Σαν Σήμερα, 27/9/1831.

Day 3,963, 22:23 • Published in Greece Greece • by GeorgeIV

Καλημέρα σε όλους τους πολίτες της eGreece.

Αποφάσισα να γράψω μερικές γραμμές γύρω από μια προσωπικότητα η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο γύρω από την δημιουργία του ελληνικού κράτους. Τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας της Κέρκυρας, με σπουδές στην Ιταλία, θιασώτης της πεφωτισμένης μοναρχίας, αποτελεί μία γνώριμη φιγούρα μαζί με άλλους πολιτικούς και στρατιωτικούς άνδρες της επανάστασης. Πολλά έχουν λεχθεί για εκείνον. Για τις προσπάθειες που έκανε για να θέσει το ελληνικό ζήτημα στην Ευρώπη ως κάτι το οποίο δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως οι υπόλοιπες επαναστάσεις της εποχής (βλ. Ιερά Συμμαχία και έργο αυτής μετά την ήττα του Ναπολέοντα). Στην μεγάλη του συμβολή στην μεγέθυνση του φιλελληνικού κινήματος, το οποίο, μαζί με γεγονότα όπως η σφαγή της Χίου και η έξοδος του Μεσολογγίου έδωσαν στους Έλληνες το δικαίωμα να ελπίζουν για την τελική νίκη, η οποία ήρθε με την βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων. Για την περίοδο που έδρασε ως Κυβερνήτης της Ελλάδας, όπου ανέλαβε τα συντρίμμια που άφησε πίσω της ο πολυετής πόλεμος και με την βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων (επιχορηγήσεις σε χρήμα και από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις), αλλά και πολλών προσωπικοτήτων Ελλήνων και ξένων προσπάθησε να στήσει κράτος «φραγκικού τύπου».


Η δολοφονία του σήμερα πριν σχεδόν 200 χρόνια τον οδήγησε σε μία αγιοποίηση άνευ προηγουμένου. Ήταν ο άνθρωπος που συγκρούστηκε με αυτό που αποκαλούμε σήμερα αιώνιο Έλληνα, που δεν καταδέχεται να γίνει και αυτός με την σειρά του, Ευρωπαίος πολίτης, με ό,τι εμπεριέχει αυτό σύμφωνα με την αφήγηση της δύσης. Ο παραγκωνισμός ανθρώπων που είχαν δώσει αίμα και χρήμα, όπως οι καραβοκύρηδες των νησιών (Ύδρα, Σπέτσες, Κάσος, Ψαρά, Μύκονος κ.α.), οι πολιτικοί (Μαυροκορδάτος/Κωλέττης κ.α.) και οι στρατιωτικοί είναι το μέγιστο ατόπημα ενός πολιτικού που δεν προσπάθησε, έστω ελάχιστα, να δείξει ένα πιο μετριοπαθές πρόσωπο. Για εκείνον το έργο του ήταν σαφές, βέβαια, σε μια χώρα η οποία πολέμησε για την ελευθερία και την δημοκρατία (που εκφράστηκε στα συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων), να οδηγήσει το πολίτευμα σε ένα αυταρχικό και προσωποπαγές. Η δολοφονία ήταν ο τραγικός επίλογος για έναν άνθρωπο που σταμάτησε να ακούει τις φωνές γύρω του.

Κλείνοντας λίγο απότομα την διήγηση, επειδή δεν επιθυμώ ούτε να κουράσω, ούτε και να αποθαρρύνω την κουβέντα από κάτω, θέλω να θέσω ένα ερώτημα προς όλους εσάς τους ηλεκτρονικούς συμπολίτες. Αν ήσασταν στην θέση των Ελλήνων της εποχής εκείνης, θα δεχόσασταν την διοίκηση Καποδίστρια ως είχε, ή θα στασιάζατε;

Με εκτίμηση,

Aquitanian News.