ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Day 4,705, 10:50 • Published in Greece Cyprus • by Georgios Grivas
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΕΝ ΩΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Χαρμόσυνη μέρα ξημέρωσε γιὰ ολους μας μετὰ τὴν σημερινὴ ανατολὴ του ήλιου της Δικαιοσύνης.
Σήμερα γιορτάζει ἡ Δημοκρατία (μας).

Λαὸς καὶ Κολωνάκι ξεχάσανε «τὰ μίση ὅλα ἐκεῖνα τὰ παλιὰ» γιὰ νὰ σμίξουν στὸ ξέφρενο πανηγύρι ποὺ στήθηκε στὸ μεγάλο «Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας», ποὺ κινδύνεψε σοβαρὰ νὰ τὸ γκρεμίσει ὁ χρυσαυγίτικος ὀλετῆρας τοῦ Νίκου Μιχαλολιάκου, μὲ τὶς ἀμέτρητες φάλαγγες τῶν ταγμάτων ἐφόδου τῶν διακοσίων νοματαίων ποὺ μαζεύτηκαν ἔξω ἀπὸ τὴν ΓΑΔΑ γιὰ νὰ τὸν ὑπερασπισθοῦν, ὅταν ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς (ἤθελα νὰ πῶ «ἡ ἀνεξάρτητη δικαιοσύνη» -συγγνώμη καὶ πάλι, ἤθελα νὰ πῶ «τὸ μαζικὸ ἀντιφασιστικὸ κίνημα») τὸν ἔστελνε στὴ φυλακὴ γιατὶ τοῦ ἔκοβε ψηφοφόρους, οἱ ὁποῖοι τὸ μόνο ποὺ ζητοῦσαν ἦταν νὰ βάλουν στὴν Βουλὴ τὸν Λιάκο καὶ τὰ παιδιὰ μὲ τὴν χρυσὴ γροθιὰ γιὰ νὰ «ξεβρωμίζουν τὸν τόπο» γιὰ πάρτη τους κι ἐκεῖνοι νὰ κάθονται ἄνετα στοὺς καναπέδες τους γιὰ νὰ ἀπολαύσουν τὸ θέαμα («εἶδες πῶς τοὺς τᾶπε, ρε;»).

Στὴν πολιτικὴ οἰκονομία τῆς ἀγορᾶς συμβαίνει συχνὰ οἱ ἐπιχειρήσεις νὰ σχηματίζουν καρτὲλ γιὰ νὰ ἀποκλείσουν ἀνερχόμενους ἀνταγωνιστές. Ἔτσι, γιὰ νὰ ζοῦν καὶ νὰ βασιλεύουν οἱ μεγάλες ἐγκληματικὲς ὀργανώσεις ποὺ ρήμαξαν τὴν χώρα θὰ πρέπει νὰ ἀνακηρυχθεῖ δικαστικῶς ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ ἐγκληματικὴ ὀργάνωση καὶ νὰ βγεῖ νὰ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἀγορά. Ὁ καθένας στὸ πολιτικὸ παιγνίδια πρέπει νὰ γνωρίζει τὰ ὅριά του.
Keep your distance, ὅπως λέμε καὶ στὸ χωριό μου. Ἀλλὰ ὁ Νικολάκης καὶ ἡ παρέα του ξεπέρασαν τὰ ὅρια, ράψανε μεγάλο κουστούμι γιὰ τὰ μέτρα ποὺ τοὺς εἶχαν πάρει οἱ κοπτορᾶπτες τοῦ πολιτικοῦ παιχνιδιοῦ, κι ἔτσι ἔχασαν τὴν εὐκαιρία ντερλικώσουν κι αὐτοὶ στὸ μεγάλο φαγοπότι τῶν ἐθνοπατέρων.

