Lengyel-magyar két jó barát! Dzień Przyjaźni PL-HUN

Day 3,411, 02:46 • Published in Hungary Poland • by Nemeyeth87

Ma március 23-a van, ami 2007-től hivatalosan a Lengyel-Magyar Barátság Napja. Ez év március 12-én, a mindenkori magyar kormány útjára indította ezt az ünnepet és 4 nappal később, azaz március 16-án, hasonló kezdeményezést fogadtak el a Szejmben. Érdemes megemlíteni, hogy (ez rendkívüli szenzáció) ellenszavazat nélkül fogadták el a javaslatot.

A barátság a nemzeteink között egy különleges sziklaszirt, sehol máshol a világon nincs ilyen együttérzés két nép között. Ezek nem csak üres szavak, de nehéz egyértelműen az elejétől definiálni. Érdemes megfigyelni, hogy a Lengyel Állam keletkezésétől, vagyis Bátor Boleszlávtól és II. Mieszkotól együtt harcoltunk a magyar seregekkel a németek ellen, majd gyakorlatilag az egész középkorban a déli határunk nagyon stabil volt köszönhetően a háborúmentes időszaknak (a magyarokkal).

További tényező, amely megerősítette barátságunk népeink között a Népek Tavasza volt, amikor is a lengyelek Európa minden frontján harcoltak és a lengyel generális, Bem József volt a magyar felkelés egyik tábornoka, aki fontos csatákban szerzett hírnevet magának és nemzeti hőssé vált.

A magyarok is segítettek Lengyelországnak, de aki különösen említésre méltó nem más, mint gróf Teleki Pál, aki kétszer is Magyarország miniszterelnöke volt, először 1920-21 majd 1939-41 között. Könnyű észrevenni, hogy nehéz idők jártak ekkor Lengyelországra, először a bolsevikok ellen vívott háború alkalmával biztosított számunkra (lengyeleknek) töménytelen mennyiségű fegyvert, lőszert és eszközöket a háború megvívásához, továbbá megpróbált felfegyverzett csapatokat küldeni támogatásunkra, de a románok megtagadták az országukon való átkelést.

Amikor 1939-ben, Hitler Lengyelország lerohanásához kért segítséget ezt válaszolta: „Magyarország számára, ez becsületbeli ügy, hogy nem vesz részt semmilyen háborús tevékenységben Lengyelország ellen” valamint „előbb robbantaná fel saját vasútvonal hálózatát, mintsem részt vegyen Lengyelország inváziójában”.
Egy olyan időszakban, ahol a saját kultúránk „elnyugatiasodik”, a főbb médiák azt mondják, hogy a legjobb barátaink az Usa és Németország, érdemes egy pillanatra megállnunk és körbetekintenünk, hogy valóban hol volt, van és lesz az igazi szövetségesünk.

Lengyel-magyar két jó barát,
együtt harcol s issza borát.
Vitéz s bátor mindkettője,
áldás szálljon mindkettőre!

Mamy dziś 23 marca, od 2007 roku jest to oficjalny Dzień Przyjaźni Polsko-Węgierskiej. 12 marca tegoż roku ustawę o wprowadzeniu takiego święta przyjął rząd węgierski, a 4 dni później, czyli 16 marca, analogiczny projekt został uchwalony w polskim sejmie. Warto w tym miejscu nadmienić, że (co jest niewątpliwie ewenementem) nie było ani jednego głosu sprzeciwu.

Przyjaźń między naszymi narodami jest ewenementem na skale światową, w żadnym innym miejscu na świecie wzajemna sympatia nie występuję na tak masową skalę. Nie są to puste słowa, choć trudno jednoznacznie wskazać początki. Można się ich dopatrywać już w początkach Państwa Polskiego, gdy za czasów Bolesława Chrobrego i Mieszka II prowadziliśmy wspólnie z Węgrami wojny przeciwko Niemcom, następnie przez praktycznie całe średniowiecze nasza południowa granica była bardzo stabilna dzięki nieprowadzeniu wojen.

Elementem, który bardzo mocno wzmocnił przyjazne stosunki między narodami była Wiosna Ludów, kiedy to Polacy walczyli na wszystkich frontach Europy, a polski generał Józef Zachariasz Bem był naczelnym wodzem powstania węgierskiego, gdzie wsławił się w wielu bitwach i zyskał tytuł bohatera narodowego.

Węgrzy też pomagali Polsce, a o jednym z nich szczególnie warto wspomnieć, mianowicie jest to hrabia Pal Teleki, który to dwukrotnie sprawował urząd premiera Węgier, pierwszy raz w latach 1920-1921, a drugi 1939-1941. Jak łatwo zauważyć, oba te okresy były bardzo trudne dla naszego kraju, za pierwszym razem podczas wojny z bolszewikami nieodpłatnie dostarczył nam ogromnych ilości broni, amunicji oraz sprzętu potrzebnego do prowadzenia wojny, próbował nawet wysłać nam na pomoc oddziały zbrojne, te jednak nie zostały przepuszczone przez granice rumuńską. Natomiast w 1939 roku, gdy Hitler poprosił go o pomoc w ataku na Polskę, odpowiedział:

„Ze strony Węgier jest sprawą honoru narodowego nie brać udziału w jakiejkolwiek akcji zbrojnej przeciw Polsce”
oraz, „że prędzej wysadzi swoje własne linie kolejowe, niż weźmie udział w inwazji na Polskę”.

W czasach, gdy coraz bardziej nasza kultura staje się zachodnia, a główne media wmawiają nam, że naszym największym przyjacielem są Stany Zjednoczone czy Niemcy, warto na chwilę się zatrzymać i spojrzeć tam, gdzie naprawdę zawsze mieliśmy, mamy i będziemy mieli sojusznika.