Όπως στην αλάνα...

Day 1,924, 15:16 • Published in Greece Greece • by Fedias

Σήμερα δεν θα σας κουράσω, μια μικρή ιστορία μόνο θα σας πω.

Όταν ήμουν πιτσιρικάς έπαιζα ποδόσφαιρο πολύ. Μου άρεσε όπως και στα περισσότερα παιδιά της τάξης. Σε κάθε διάλειμμα παίρναμε ένα κονσερβοκούτι (ή ένα μπαλάκι του τένις αν ήμασταν τυχεροί) και αγωνιζόμασταν εναντίον του άλλου τμήματος με πάθος. Ήταν ένα παιχνίδι. Αλλά το παίρναμε σοβαρά συνήθως οι περισσότεροι. Τόσο όσο να το διασκεδάζουμε.

Υπήρχαν στιγμές βέβαια που κάποιοι ξέφευγαν. Ένα σπρώξιμο, μια βρισιά και να ο δάσκαλος να μας σταματήσει το παιχνίδι. Τσατιζόμουν πολύ με αυτούς τους κάποιους, τσατιζόμουν γιατί μου χαλούσαν τη διασκέδασή μου.



Υπήρχαν και οι άλλοι βέβαια, κάποιες άλλες στιγμές που αποφάσιζαν να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους με όποιον (αστείο, χαζό, γελοίο – ανάλογα το πώς το βλέπεις) τρόπο μπορούσαν να βρουν. Οι πιο σοβαροί (αυτοί της προηγούμενης παραγράφου) τους έβριζαν γιατί χαλούσαν το παιχνίδι. Οι πιο χαλαροί έβρισκαν ευκαιρία να γελάσουν και αυτοί λίγο. Εγώ, εντάξει, είπαμε το έπαιρνα σοβαρά, χαλιόμουν αλλά όχι για πολύ. Άσε που κάποιες φορές γελούσα και γω κι όλας. Εξάλλου ήξερα πως στο επόμενο διάλειμμα θα συνεχίζαμε κανονικά.

Νομίζω πως είναι προφανής ο παραλληλισμός. Το θέμα δεν είναι σε ποια κατηγορία ανήκει ο καθένας από εμάς, αλλά να συνεχίσουμε να παίζουμε στο επόμενο διάλειμμα...

Shout
Όπως στην αλάνα...
http://www.erepublik.com/en/article/2218937/1/20