Στὴν πραγματικότητα, ὁ φὸν Νικολάκης, ἡ αὐλὴ καὶ οἱ παρατρεχάμενοί του δὲν διαφέρουν καὶ πολὺ ὡς πρὸς τὸν χαρακτῆρα ἀπὸ τοὺς ἐντὸς τῶν Τειχῶν τῆς Δημοκρατίας -ἀρχηγούς, βουλευτές, στελέχη, μέλη καὶ ὀπαδούς.
Ἁπλῶς παραήταν ἄγαρμποι γιὰ τὰ πολιτικὰ σαλόνια κάνοντας τὶς γνωστές τους χειρονομίες, καὶ -τὸ κυριώτερο- παραβίασαν τὰ ὅρια ποὺ ἔχει θέσει θέση τὸ Σύστημα γιὰ τὴν Ἄκρα Δεξιά -ὅπως τὰ ἔχει θέσει καὶ γιὰ τὴν Ἄκρα Ἀριστερά, καὶ γενικότερα γιὰ ὅλους τοὺς χώρους ὑποδοχῆς ποὺ ἔχει προβλέψει γιὰ νὰ ξαναμαντρώνονται ὅσοι βγαίνουν ἀπὸ τὰ μεγάλα μαντριὰ τῶν μεγάλων κομμάτων.

Γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὡς ἐγκληματικῆς ὀργάνωσης ἀπὸ τὴν Δικαιοσύνη εἴμασταν ἀπολύτως βέβαιοι, δεδομένης τῆς ἀδιαμφισβήτητης, ἀπαράμιλλης καὶ πανθομολογούμενης Ἀνεξαρτησίας της. Εἶναι πραγματικὰ νὰ ἀπορεῖς μὲ τὴν ψυχρὴ ἀντικειμενικότητα τῶν δικαστῶν (ὅπως π.χ. αὐτὴ ποὺ ἐπέδειξαν στὴν δίκη τοῦ Παπακωνσταντίνου, ἄν τὸν θυμᾶστε).

Καλὰ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ρομπότ εἶναι; Δὲν ἔχουν ψυχή; Μὴν μένεις μόνο στὰ στοιχεῖα, βρὲ ἀδερφέ, γιὰ νὰ βγάλεις μιὰ ἀπόφαση. Βάλε καὶ λίγο τὸ χέρι στὴν καρδιά! Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, καὶ ὅλο τὸ πολιτικό σύστημα, ὅλα τὰ μεγάλα μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, μαζὶ καὶ δεκάδες χιλιάδες (δημοκράτη) λαοῦ, ἐπειδὴ ξέρουν καλὰ ὅτι ἡ Δικαιοσύνη ἐν Ἑλλάδι δὲν «μασάει» σὲ ἄνωθεν πολιτικὲς πιέσεις, πέσανε πάνω στοὺς δικαστὲς γιὰ νὰ τοὺς πείσουν νὰ δείξουν καὶ λίγη ἀνθρώπινη ἀδυναμία.
Τώρα, ὅμως, ἅμα μποῦν τελικὰ ὁ Μιχαλολιάκος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ στὴν φυλακή, ποὺ θὰ βροῦνε νὰ τοὺς βάλουνε; Οἱ φυλακὲς ἔχουν «τιγκάρει» ἀπὸ καταχραστὲς τοῦ δημοσίου χρήματος, ἐν γένει ἐνόχους οἰκονομικῶν σκανδάλων, καὶ κυρίως-κυρίως λαοπρόβλητους κλέφτες καὶ ἀπατεώνες πολιτικούς. Ἐλπίζω τὸ Σωφρονιστικὸ Σύστημα νὰ τοὺς βρεῖ κάποια μικρὴ γωνίτσα.

