Στρατηγική συμμαχία ηΕλλάδας-ηΤουρκίας

Day 730, 23:13 • Published in Greece Greece • by Riggy

This article explores the possibility of a strategic alliance between eGreece and eTurkey

Η αντιπαράθεση ηΕλλάδας-ηΤουρκίας είναι ένα πραγματικό φαινόμενο το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με βάση αφηρημένα ιδανικά, είτε αυτά είναι αριστερής είτε δεξιάς έμπνευσης. Αντικειμενικά, η ηΤουρκία αποτελεί τη μεγαλύτερη και μόνιμη απειλή για την ηΕλλάδα και το αντίστροφο. Θα πρέπει λοιπόν με υπευθυνότητα να ενσκήψουμε στο ζήτημα. Θα παρουσιάσω εδώ τρία σενάρια που μου φαίνονται κυρίαρχα, χωρίς να θέλω να περιορίσω την κουβέντα σε αυτά. Μάλλον να την ανοίξω επιχειρώ και θα χαρώ πάνω απ’ όλα να ακούσω τις σκέψεις σας.

1) Το σχέδιο « κόκκινη μηλιά ».

Το πρώτο σενάριο είναι η μερική ή πλήρης κατάληψη της ηΤουρκίας . Θεωρώ την κατάληψη της ηΤουρκίας εφικτή αλλά μη επιθυμητή, για δύο λόγους κατά τη γνώμη μου αντικειμενικούς.

α) Αφενός, διότι είναι αφέλεια να θεωρήσουμε ότι θα μπορέσουμε να κρατήσουμε την ηΤουρκία υπό κατοχή στο διηνεκές . Το λογικό είναι μια κατάληψη της ηΤουρκίας να έχει εκεί τα ίδια αποτελέσματα που είχε και η κατάληψη της ηΕλλάδας από την ηΤουρκία, δηλαδή μαζική άφιξη νέων Τούρκων παικτών που θα δημιουργήσουν μόνιμη αναταραχή μέχρι απελευθέρωσης της πατρίδας των. Μακροπρόθεσμα, η κατάληψη της ηΤουρκίας θα ενδυναμώσει την τουρκική παρουσία στο παιχνίδι αντί να την αποδυναμώσει. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Τουρκίας διαθέτει 20 εκατομμύρια νεολαία, δηλαδή νεολαία διπλάσια από το σύνολο του πληθυσμού της Ελλάδας.

β) Αφετέρου, διότι το τόξο των βορείων γειτόνων μας θα ολοκληρωθεί αργά ή γρήγορα. Η εισαγωγή στο παιχνίδι της ηΑλβανίας και της ηΠΓΔΜ δεν πρέπει να μας φαίνεται μακρινή και θα δημιουργήσει μια αρνητική κατάσταση για την ηΕλλάδα, η οποία θα απειλείται πλέον από παντού. Όχι μόνο από τους ίδιους τους βόρειους γείτονες, αλλά και από άλλα κράτη, όπως για παράδειγμα την ηΣερβία, η οποία ήδη απεργάζεται (σε σχετικό άρθρο) τη χρήση της ΠΓΔΜ ως προγεφύρωμα για να φτάσει στην Κεντρική Ελλάδα και τα πλούσια κοιτάσματα σιδήρου. Στις συνθήκες αυτές, θα αγωνιζόμαστε πλέον για την εθνική μας ανεξαρτησία και η διατήρηση της ηΤουρκίας υπό κατοχή θα είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι πλήρως ανέφικτο εγχείρημα.

2) Το σχέδιο « δεν έχω σχέδιο ».

Το δεύτερο σενάριο είναι αυτό που φαίνεται να ακολουθεί προς το παρόν το ηΕλληνικό κράτος και το οποίο μπορεί να συνοψισθεί στη φράση : «βλέποντας και κάνοντας» . Το η Ελληνικό Κράτος αναγνωρίζει τη δυσκολία και βλέπει τα προβλήματα της κατάκτησης και διατήρησης υπό κατοχή της ηΤουρκίας, γι’ αυτό και δεν επιτίθεται, ακόμη και όταν διαθέτει το τακτικό πλεονέκτημα, όπως για παράδειγμα τώρα που η Peace βρίσκεται υπό διάλυση ή όταν το ηΙσραήλ επιτέθηκε στην ηΤουρκία. Ωστόσο, υπό το βάρος των πολιτικών πιέσεων, όχι μόνο δεν κάνει βήματα προσέγγισης, αλλά συντηρεί την ένταση με μιαν άσκοπη και άσφαιρη ρητορική, η οποία επιμένει να χαρακτηρίζει τους ηΤούρκους « Μογγόλους», « Ανατολίτες βάρβαρους» κ.λ.π. Αυτό βεβαίως, δεν μας κοστίζει προς το παρόν, αλλά όταν οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάξουν με τον τρόπο που περιγράφεται στο 1.β., τότε θα μας κοστίσει πάρα πολύ, διότι θα βαλλόμαστε από παντού.

3) Το σχέδιο « ας είμαστε σοβαροί ».

Το τρίτο σενάριο είναι αυτό που θεωρώ ρεαλιστικότερο και πλέον συμφέρον για τη χώρα μας : μια στρατηγική συμμαχία με την ηΤουρκία, στη βάση της ανταλλαγής σιδήρου και σίτου , η οποία θα επισφραγιστεί με την υπογραφή MPP. Τρία είναι τα πλεονεκτήματα αυτού του σεναρίου:

α) Αναβαθμίζεται η σημασία της χώρας μας για κάθε συμμαχία . Αυτή τη στιγμή είναι υποβαθμισμένη, αφού ελάχιστη βοήθεια μπορούμε να προσφέρουμε εάν η χώρα μας δέχεται επίθεση αντιπερισπασμού από την ηΤουρκία κάθε φορά που πρέπει να προστατεύσουμε ένα σύμμαχο. Όταν για παράδειγμα χρειάστηκε προσφάτως να υπερασπιστούμε τους ηΚροάτες, η ηΤουρκία μας επιτέθηκε στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να κάνουμε τόσο χαμηλό dmg στην υπεράσπιση της ηΚροατίας που δικαίως να μας έχουν όλοι στη μπούκα, οι ηΤούρκοι να πανηγυρίζουν και η ηΣερβία να μας επιβουλεύεται θεωρώντας μας άχρηστους.

β) Λύνουμε το πρόβλημα της παραγωγής φαγητού , το οποίο βάζει προς το παρόν φρένο στην ανάπτυξη της χώρας, αφού κάνει δύσκολη τη ζωή των νέων παικτών. Προσφάτως, πέντε ελληνικές εταιρείες φαγητού έφεραν το πρόβλημα στην επιφάνεια, ομολογώντας το αδιέξοδό τους και σχηματίζοντας καρτέλ για τον έλεγχο των τιμών σε κερδοφόρα επίπεδα (το οποίο λίγο μετά έσπασε). Η εισαγωγή σίτου από την ηΤουρκία θα έδινε διέξοδο στο σημαντικότατο αυτό πρόβλημα.

γ) Προετοιμαζόμαστε για τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα που θα δημιουργηθεί συντόμως (βλ. 1.β). Έχοντας κλείσει το μέτωπο της ηΤουρκίας, θα έχουμε σταθεροποιήσει τη θέση μας στα Βαλκάνια .