TO TEIXOS THS NTROPHS

Day 1,271, 16:36 • Published in Greece Greece • by PTOLEMEOS

Τελικά πιάσαμε πάτο και στον ψηφιακό μας κόσμο. Και δε μιλάω για το πόσες περιοχές έχουμε. Μιλάω για τη διάθεσή μας, την άποψή μας για τους άλλους, και την συμπεριφορά μας. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε κάποιους. Αναφέρομαι σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.
Η διαδρομή προς τον πάτο, δεν ήταν δύσκολη, δεν ήταν ξαφνική, δεν ήταν ακούσια. Ήταν μια διαδρομή στρωμένη με διαφωνίες, εξευτελισμούς, ύβρεις, σκάνδαλα, αποχωρήσεις, μεταναστεύσεις, απειλές, και ένα σωρό άλλα πράματα που μας χώριζαν, πολύ περισσότερα από αυτά που ένωναν.

Σκέφτηκε κανείς τι έχουμε να χωρίσουμε? Αναρωτηθήκατε τι μας οδήγησε εδώ?
Εγώ έχω κάποια άποψη πάνω σε αυτά, και θα προσπαθήσω να τη δώσω παραστατικά… Ρωτάω λοιπόν:



Θα θέλατε ο Beboulinos να μην είχε κάνει ποτέ το λάθος απειρίας στο Μαρμαρά? Η υπόλοιπη θητεία του ήταν από τις καλύτερες που έχουν γίνει. Γιατί κρατάμε τα κακά και ξεχνάμε τα καλά?

Θα θέλατε ο Klaziadis να μην είχε ανοίξει ποτέ εκείνο το rw? Πιστεύετε ότι το έκανε επίτηδες? Ξέρετε πως αισθάνεται κάθε φορά που του το θυμίζουμε?

Θα θέλατε να αποδεικνύονταν η τιμιότητα του Ektonosiakos? Θεωρείτε πιθανότερο να έκλεψε ή να τον έστησαν? Ξέρεται πως σκέφτεται κάθε φορά που σας ακούει να τον λέτε κλέφτη?

Θα θέλατε με το που ανέλαβε ο Iaswn την Eden, να μην είχε κατακτηθεί καμία σύμμαχος χώρα, αλλά να καταλαμβάνονταν κατευθείαν η Σερβία, χάρη στους χειρισμούς του? Μπορείτε να μπείτε στη θέση του όταν απαξιώνεται ο ρόλος του?

Θα θέλατε ο Spysκam να διπλασίαζε την αξία του grd? Δεν ξέρατε ότι έφταιγαν οι αλλαγές του παιχνιδιού για την παγκόσμια πτώση των τοπικών νομισμάτων? Πως λέτε να έβλεπε το ότι του φορτώνατε ότι στραβό υπήρχε στην οικονομία του παιχνιδιού?

Θα θέλατε ο bamias να ήταν σούπερ tank και να έκαμνε 5000000 damage σε κάθε μάχη? Το δυνατό του στοιχείο είναι η αρθρογραφία. Πώς να παίρνει άραγε το γεγονός ότι ενώ δίνει τροφή για σκέψη, παίρνει ειρωνεία?

Θα θέλατε ο Megalekos να έφτιαχνε το damage του όχι με rl χρήμα, αλλά με χρήμα που θα έβγαινε από άριστο χειρισμό των δυνατοτήτων του παιχνιδιού? Πώς να αισθάνεται κάθε φορά που αποκαλούνται κορόιδα όσοι πληρώνουν?

Θα θέλατε ο Tal_Niki να ήταν ο απόλυτα πετυχημένος πρόεδρος? Η δουλειά του για τους νέους παίχτες ήταν μοναδική. Σε τι θέση τον φέρνετε κάθε φορά που του θυμίζετε τις αδυναμίες στην εξωτερική πολιτική?

Γενικώς… Θα θέλατε όσοι τιμωρήθηκαν για multi, να μην είχαν φτιάξει multi και να μην τιμωρούνταν? Θα θέλατε όσοι πρώτο αναλάμβαναν οποιαδήποτε σημαντική θέση, να πετύχαιναν? Θα θέλατε όσοι αρθρογραφούσαν να έγραφαν αριστουργήματα? Θα θέλατε όσοι ξέρουν καλύτερα το παιχνίδι, να σέβονταν τους υπόλοιπους?



Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, είναι ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ, γιατί αν ίσχυαν όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσατε να τη λέτε σε κανέναν. Έχετε μετρήσει πόσα είναι τα μπράβο εδώ μέσα, και πόσα είναι τα μπινελίκια? Η κοινότητα ζει την καθημερινότητά της ψάχνοντας να κατασπαράξει κάποιον. Όλοι περιμένουν, επιθυμούν, ονειρεύονται, το λάθος των άλλων. Ένα λάθος, που όσο ποιο μεγάλο είναι, τόσο μεγαλύτερη ηδονή θα τους χαρίσει την ώρα που θα χύνουν το πύο τους, στον φουκαρά που την πάτησε.
Και γιατί όλα αυτά? Γιατί φτιάξαμε μια κοινωνία, στην οποία όσο πιο ανίκανος φανεί αυτός που δέχεται την επίθεση, τόσο ικανότεροι αισθάνονται αυτοί που την εξαπολύουν. Φτιάξαμε δηλαδή μια κοινωνία ίδια με αυτήν που ζούμε.



Είναι αυτονόητο ότι η διαδικασία αυτή, παράγει μόνο θύματα. Ακόμη και όσοι προσωρινά θεοποιούνται, ή αισθάνονται θύτες για λίγο, αργά ή γρήγορα παίρνουν τη θέση τους στην επετηρίδα των υποψήφιων θυμάτων. Μια επετηρίδα, η οποία μπορεί διαρκώς να διορίζει θύματα, με μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι το παιχνίδι παράγει προέδρους ή ήρωες.
Άραγε σκεφτήκατε ποτέ, τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Exohoritis στο να πάψει να πολύ ασχολείται, τον Back Roger στον Καναδά, τον BarakOBamias στην Ιρλανδία, τον Basilis Hatzis στον Regip Dektash? Σκεφτήκατε ποτέ τι ήταν αυτό που έκανε δεκάδες παίχτες που αγαπούσαν το παιχνίδι στο να το παρατήσουν, και τι οδήγησε ενεργούς παίχτες στο να γίνουν 2κλίκερ? Σκεφτήκατε τι ήταν αυτό που ώθησε κάποιους στο να κάνουν δεύτερο team speak?



Το τείχος της ντροπής ψηλώνει διαρκώς ανάμεσά μας. Και όσο υψώνεται το τείχος, τόσο διασπάται η κοινωνία μας, τόσο απομακρύνονται όσοι χωρίζονται από αυτό. Σήμερα, είναι δύο team speak. Αύριο θα είναι δύο χώρες