Τὸ τελευταῖο ποὺ θὰ ἤθελα νὰ πῶ εἶναι νὰ ἐκφράσω τὸν θαυμασμό μου γιὰ τοὺς δεκάδες χιλιάδες ἀριστεροὺς ποὺ βγῆκαν σήμερα περιχαρεῖς στοὺς δρόμους γιὰ νὰ παίξουν τὸν ρόλο τῶν τούβλων στὸ «Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας».
Ὁ θαυμασμός μου ὀφείλεται σὲ τρεῖς λόγους.
Πρῶτον, στὸ ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς σκέψης τοῦ μέσου ἀριστεροῦ, ὁ ὁποῖος ἀπέδειξε σήμερα, καὶ μὲ τὸ παραπάνω, ὅτι μπορεῖ νὰ ἀρθεῖ περίφημα στὸ ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς σκέψης τοῦ Μιχαλολιάκου.
Δεύτερον, στὸ θάρρος ποὺ ἐπέδειξαν τόσες δεκάδες χιλιάδες ἄνθρωποι νὰ μὴν πᾶνε πρωινιάτικα στὶς δουλειές τους ἀψηφῶντας τὸ κόστος νὰ ἀπολυθοῦν, μιᾶς καὶ εἶναι πασίγνωστο ὅτι ἐργάζονται σκληρὰ στὸν ἰδιωτικὸ τομέα καὶ γενικῶς λιώνουν στὴν βιοπάλη -κι ὄχι σὰν μερικούς-μερικοὺς ποὺ μιλάνε γιὰ προλεταριάτο καὶ γεμίζει ὁ στόμας τους, ἀλλὰ λιώνουν στὸν ὕπνο μέχρι τὸ καταμεσήμερο σπουδάζοντας ἀγωνιστικὲς κινητοποιήσεις ἤ λιώνουν στὴ λοῦφα τῆς ζεστῆς ἀγκαλιᾶς τοῦ Δημοσίου.
Τρίτον, στὸ ὑψηλότατο πολιτικό τους ἦθος, ποὺ μᾶς διδάσκει τί σημαίνει συνέπεια.
Καὶ ἐξηγοῦμαι: ἡ καταδίκη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὡς ἐγκληματικῆς ὀργάνωσης στηρίζεται στὸν λεγόμενο «τρομονόμο» (ὅπως ἡ ἴδια ἡ Ἀριστερὰ τὸν εἶχε ἀποκαλέσει) ποὺ θέσπισε τὸ ΠΑΣΟΚ πρὶν ἀπὸ τὴν σύλληψη τῶν μελῶν τῆς 17 Νοέμβρη.

Σύμφωνα μὲ αὐτόν, ἡ ἐγκληματικὴ ὀργάνωση προσδιορίζεται ἀπὸ τὴν σύμπραξη ἀτόμων γιὰ τὴν διάπραξη κακουργημάτων, χωρὶς τὸ πολιτικὸ κίνητρο νὰ θεωρεῖται προϋπόθεση γιὰ τὴν διάπραξη τῶν κακουργημάτων αὐτῶν. Τουτέστιν, οἱ κακουργηματικὲς πράξεις ποὺ τελοῦνται ἀπὸ ὀργανώσεις ποὺ ἀσκοῦν πολιτικὴ βία καὶ τρομοκρατία δὲν συνιστοῦν ἀδικήματα μὲ πολιτικὸ κίνητρο, καὶ ἔτσι ἐξισώνονται μὲ τὶς συμμορίες τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου χαρακτηριζόμενες ὡς ἐγκληματικὲς ὀργανώσεις.

Αὐτὸς ὁ νόμος ἀκριβῶς μὲ βάση αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ εἶχε προκαλέσει τότε τὶς ἔντονες διαμαρτυρίες τῆς Ἀριστερᾶς. Τὴν ἐποχὴ τῆς δίκης τῆς 17 Νοέμβρη ἡ ἄκρα Ἀριστερὰ ὠρυόταν γιὰ τὴν ἀποπολιτικοποίση τῆς δίκης, ὑποστηρίζοντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἐξισώνεται ἡ πολιτικὴ τρομοκρατία μὲ ἐγκληματικὲς ὀργανώσεις τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου.
Αὐτὰ γιὰ μία τρομοκρατικὴ ὀργάνωση τὴν ὁποία ἔχουν ἐξωραΐσει πολιτικὰ ἐπανειλημμένως βουλευτὲς τοῦ Σύριζα, ἡ ὁποία δολοφόνησε 27 ἀνθρώπους, ἀλλά, ὅπως εἶπε ὁ ἀνεκδιήγητος Μπαλαούρας, ἦταν μιὰ ὀργάνωση ποὺ εἶχε «ἕνα λαθεμένο ἀλλὰ ἕνα ἰδεῶδες ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπου».

