθάνονται Μακεδόνες ή αν θα 'πρεπε. Ξέρω πως εγώ σε κάθε περίπτωση αισθάνομαι Έλληνας Μακεδόνας, χωρίς αυτό να έχει τίποτα να κάνει με την ταυτότητα της βορείου γείτονος. Το δικό μου το μυαλό το σηκώνει πως μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι που αισθάνονται 'Μακεδόνες' χωρίς να αισθάνονται Έλληνες. Με γεια τους, με χαρά τους. Επειδή όμως το 'Μακεδόνας' το δικό μου με το 'Μακεδόνας' το δικό τους έχουν διαφορές, εγώ θα τους λέω 'Σκοπιανούς', απλά και μόνο για να γίνεται πιο εύκολη η απαραίτητη αποσαφήνιση. Δε θα κάτσω να δω γιατί επέλεξαν αυτοί να λένε εαυτούς 'Μακεδόνες', ενώ όποιον τρίτο βλέπω να μπερδεύεται θα του το διευκρινίζω, φροντίζοντας έτσι να (κατ)οχυρώνω (και) το δικό μου δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.
Φυσικά η συνεργασία στη Βαλκανική μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη για όλους τους ανθρώπους που την κατοικούν και είναι σημαντικό να μπορούμε να τοποθετούμε το όραμα του μέλλοντος πάνω από διενέξεις του παρελθόντος. Μακάρι να επικρατήσουν οι ψυχραιμότερες φωνές και να διαλυθεί αμφοτέρως η καχυποψία. Live and let live. 😉
Καλησπέρα φίλε μου !
Είτε διαφωνούμε είτε συμφωνούμε πάντα χαίρομαι να διαβάζω και να ακούω τις απόψεις σου. Εδώ φίλε μου θα διαφωνήσω σχετικά με τη διαφωνία με τη γείτονα χώρα. Εξάλλου το δημοψήφισμα τους μας έδειξε ότι ο κόσμος δεν χάφτει τα παραμύθια των κυβερνήσεων. Λογικό είναι. Εμείς κάναμε ένα μεγάλο λάθος. Το όνομα. Το όνομα τους δεν αντιπροσωπεύει την ύπαρξη του πολιτισμού τους ακόμη και σε αυτή την περίπτωση. Δεν είναι τυχαία πως στη γη του πυρός ή αλλιώς χερσονήσο του Αίμου ( και όχι βαλκάνια ). Αν δώσουμε όνομα Ελληνικό σε αυτό το λαό στην ουσία τον καταστρέψαμε. Δεν είναι σε θέση να στηρίξουν την ενότητα τους. Είμαστε Έλληνες σωστά ; Έχουμε ζήσει τόσα πολλά πράγματα καλά και κακά και πρέπει να εκτιμήσουμε την ελευθερία και την γαλήνη ενός λαού. Δεν έχουμε ουδεμία σχέση μαζί μας. Είναι γεγονός πως το όλο πράγμα αφορά γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς.
Τι θα έκανε ένας άλλος λαός στη θέση μας ; Συχνά το αναρωτιέμαι. Είμαι κατά της βίας και η βία δεν αποτελεί λύση. Η βία όμως έχει πολλά πρόσωπα σαν τον καπιταλισμό. Το ίδιο θα έλεγα και για τον κομμουνισμό με τη πράξη και τη διάσταση που πήρε ως πραγματικότητα. Μου αρέσει όμως το ανθρωποκεντρικό και η ισορροπία.
Εμείς δεν πήραμε δυστυχώς πρωτοβουλίες είτε στην εσωτερική είτε στην εξωτερική μας πολιτική. Δες πχ την Κύπρο. Αντί να τους αφομοιώσουμε κοιτάξαμε πως να βγάλουμε τα μάτια μας με τα γνωστά αποτελέσματα. Είναι γνωστό πως όταν ο Έλληνας πει ΟΧΙ σημαίνει και ΟΧΙ.
Με τρομάζει όμως πιο πολύ η δική μας απάθεια. Η απάθεια προς τους ανθρώπους της χώρας μας, προς την όλη κατάσταση, προς το όλο σημερινό καταστροφικό γίγνεσθαι που το μόνο που κάνουμε είναι να δεχόμαστε και όχι να αποδεχόμαστε. Είμασταν παράδειγμα για πολλούς λαούς στο κόσμο. Που πήγε αυτό το παράδειγμα ; Αυτό το φιλότιμο; Ακόμα και ο εμφύλιος που λέμε σήμερα μόνο εμφύλιος δεν ήταν.
Δυστυχώς πολλά πρέπει να αλλάξουν για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως λαός και ως έθνος. Οι λέξεις έχουν αλλοιωθεί όπως και το νόημα αυτών. Η Μακεδονία και η Κύπρος δεν είναι Ελληνική. Είναι λάθος αυτό να το λέμε. Είναι Ελλάδα, αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας και του Ελληνικού πολιτισμού. Ήρθαν δεν πήγαμε. Σίγουρα και είμαι κατά τον επανασχεδιασμό των συνόρων. Τι φταίει ο κόσμος ; Να μην αλλοιώνουμε την Ιστορία όμως. Αυτό λέει η λογική. Poznavam su6to Bulgarski. Razbiram mnogo dobre kakvo kazvat tq xorata kogato govoriqt. Ne sa Makedonski. Te sa Slaviani. Ne triqbva da se sramyvat za tova. Taq logika ne vurvi s na6q vremmena.
