RL-Dimopsifisma kai emeis mia gnwmi

Day 1,442, 11:20 • Published in Australia Cyprus • by Georgios Grivas

Η οικονομική κατάσταση της χώρας ειδικά τα τελευταία δυο χρόνια είναι σε όλους γνωστή, και τα αποτελέσματα της τα ζούμε όλοι σήμερα.

Χωρίς να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες για το πώς και το γιατί της όλης κατάστασης που άλλωστε έχουν αναλυθεί από πολλούς άλλους άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, θα προσπαθήσω να προβάλλω μια άλλη άποψη δηλαδή για το πώς μπορεί το αστικό κράτος να προσπαθήσει να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, διακινδυνεύοντας ακόμα και την δημιουργία εμφυλιοπολεμικής κατάστασης στην κοινωνία.

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται πλέον μετά τις αποφάσεις για το δημοψήφισμα είναι ποιο θα είναι το ερώτημα στο δρόμο προς τις κάλπες;

Αν πάνε με το “νέο δάνειο/μνημόνιο ή χρεοκοπία”,τότε είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα ψηφίσει το πρώτο. Τέτοια εκβιαστικά διλήμματα δεν έχουν τρίτο δρόμο.
Επομένως, στο ερώτημα “τη σύνταξή σου και το μισθό σου ή στάση πληρωμών” είναι δεδομένη η απάντηση.

Επειδή, όποιο κι αν είναι το τυπικό ερώτημα στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι, το πραγματικό δίλημμα που θα θέσουν στον λαό θα είναι το «τη σύνταξή σου και το μισθό σου ή στάση πληρωμών”. Το οποίο ο ΓΑΠ θα το μετατρέψει φυσικά με την βοήθεια των ΜΜΕ στο «Ναι ή Όχι σε μένα και στην πολιτική μου».

Σε κάθε περίπτωση όμως το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό

Αν ὁ λαός πει ΝΑΙ, τότε ἡ αλαζονεία της λευκής επιταγής θα δημιουργήσει νέες τριβές και εντάσεις που θα οδηγήσουν σε πρωτόγνωρα πολιτικά αδιέξοδα και πρωτοφανείς κοινωνικές συγκρούσεις.

Αν ὁ λαός πει ΟΧΙ, που είναι και το πλέον πιθανό, τότε πάμε για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδο από το Ευρώ. Νομίζοντας ότι ρίχνει ροχάλα στον ΓΑΠ ο παγιδευμένος λαός θα υπογράψει ιδιοχείρως την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και ενδεχομένως μακροπρόθεσμα από την ΕΕ. Θα υπογράψει δηλαδή την επιστροφή της χώρας μέσα σε μια νύκτα στην δεκαετία του 60 και την αναίρεση όλης της προόδου που έχει συντελεστεί μέσα σε πενήντα χρόνια.

Φυσικά θα εμφανισθούνε και οι διάφοροι “δημοκρατικοί” και “προοδευτικοί” που θα απαιτήσουν να αναλάβει επιτέλους ο λαός τις ευθύνες του. “Αυτό δεν ζητούσατε τόσον καιρό;” θα λένε.

Γνωρίζοντας λοιπόν το πολιτικό σύστημα ότι αυτή την στιγμή βρίσκεται κολλημένο με την πλάτη στον τοίχο, οι επιλογές του είναι μετρημένες. Μια πρώτη του επιλογή είναι να ρισκάρει την δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας (ακόμα και από εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα), τα όποια βέβαια εδώ και καιρό προβάλλονται μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ ως λύση στα προβλήματα της χώρας.

Πιστεύουν ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα συσπειρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου διαλύοντας το αντιμνημονιακό μέτωπο που στηρίζει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σκοπός της θα είναι να αναγκάσουν τον κόσμο να βρεθεί απέναντι στο «νέο» αλλά στην ουσία παλιό πολιτικό σύστημα που θα του προβάλλει αυτή την μια και μοναδική λύση.

θα προσπαθήσουν να διασπάσουν την μαχόμενη κοινωνία χρησιμοποιώντας για άλλη μια φορά το δίλλημα Δεξιάς - Αριστεράς, πατριωτών - ασσύμετρων απειλών,ταραξιών,μειοψηφίας.

Έτσι λοιπόν το αστικό σύστημα θα κάνει επίκληση στον πατριωτισμό των Ελλήνων ... , κυρίως του λεγόμενου «Δεξιού χώρου», για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή όπως θα διαδίδει μέσω των ΜΜΕ, αλλά και στον φόβο των αστών και των νοικοκυραίων ότι η χώρα και η τάξη θα καταλυθεί από «αριστερά» και «αναρχικά» στοιχεία και θα μετατραπεί σε ιδιότυπο Σοβιέτ!

Φυσικά αντίστοιχα θα υποδαυλίζονται οι Αριστεροί από τα κόμματα τους (ΣΥΡΙΖΑ , Κομμουνιστικό Κόμμα , τροτσκιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) να αντισταθούν στην «φασιστική» χούντα που θα εμφανίζεται ότι προωθούν Δεξιά κόμματα (Καρατζαφέρης, Σαμαρικοί και Φιλελεύθεροι ... )

Σκοπός αυτής της πόλωσης θα είναι ο εξής ένας: Διάσπαση της κοινωνίας, άρα και του αντιμνημονιακού μπλοκ , και εξαναγκασμός ενός σημαντικού κομματιού της να στηρίξει το σύστημα και τις μνημονιακές του αποφάσεις.

Ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του και ας αναλογιστεί τι έχουμε περάσει από το 2009 μέχρι σήμερα και τι πρόκειται να έρθει..Εγώ πιστεύω ότι λιγότερο επώδυνη λύση θα ήταν επιστροφή στην δραχμή αλλά δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο στην ΕΕ που σημαίνει ότι θα πρέπει να φύγουμε και από την Ένωση.