استعفا ی من از مجلس

Day 835, 14:33 • Published in Iran Iran • by A.X.E

سلام به همگی
منو خیلی هاتون شاید نشناسید شایدم بشناسید
بنده جزو عتیقه های ایرانی ارپ هستم. تاریح عضویتم روز 178 بازی هست ( یعنی درست روزی که اتیلا هم وارد بازی شد) مثله همه ی ایرونی های دیگه خیلی دلم می خواست که ایران رنک یک این بازی باشه . اون موقع ایران 100-200 نفر جمعیت بیشتر نداشت. برای همین نسبتا ضعیف بود. از همون اول ایرونی ها خودشونو نشون دادن. یادمه احمدی نژاد جزو اولین رییس جمهور های ایران بود. از ابتدای کار طرف داد می زد که مولتی. با دار و دسته ای که داشته (هم خودش اند مولتی بود هم دارو دستش) گفتم به هیچ جا نمی رسیم. فلنگو جمع کردیم رفتیم امریکا. یکی دو ماهی اونجا بودم. دیدم نخیر بازی خیلی خسته کن شده. از طرفی هم دلم نمی خواست به ایران برگردم چون احمدی نژاد اون مولتی کثیف اونجا بود که قدرت دستش بود. این شد که ول کردم.
دیگه به طور جدی بازی نکردم. گاهی بعد از دو سه ماه یه سری به اکانتم می زدم. و دوباره ولش می کردم. تا یکی دو ماه پیش. این محمد ما دوباره تعریف ارپ رو کرد. شیفته ی تعریف های اون و تعییراتی که در بازی به وجود اومده بود شدم. از امریکا برگشتم ایران. اول سعی کردن فعالیت اصلا نکنم تا خوب اشنا شم به همه چی. بعد از یه ماه دیدم بله تواناییشو دارم که کم کم شروع کنم به فعالیت ولی ای کاش نمی کردم. کاش به این واقعیت تلخ نمی رسیدم

ایران پر از افرادی هست که خودشونو دلسوز مملکت نشون می دن. قدرت که دستشون اومد به ریش همه می خندن. خیلی ناراحتم از این قضیه. افراد ی که خام این شیاد ها که اتفاقا تعدادشونم کم نیست می شن وقتی واقعیت رو بفهمن از همه چیز زده می شن.
فهمیدم که ایران هنوز تغییری نکرده. کماکان مولتی بازی و پارتی بازی جریان داره. کماکان باید یه رفیق با نفوذ داشته باشی تا حداقل نگاهت کنن.
خیلی ها هستن که استعداد و لیاقتشون خیلی بیشتر از اون چیزی هست که الان هستند
برخلاف بیشتر کسانی که تو راس قدرت اند.

افرادی مثله علی امامی که با تمام وجود بهش احترام می ذارم. بیرون گود ایستاده اند. و نظاره گر مسخره بازی های ایرانی ها هستند. منم تصمیمو گرفتم. تصمیم گرفتم تا به جمع علی امامی ها بپیوندم و نظاره گر باشم تا خودمو جزو این بازی کثیف بکنم.
به خدا من خیلی از بازی های انلاینو رو امتحان کردم. ای کریم، تریبال ، دوست و .......
و تو یکی دو تا از این بازی های گروهی هم بسیار موفق بودم. وقتی یکپارچگی خارجی ها رو می بینم ، وقتی می بینم که چقدر خوب عمل می کنند به حال خودمون غبطه می خورم.
دوستان این تجربه ی منه
ایرانی ها نه در این بازی و نه در هیچ بازی گروهی دیگر موفق نیستن. من اینو 3 4 ساله داره با چشمان خودم می بینم
برای همین دیگه نمیخوام خودمو گول بزنم. می خوام دیگه فقط برای خودم بازی کنم نه برای ایران. چون می دونم بود و نبود من برای ایران فرقی نداره.

به امید انکه روزی دیگر ایران قدرت برتر ارپ شود با انکه امری محال و غیر ممکن به نظر می رسه
خداحافظ مجلس
خداحافظ بدبختی
خداحافظ ایران





نوت: قبل از رفتنم خیلی دوست داشتم که مالیات ایران درست بشه. به خدا خیلی سعی کردم تا نظر نماینده ها رو جلب کنم. حداقل 10 بار سند تو ال دادم. به هر نماینده ای که تونستم راجع به مالیات ها بحث کردم ولی نشد که نشد
یکی از کم فعالیترین مجلس هایی هست که دیدم. فقط 3 4 نفر فعالن. بقیه تو خواب زمستونی به سر می برن. اینم یکی از اون دلایلی هست که می گم دارن به ریشتون می خندن
کافیه شعار های تبلیغاتی همشونو ببین و اونها را با وضعیت فعالیت الانشون مقایسه کنی




😛 white">ویرایش: دوستانی که فک می کنن برای خودشیرینی مقاله زدم. خیلی برای خودم متاسف شدم. برای ایرانی ها متاسف شدم. یاد گرفتم که تو این بازی با صداقت به جایی نمی رسی. یاد گرفتم که اینجا هم یه جنگله واقعی هست. که توش یا ببر ها و شیر ها و امثالهم موفق هستن. یا لاشخور ها و روباه. کسانی کخ صداقت دارن به هیچ جا نمی رسن. این را هم فقط نوشتم تا این روی دلم سنگینی نکنه. به خدا به پیغمر به هر چی مقدسات قسمه من دیگه تو کار سیاست نمی رم تا یه موقع فک نکین مثله بقیه برای نفوذ خودم این نوع مقاله ها رو نوشتم. کامنت های دوستان حیلی دل سردم کرد. الان که می بینم هر چی به سر ما بیاد حقمونه. چون خودمون این نوع روش زندگی رو بیشتر دوست داریم. خودمون قانون جنگل رو دوست داریم. من نمی تونم تو این جنگل بمونم
نه من نمی تونم. نمی تونم دوستی را که فک می کردم باهاش خیلی صمیمی هستم بیاد به خاطر منفعت و پیشرفت خودش بیاد به من توهین کته رو نادیده بگیرم.
از این بازی اگر چه به جایی نرسیدم ولی فک می کردم 3 4 تا دوست گیرم اومده. زهی خیال باطل