Έτσι έχουν τα πράγματα !
Στη πρώτη σειρά συμφωνία και όχι διαφωνία *
Πολύ σωστά αυτά που γράφεις Hlie. Αλλά πιστεύω προσωπικά εγώ στην καλύτερη συνεργασία των γειτονικών χωρών όπως είναι τα Σκόπια για το όφελος δικό μας και να βγούμε στις αγορές. Τώρα όσο για την ονομασία τα λέει το άρθρο. Είναι ένα όνομα που έχει περάσει το ΝΑΤΟ.
Ποιο το νόημα να βγούμε στις αγορές ;
Γίνανε μεταρρυθμίσεις ; Ακόμα και τώρα η πρόσληψη για κάποια θέση εργασίας γίνεται με βάση τα μόρια. Έτσι καταπολεμάς τη διαφθορά ; Έπειτα δεν μάθαμε να εργαζόμαστε. Αυτό το πράγμα δεν το λες εργασία. Σβαρνώντας πάμε και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνουμε από μόνοι μας κάποια πράγματα.
Αυτό με την φήμη που έχει βγει το ότι οι Έλληνες δεν δουλεύουν είναι λίγο βλακεία. Υπάρχουν Έλληνες που χύνουν ιδρώτα όλο το 24ωρο και δεν παίρνουν τίποτα και συγκεκριμένα οι αγρότες. Υπάρχουν όμως κι Έλληνες που στέλνουν τον Αλβανό να κάνει τις δουλειές γιατί ο Έλληνας έμαθε να ζητάει 35 ευρώ για την δουλειά ενώ ο Αλβανός με 20 και 15. Γιατί έτσι έμαθαν κι έτσι μεγάλωσαν και το βλέπεις να κάνουν βίλες στην Αλβανία και να έχουν ακριβά αυτοκίνητα, που στο κάτω κάτω καλά κάνουν οι άνθρωποι.
Προς το παρόν ο Κοτζιάς το πάει καλά.
Αναρωτιέμαι όμως τι θα γίνει αφότου περάσει το όνομα και κλείσει το ζήτημα.
Η Βόρεια Μακεδονία θα μπει στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ θα αναβαθμιστεί οικονομικά και σύντομα θα εμφανιστούν ξένες εταιρίες για να εγκαταστήσουν γραμμές παραγωγής με πρώτη την Γερμανία,ίσως απομακρύνοντας τα εργοστάσια από την Τουρκία αν τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Για εμάς ποιο είναι το κέρδος εκτός από την ηθική ικανοποίηση ότι δίνουμε ευκαιρία στα Βαλκάνια; Ότι δεν θα έχει τον έλεγχο σε αυτά η Τουρκία;
Το εγχώριο κεφάλαιο με την πρώτη ευκαιρία θα πουλήσει τις επεκτάσεις της στα Βαλκάνια, όπως έγινε και με τις τράπεζες που μπατήρησαν, ή στην καλύτερη θα γίνουν πράκτορες των μεγάλων, εκμεταλλευόμενοι την προηγούμενη κατάσταση. Το κράτος μας συνεχίζει να είναι χρεοκοπημένο και ο πολιτικός κόσμος δεν είναι σε θέση να πείσει τον κόσμο να βάλει ουσιαστικά πλάτη και να πετύχει τις αλλαγές. Πιθανότατα τα κεφάλαια που χρειαζόμαστε εμείς για να βάλουμε μπροστά τη μηχανή του κράτους να πάνε σε αυτές τις χώρες και όχι σε εμάς, απλώς επειδή είναι φθηνότεροι και ποιο εύκολα χειραγωγίσιμοι σε σχέση με εμάς.
Όσο ο μύθος της ανωτερότητας της δύσης υπάρχει υπάρχει και η Άγια δημοκρατία της Αρχαίας Ελλάδας. Αναρωτιέμαι όμως, όταν η παγκοσμιοποίηση πείσει τους ανθρώπους να την αποδεχτούν πλήρως και οι άνθρωποι συνεχίσουν να μεταφέρονται όλο και πιο γρήγορα από την μία χώρα στην άλλη, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, χωρίς ουσιαστική πατρίδα, αλλά με μόνο κύριο τον εαυτό του, τότε η Ελλάδα ποια θέση θα έχει στον κόσμο;
Αναρωτιέμαι.
Και μάλιστα όλα αυτά γίνονται σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο προωθεί την ιδέα της απόλυτης μορφής ατομιστικού βίου.
Αναρωτιέμαι τι έχει να πει η ελληνική αριστερά για αυτό.
Αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η απλά οι χαμένοι μιας εποχής επανέρχονται για να πάρουν την ρεβάνς της εξουσίας από τους μέχρι πρότινος νικητές.
Αυτά.
Όποιος χτίσει, ό,τι χτίσει θα το χτίσουμε εμείς ('εμείς' =ελληνικών συμφερόντων κατασκευαστικές). Χτίζουμε ήδη γέφυρες, δρόμους κι εργοστάσια στη Σερβία. Και μετά αφήνουμε απλά να αιωρείται το σχέδιο Σύζευξης Δούναβη-Αξιού και έχουμε μόχλευση (leverage) για χρόνια.
Το όνομα Μακεδονία δεν είναι της γενιάς μας για να το δώσει. Τα υπόλοιπα είναι να 'χαμε να λέγαμε.
διαλεκτικη αποψη