Τώρα, λοιπὸν ποὺ ἡ Ἀριστερὰ ἰσχυρίζεται -δίχως τεκμήρια- ὅτι ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ (καὶ ὄχι ὁ Ρουπακιάς) δολοφόνησε τὸν Παύλο Φύσσα γιατὶ δὲν ἰσχύει τὸ ἴδιο σκεπτικὸ μὲ τὴν 17 Νοέμβρη, καὶ ἡ Ἀριστερὰ ἀπαιτεῖ τὴν καταδίκη τοῦ συγκεκριμένου κόμματος ὡς ἐγκληματικὴ ὀργάνωση;

Σήμερα ὅλοι οἱ πολιτικοὶ παίκτες, ἀπὸ τὸν μεγαλύτερο μέχρι τὸν μικρότερο, ἔδειξαν τὸ πραγματικό τους πρόσωπο. Καὶ αὐτὸ ποὺ ἔδειξαν εἶναι ὅτι δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ εἶναι ἁπλὰ οἱ δύο ὄψεις τοῦ ἴδιου νομίσματος.
Κι ὅσο γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀνησυχοῦν γιὰ τὸν φασισμό, ἄς πέσουν ἥσυχοι γιὰ ὕπνο. Φασιστικὸ κίνημα δὲν ὑπάρχει στὴν Ἑλλάδα, γιατὶ στὴν σημερινὴ μηδενιστικὴ καὶ κυνικὴ κοινωνία μας δὲν ὑπάρχει κανένα ἰδεολογικὸ κίνημα, ἀπὸ καμμία πλευρά.
Ὅσο γιὰ τὴν εἰκόνα πρώην συντρόφων σήμερα τὸ πρωὶ ἔξω ἀπὸ τὸ Ἐφετεῖο, νὰ χαμογελοῦν τρισευτυχισμένοι ἐπειδὴ παίξανε τὸ παιχνίδι τοῦ Συστήματος, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι πολεμᾶνε ἀσυμβίβαστα, κυνηγώντας φασιστικοὺς ἀνεμόμυλους μὲ τὴν φαντασίωση ὅτι ζοῦν στὸν μεσοπόλεμο, μόνο θλίψη μπορεῖ νὰ προκαλεῖ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ φθάσει κανεὶς σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο χρειάζεται γερὴ προπαιδεία πολλῶν ἐτῶν στὴν καλλιέργεια καὶ τὴν ἀποδοχὴ ὅλων τῶν ἰδεολογημάτων τῆς παγκοσμιοποίησης.
Ἡ «ἐπαναστατικὴ» Ἀριστερά, ἀφοῦ χρεωκόπησε ἰστορικὰ καὶ μετετράπη σὲ ἰδεολογικὴ αἰχμὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, πρέπει νὰ ἀσχολεῖται διαρκῶς μὲ κάτι γιὰ νὰ γεμίζει τὸ ὑπαρξιακό της κενό. Κι οἱ χρυσαυγίτες ἦταν κι αὐτοὶ μιὰ κάποια λύσις.
Ὅπως μοῦ εἶπε πρὶν ἀπὸ χρόνια ἕνα γνήσιο τέκνο τοῦ Πολυτεχνεῖου καὶ τῆς Μεταπολίτευσης: «Κάποτε κοιτάζαμε νὰ ἐρωτευθοῦμε. Τώρα κοιτᾶμε νὰ γ...με».

από το περιοδικό "Το Ένζυμον"