PRAGMATEIA STO DIMETWPO POLEMO

Day 1,596, 08:09 • Published in Greece Greece • by Nikolaos D Sklhros

Ο διμέτωπος πόλεμος λέγεται ότι είναι η χειρότερη εμπόλεμη κατάσταση στην οποία μπορεί να εισέλθει μια χώρα και φυσικά οι πιθανότητες να κερδίσει είναι μόλις 30% το οποίο ποσοστό εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες.Μπορώ να διαφωνήσω με το ότι είναι η χειρότερη κατάσταση λέγοντας ότι ο τριμέτωπος πόλεμος είναι μακράν χειρότερος και οι πιθανότητες να χάσεις είναι 90%...Δραματικό ε;

Μακρυγόρησα...

Συνήθως ένα κράτος το οποίο προσπαθεί να επιτύχει τους σκοπούς του που αφορούν το εξωτερικό του περιβάλλον και ταυτόχρονα να διατηρήσει στο ακέραιο την υπόστασή του, χρησιμοποιεί τη διπλωματία-εξωτερική πολιτική του.Βασικός σκοπός τον οποίο έχει η εξωτερική πολιτική είναι να παίρνεις αυτό που θες χωρίς πόλεμο.Δηλαδή κερδίζεις τον πόλεμο χωρίς πόλεμο το οποίο είναι το ιδανικότερο.

Φυσικά αν η εξωτερική πολιτική αποτύχει, τότε σαν κράτος δεν πρέπει να αφήσεις τους εχθρούς σου να πλησιάσουν τα σύνορά σου οι οποίοι τις περισσότερες είναι 2 και σύμμαχοι στην περίπτωση που εξετάζω στο άρθρο αυτό.

Αν δεν καταφέρει κανείς τα παραπάνω και κλιθεί η χώρα να αντιμετωπίσει 2 εχθρικές χώρες ταυτόχρονα, τότε ακολουθούνται μερικοί ας τους ονομάσω κανόνες εμπλοκής.

Ας τους δούμε έναν έναν..

1)α)Σε περίπτωση που η χώρα έχει την επιθετική πρωτοβουλία, τότε διαλέγει ποιον εχθρό μπορεί να χτυπήσει δυνατότερα και να έχει πιθανότητες να τον βγάλει εκτός μάχης σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα.Αν γίνει λάθος στην επιλογή αντιπάλου, τότε ο πόλεμος έχει χαθεί εκτός αν γίνει θαύμα.

β)Σε περίπτωση που η χώρα βρίσκεται σε άμυνα το ιδανικό είναι να αποκρούσει και τις 2 επιθέσεις.Αν αυτό εκ των πραγμάτων δε μπορεί να γίνει, τότε έχουμε 2 περιπτώσεις.
β1)Προβάλεις αντίσταση επιπέδου "τραβήγματος" δυνάμεων στο δυνατότερο αντίπαλο και τον αφήνεις να εισχωρήσει στα εδάφη σου ενώ προσβάλεις δυνατά τον λιγότερο αδύναμο με σκοπό να τον φέρεις σε σημείο τέτοιο που να μπορέσεις να τον κάνεις να πάψει να πολεμά άλλο ή να οδηγήσεις το δυνατότερο από τους 2 εχθρούς να φράξει αυτός για λογαριασμό του πιο αδύναμου το μέτωπο οπότε και τα μέτωπα από 2 μειώνονται σε 1.

β2)Αντιμετωπίζεις με πλήρεις δυνάμεις το δυνατότερο αντίπαλο σε μια αποφασιστική μάχη η οποία θα κρίνει είτε την κατάληψη της χώρας είτε τη διάλυση της αντίπαλης χώρας και επομένως μετά και με εξωτερική βοήθεια να καταβάλεις τον πιο αδύναμο αντίπαλο αρκεί να σου έχουν μείνει δυνάμεις.Αν μετά δεν έχεις δυνάμεις για το δεύτερο αντίπαλο, τότε είναι και πάλι ένα απόλυτο 0 και η καταστροφή είναι κοντά.

2)Η χώρα παρ' ότι βρίσκεται σε διμέτωπο πόλεμο, μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιον κοντινό σύμμαχο για να χρησιμοποιήσει την κρούση του έτσι ώστε να καταπονήσει τον ένα αντίπαλο ή ακόμα και να του επιφέρει απανωτά πλήγματα και αν τον θέσει εκτός μάχης ενώ η χώρα αντιμετωπίζει τον άλλο αντίπαλο.(χωρίς εξωτερική πολιτική φυσικά δεν υπάρχουν σύμμαχοι για τέτοιες δουλειές)

Φυσικά στα παραπάνω παίζει μεγάλο ρόλο και το ισοζύγιο ισχύος μεταξύ των 2 αντιμαχόμενων πλευρών και οι αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι αρκετές φορές κρίνουν και μια ολόκληρη εκστρατεία.

Η 2η περίπτωση φυσικά είναι και η καλύτερη στην οποία μπορεί ο εκάστοτε διοικητής να πέσει και του λύνει τα χέρια στις διατάξεις μάχης, στον καταμερισμό δυνάμεων και εφοδίων και προστασίας του οικονομικού κέντρου της χώρας.

3)α)Σε περίπτωση που καταφέρεις και κερδίζεις το δυνατότερο αντίπαλο και πάρεις την πρωτοβουλία ενώ ο λίγο ποιο αδύναμος αντίπαλος προελαύνει, τότε αποφεύγεις πάση θυσία να εισέλθεις στο έδαφος του ηττημένου δυνατού αντιπάλου για να αποφύγεις τη φθορά δυνάμεων και απρόοπτες καταστάσεις που μπορεί να αποβούν καταστροφικές και γυρνάς και αντιμετωπίζεις τον προελαύνοντα αντίπαλο προσπαθώντας κατά πρώτον να τον εμποδίσεις να πλήξει τα οικονομικά κέντρα κέντρα του κράτους και να αποκόψεις τις διεισδύσεις του στο πάτριο έδαφος.

β)Αν οι δυνάμεις μετά την αντιμετώπιση του δυνατού αντιπάλου δεν επαρκούν για να αποκρούσεις και να εκδιώξεις τον άλλο αντίπαλο από το έδαφός σου και έχεις την επιλογή του συμμάχου, τότε ανακατανέμεις και αναδιοργανώνεις τις δυνάμεις σου και χρησιμοποιείς σαν επιθετική αιχμή τις συμμαχικές δυνάμεις(εξωτερική πολιτική πάλι) για να αποκόψεις τις προωθήσεις του αντιπάλου ή να τον χτυπήσεις στην καρδιά της χώρας του ώστε να επισπεύσεις την παράδοσή του και να κερδίσεις τον ήδη ηττημένο εχθρό που απομένει.

Αυτά ήταν με λίγα λόγια οι κανόνες εμπλοκής και ουσιαστικά προτεραιοτήτων σε ένα διμέτωπο πόλεμο.

Nikolaos Sklhros

Υ.Γ. 1 Τυχόν διασύνδεση με η-γεγονότα και καταστάσεις, φυσικά και δεν αποτελεί σύμπτωση.
Υ.Γ.2 Θα είχε και συνέχεια το άρθρο αυτό αλλά το αφήνω για άλλη φορά, έχω και άλλες δουλειές.