Martovski pogrom 2004

Day 5,962, 01:23 • Published in Serbia USA • by Dragisa Lapcevic

Na današnji dan 17.03. 2004. pre tačno 20 godina, desio se pogrom srpskog civilnog stanovništva na prostorima Kosova i Metohije koje je organizovala albanska teroristička organizacija OVK.

Martovskom pogromu prethodila su brojna ubistva, otmice i uništavanja imovine, u prisustvu međunarodnih snaga, koje nisu primerno reagovale.
Neposredan povod za provođenje pogroma bilo je objavljivanje vesti o davljenju trojice albanskih dečaka u reku Ibar,u selu Čabra, u srpskoj opštini Zubin Potok, za čiju su smrt albanski i svetski mediji okrivili srbe iz susednog sela Zupče.
Od 17. do 19 marta teroristička OVK izvršila je etničko čišćenje srba u kome je proterano više od 4000 srpskog civilnog stanovništva širom Kosova i Metohije.

Srpska pravoslavna crkva Svetog Ilije u Podujevu srušena u nemirima kosovskih Albanaca 2004.

poginulo je 28 ljudi, više od 900 ljudi je pretučeno i teško povređeno, uništeno je 19 spomenika kulture i 16 pravoslavnih crkava.
Uništeno je oko 10.000 vrednih fresaka, ikona, putira i mnogih drugih crkvenih relikvija, kao i knjige krstenih, venčanih i umrlih, koje svedoče o vekovnom trajanju Srbije na Kosovu i Metohiji. Oko 935 srpskih, romskih i aškalijskih kuća je spaljeno i uništeno. Od Srba je etnički očišćeno šest gradova i devet sela. Međunarodna misija na Kosovu i Metohiji, koja se nalazila od 20.000 pripadnika KFOR-a, 3000 pripadnika UNMIK-a, 6000 pripadnika Kosovske policije i njihovih čelnika. Misija je pokazala da nije bila spremna ili nije želela da osujeti ili spreči napade.
Čelnici međunarodne misije na Kosovu i Metohiji su nakon pogroma, vremenom menjali svoje stavove o načinu nastanka i uzrocima istih. Pogrom su okarakterisali kao „seriju akcija”, potom kao „organizovanu akciju” i „spontanu reakciju”. I pored suda pogroma, glavni organizatori su ostali nekaznjeni, uzroci nedovoljno istraženi, žrtve i posledice se ignorišu, čak se i javno opravdavaju, a iseljavanje nealbanskog življa sa Kosova i Metohije se nastavlja i danas. Nakon 20 godina za zločine niko nije odgovarao.